Przejdź do zawartości

Dinopium

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dinopium
Rafinesque, 1814[1]
Ilustracja
Sułtanik żółtogrzbiety (D. benghalense)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dzięciołowe

Podrząd

dzięciołowce

Nadrodzina

Picoidea

Rodzina

dzięciołowate

Podrodzina

dzięcioły

Plemię

Picini

Rodzaj

Dinopium

Typ nomenklatoryczny

Dinopium (Picoides) erythronotus Rafinesque, 1814 (= Picus javanensis Ljungh, 1797)

Synonimy
Gatunki

5 gatunków – zobacz opis w tekście

Dinopiumrodzaj ptaków z podrodziny dzięciołów (Picinae) w obrębie rodziny dzięciołowatych (Picidae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w orientalnej Azji[8].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 26–32 cm; masa ciała 67–133 g[8].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj ten wprowadził w 1814 roku francuski przyrodnik Constantine Samuel Rafinesque w publikacji własnego autorstwa poświęconej podsumowaniu odkryć i prac somiologicznych (tj. biologicznych)[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) sułtanik czerwonorzytny (D. javanense).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dinopium (Dinopicus (gr. πικος pikos ‘dzięcioł’)): gr. δεινος deinos ‘potężny, olbrzymi’; ωψ ōps, ωπος ōpos ‘wygląd’[9].
  • Chrysonotus: gr. χρυσονωτος khrusonōtos ‘złotogrzbiety’, od χρυσος khrusos ‘złoto’; νωτον nōton ‘grzbiet, plecy, tył’[10]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Picus javanensis Ljungh, 1797.
  • Tiga: epitet gatunkowy Picus tiga Horsfield, 1822[b]; sumatrzańska, lokalna nazwa Tiga dla sułtanika czerwonorzytnego[11]. Gatunek typowy (absolutna tautonimia): Picus tiga Horsfield, 1822 (= Picus javanensis Ljungh, 1797).
  • Brachypternus: gr. βραχυς brakhus ‘krótki’; πτερνη pternē ‘pięta’[12]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie)[13]: Picus aurantius Linnaeus 1766 (= Picus benghalensis Linnaeus, 1758).
  • Brachypternopicus: rodzaj Brachypternus Strickland, 1841; łac. picus ‘dzięcioł’[14]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie)[15]: Picus (Brachypternopicus) rubropygialis Malherbe, 1845 (= Picus javanensis Ljungh, 1797).
  • Brahmapicus: Brahma lub Brama, najwyższy duch hinduski; łac. picus ‘dzięcioł’[16]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie)[17]: Picus benghalensis Linnaeus, 1758.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[18]:

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Dinopium Rafinesque, 1814.
  2. Synonim D. javanense.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b C.S. Rafinesque: Précis des découvertes et travaux somiologiques. Palerme: Royale typographie militaire, aux dépens de l’auteur, 1814, s. 2. (fr.).
  2. J.J. Kaup: Das Thierreich in seinen Hauptformen. Darmstadt: Verlag von Johann Philipp Dieh, 1835, s. 37. (niem.).
  3. W. Swainson: On the natural history and classification of birds. Cz. 2. London: John Taylor, 1837, s. 309, seria: Cabinet cyclopaedia. Natural history. (ang.).
  4. H.E. Strickland. Commentary on Mr. G. R. Gray’s 'Genera of Birds' 1840. „The Annals and Magazine of Natural History”. 7, s. 35, 1841. (ang.). 
  5. A. Malherbe. Description de sept espèces nouvelles du genre Picus, Linné. „Revue Zoologie”. 8, s. 400, 1845. (fr.). 
  6. A. Malherbe. Nouvelle classification des picinées ou pics, devant sertir de base a une monographie de ces oiseaux grimpeurs, accompagnée de planches peintes. „Mémoires de l’Académie nationale de Metz”. 30, s. 344, 1849. (fr.). 
  7. E.C.S. Baker: Birds. Cz. 4. London: Taylor & Francis, 1922, s. xiii, 72, seria: Fauna of British India, including Ceylon and Burma. (ang.).
  8. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Woodpeckers (Picidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, Dinopium, DOI10.2173/bow.picida1.01 [dostęp 2024-11-12] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  9. The Key to Scientific Names, Dinopium [dostęp 2023-04-22].
  10. The Key to Scientific Names, Chrysonotus [dostęp 2023-04-22].
  11. The Key to Scientific Names, Tiga [dostęp 2023-04-22].
  12. The Key to Scientific Names, Brachypternus [dostęp 2023-04-22].
  13. G.R. Gray: A list of the genera of birds: with their synonyma an indication of the typical species of each genus. Wyd. 2. London: R. and J.E. Taylor, 1841, s. 71. (ang.).
  14. The Key to Scientific Names, Brachypternopicus [dostęp 2023-04-22].
  15. E. Hargitt: Catalogue of the Picariae in the Collection of the British Museum. Cz. 18. London: Printed by order of the Trustees, 1890, s. 378, seria: Catalogue of the Birds in the British Museum. (ang.).
  16. The Key to Scientific Names, Brahmapicus [dostęp 2023-04-22].
  17. H.E. Strickland: Ornithological notes. W: W. Jardine: Contributions to ornithology for 1851. Cz. 4. 1851, s. 19. (ang.).
  18. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Picini Leach, 1820 (Wersja: 2024-10-06). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-11-12].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).