Przejdź do zawartości

Deskryptywizm (językoznawstwo)

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Deskryptywizm (łac. describere „opisywać”) – dążność do opisowego ujmowania zachowań językowych[1]. Deskryptywizm zakłada obiektywny i systematyczny opis języka, odzwierciedlający empiryczne fakty praktyki językowej[2]. Podejście to przeciwstawia się preskryptywizmowi, którego celem jest propagowanie pewnej formy języka oraz formułowanie i egzekwowanie jej zasad[3], zwłaszcza w edukacji[1] (zwykle w sposób autorytatywny)[4].

Naukowe opisy języków niemal zawsze są oparte na podejściu deskryptywnym[5]. Współcześni językoznawcy odrzucają preskryptywizm w swojej praktyce naukowej, skupiając się na obiektywnym opisie języków, pozbawionym ocen normatywnych[1][6]. Nie formułują oni toteż opinii na temat mowy rodzimych użytkowników języka i odżegnują się od autorytatywnych przepisów językowych[7], usiłując przedstawić faktyczny kształt języka[1]. Rozpatruje się przy tym zjawisko zróżnicowania językowego, czego owocem jest neutralne ujmowanie odrębności socjalnych i regionalnych oraz historycznej zmienności języka, bez wydawania opinii na temat poprawności językowej[8][7]. Opisy deskryptywne mogą jednak uwzględniać sądy wartościujące istniejące w danej społeczności[1], a także zwracać uwagę na sytuacyjną stosowność różnych form językowych[9].

Informacje deskryptywne czerpie się z eksperymentów, tekstów i rozmów, nagrań realnych sytuacji językowych oraz dostępnych źródeł pisanych: gazet, książek itp.[10] Obserwacje te stają się podstawą dla obiektywnego opisu języka, jego struktury, uzusu oraz akwizycji[10]. Językoznawcze postrzeganie języka odróżnia się od potocznych stanowisk, które często uznają słowniki i charakteryzacje gramatyczne za wyznaczniki „poprawnej” mowy, przypisując im duże znaczenie normatywne[11]. Podejście deskryptywne zakłada opis zarówno języka standardowego, jak i rozmaitych form nieliterackich[12].

Jak zauważają niektórzy badacze, nie istnieje ścisła granica między obiema postawami – deskryptywizmem i preskryptywizmem. W pewnym sensie charakter preskryptywny wykazuje także kodyfikacja czerpiąca z badań opisowych, gdyż przedsięwzięcie to samo w sobie wiąże się z doborem i promocją pewnych form językowych jako standardowych[13]. Terminowi „preskryptywizm” przypisuje się jednak negatywne konotacje, pojęcie to jest w praktyce kojarzone z konserwatyzmem, elitaryzmem czy też nieprzystającymi nauce uprzedzeniami społecznymi[14][4]. W węższym znaczeniu pod pojęciem preskryptywizmu rozumie się praktykę, która jednocześnie dyktuje i dezaprobuje pewne elementy językowe[13], szerząc np. pogląd, że nieskodyfikowane formy, występujące poza ramy języka standardowego, są mniej wartościowe bądź gorszej jakości[15][16].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Robert Lawrence Trask, Language and Linguistics: The Key Concepts, wyd. 2, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 69, DOI: 10.4324/9780203961131, ISBN 978-0-415-41359-6, ISBN 978-0-203-96113-1, OCLC 75087994 (ang.).
  2. ↑ Tom McArthur, Roshan McArthur (red.), The Oxford Companion to the English Language, Oxford: Oxford University Press, 1996, s. 263, ISBN 978-0-19-863136-1, OCLC 34284732 (ang.).
  3. ↑ David V. Witkosky, Descriptivism, [w:] Siobhan Chapman, Christopher Routledge (red.), Key Ideas in Linguistics and the Philosophy of Language, Edinburgh: Edinburgh University Press, 2009, s. 57, DOI: 10.3366/j.ctt1g09vvm, ISBN 978-0-7486-2618-2, ISBN 978-0-7486-2619-9, ISBN 978-0-7486-3142-1, OCLC 456520858 (ang.).
  4. ↑ a b Linda Pillière i inni, Norms and Margins of English, [w:] Linda Pillière i inni red., Standardising English, Cambridge: Cambridge University Press, 2018, s. 3–21, DOI: 10.1017/9781108120470.001, ISBN 978-1-107-19105-1, ISBN 978-1-108-12047-0, OCLC 1107342974 (ang.), patrz s. 6.
  5. ↑ Larry Trask, A Student’s Dictionary of Language and Linguistics, Abingdon–New York: Routledge, 2014, s. 67, ISBN 978-1-317-85916-1 (ang.).
  6. ↑ André Martinet, Eléments de linguistique générale, Paris: Armand Colin, 1980, s. 6–7, ISBN 978-602-452-369-5 (fr.).
  7. ↑ a b Joan Swann i inni, A Dictionary of Sociolinguistics, Edinburgh: Edinburgh University Press, 2004, s. 73, DOI: 10.1515/9781474472968, ISBN 0-7486-1690-X, ISBN 0-7486-1691-8, ISBN 978-1-4744-7296-8, OCLC 857590398 (ang.).
  8. ↑ Peter Trudgill, Sociolinguistics and Linguistic Value Judgements: Correctness, Adequacy and Aesthetics, Trier/Essen: University of Trier/University of Duisburg-Essen, 1976 (Linguistic Agency, University of Trier B-10), s. 1, OCLC 614386242 [zarchiwizowane z adresu 2019-12-24] (ang.).
  9. ↑ Suzanne Eggins, Introduction to Systemic Functional Linguistics, wyd. 2, London–New York: Continuum, 2004, s. 139, ISBN 978-0-8264-5786-8 (ang.).
  10. ↑ a b Trevor Johnston, Adam Schembri, Australian Sign Language (Auslan): An introduction to sign language linguistics, Cambridge: Cambridge University Press, 2007, s. 8–10, ISBN 978-0-521-83297-7, ISBN 978-1-139-45963-1, OCLC 837743002 (ang.).
  11. ↑ Christina Sanchez-Stockhammer, English Compounds and their Spelling, Cambridge: Cambridge University Press, 2018, s. 70–71, DOI: 10.1017/9781108181877, ISBN 978-1-107-19784-8, ISBN 978-1-108-18187-7, OCLC 1012708241 (ang.).
  12. ↑ Anne Curzan, Fixing English: Prescriptivism and Language History, Cambridge: Cambridge University Press, 2014, s. 170, DOI: 10.1017/CBO9781139107327, ISBN 978-1-107-02075-7, ISBN 978-1-139-10732-7, OCLC 953134035 (ang.).
  13. ↑ a b Edward Finegan, Prescriptive tradition, [w:] Alexander Bergs, Laurel J. Brinton (red.), English Historical Linguistics, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2012 (Handbücher zur Sprach- und Kommunikationswissenschaft / Handbooks of Linguistics and Communication Science 34/1), s. 967–980, DOI: 10.1515/9783110251593.967, ISBN 978-3-11-025159-3, OCLC 796384265 (ang.), patrz s. 970.
  14. ↑ Snježana Kordić, Jezik i nacionalizam, Zagreb: Durieux, 2010 (Rotulus Universitas), s. 60, DOI: 10.2139/ssrn.3467646, ISBN 978-953-188-311-5, LCCN 2011520778, OCLC 729837512, OL: 15270636W (serb.-chorw.).
  15. ↑ Lora Tomaš, Starčević, Sarić, Kapović: Jezični savjeti nemaju veze s kvalitetom jezika nego s ideološkim treningom [online], mvinfo.hr, 13 listopada 2019 [dostęp 2019-12-25] (chorw.).
  16. ↑ Mate Kapović, Jezik i konzervativizam, [w:] Tvrtko Vuković, Maša Kolanović (red.), Komparativni postsocijalizam: slavenska iskustva, Zagreb: Zagrebačka slavistička škola, 2013, s. 391–400, ISBN 978-953-175-475-0, OCLC 870270814 [zarchiwizowane z adresu 2018-11-29] (chorw.).
Językoznawstwo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Deskryptywizm_(językoznawstwo)&oldid=74960216”