Engelbert Humperdinck (piosenkarz)

Engelbert Humperdinck

Engelbert Humperdinck (2022)
Imię i nazwisko	Arnold George Dorsey
Pseudonim	Engelbert Humperdinck, Engelbert, Gerry Dorsey
Data i miejsce urodzenia	2 maja 1936 Ćennaj
Pochodzenie	brytyjskie
Instrumenty	fortepian
Gatunki	adult contemporary, easy listening, soft rock, pop tradycyjny
Zawód	piosenkarz, prezenter telewizyjny
Aktywność	od 1956
Strona internetowa

Engelbert Humperdinck, właśc. Arnold George Dorsey (ur. 2 maja 1936 w Ćennaj) – brytyjski piosenkarz urodzony w Indiach, znany przede wszystkim z przebojów: „Release Me”, „The Last Waltz”, „After the Lovin'” i „A Man Without Love”, a także prowadzenia programu telewizyjnego The Engelbert Humperdinck Show.

Rodzina i edukacja

Wychował się w Leicester razem z dziesięciorgiem rodzeństwa. Jego ojciec, Marvin Dorsey, był oficerem w armii brytyjskiej, pochodzenia walijskiego, a matka Olive była hinduską śpiewaczką operową i skrzypaczką, pochodzenia niemieckiego.

Kariera

Zainteresował się muzyką w wieku 11 lat, kiedy rozpoczął grę na saksofonie. Na początku lat 50. zaczął śpiewać w nocnych klubach, gdzie prezentował m.in. kompozycje z oper Engelberta Humperdincka, które wpłynęły na niego w taki sposób, że przyjął pseudonim po tym artyście. W połowie lat 50. przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Po przylocie do Ameryki zainteresował sobą menedżerów z wytwórni Decca Records, z którą podpisał kontrakt, a z początkiem lat 60. wydał kilka piosenek, lecz choć stały się one przebojami, to zostały przytłumione przez innych brytyjskich wykonawców tego okresu, w tym m.in. przez zespół The Beatles. Z czasem zachorował na gruźlicę, co wykluczyło go na jakiś czas z działalności artystycznej.

Humperdinck (1969)

W lipcu 1966 reprezentował Anglię (wraz z czterema innymi artystami) podczas corocznego festiwalu piosenki Knokke w Belgii W listopadzie tego samego roku wystąpił na scenie w Mechelen. Pojawił się też na belgijskiej liście przebojów z utworem „Dommage, Dommage”, a teledysk do piosenki został nagrany w porcie w Zeebrugge. W połowie lat 60. nawiązał współpracę z autorem tekstów Bertem Kaempfertem, z którym napisał trzy utwory: „Spanish Eyes”, „Strangers in the Night” i „Wonderland by Night”. Kiedy zdał sobie sprawę z potencjału „Strangers in the Night”, skonsultował się ze swoim menedżerem Gordonem Millsem, czy piosenka mogłaby zostać wydana jako singiel, lecz ten odmówił, po czym utwór został wydany przez Franka Sinatrę i stał się międzynarodowym przebojem.

W 1967 nagrał balladowy singiel „Release Me”, który wydał już pod pseudonimem Engelbert Humperdinck. Piosenka przyniosła mu wielką popularność i stała się przebojem; cieszyła się powodzeniem zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Stanach Zjednoczonych. Engelbert natychmiast zdobył rzesze fanów, w większości kobiet. Krytycy jednak wydawali nieprzychylne recenzje: uważano, że jest tanim śpiewakiem, dążącym do zdobycia popularności (większość jego piosenek to piosenki miłosne). Zarzucano mu brak własnego stylu, także to, że nie wprowadził do sztuki nic nowego. Wydawał się jednym z wielu mu podobnych wówczas piosenkarzy z Hollywood.

W 1968 z singlem „A Man Without Love” dotarł do drugiego miejsca na brytyjskiej liście przebojów, a z albumem o tym samym tytule zajął trzecie miejsce na liście najlepiej sprzedających się albumów Pod koniec lat 60. lista piosenek Humperdincka zawierała m.in. utwory: „Am I That Easy to Forget”, „A Man Without Love”, „Les Bicyclettes de Belsize”, „The Way It Used To Be”, „I’m A Better Man” i „Winter World of Love”. Nagrał też albumy, które przyniosły mu sławę: Release Me, The Last Waltz, A Man Without Love oraz Engelbert Humperdinck. Prowadził także własny program telewizyjny The Engelbert Humperdinck Show, jednak nie osiągnął on sukcesu i został wycofany po sześciu miesiącach.

Tworzył sprzedające się w milionach egzemplarzy przeboje z romantycznymi piosenkami. Liczba jego występów na żywo sięgała nawet 100 rocznie. Jednak jego piosenki nie były nadawane przez rozgłośnie radiowe, nastawione raczej na rock and rolla i to właśnie koncerty pomagały mu utrzymać kontakt z fanami. Te przedstawienia cechowała niespotykana dotychczas ekstrawagancja, która nałożyła w konsekwencji analogiczne wymagania producentom takich spektakli w różnych klubach na całym świecie. Najbardziej widoczne jest to w przedstawieniach w Las Vegas. W 1992 powiedział: „Nie chcę dawać ludziom tego, co już widzieli. Traktuję bardzo poważnie moją rolę na estradzie. Chcę dać iskrę, której ludzie się nie spodziewają, i wielkiego kopa komuś, kto mówi: «Nie wiedziałem, że to można zrobić!»”.

Humperdinck (2008)

Na początku lat 70. miał napięty harmonogram nagrań oraz wylansował przeboje: „We Made It Happen”, „Sweetheart”, „Another Time, Another Place” czy „Too Beautiful To Last”. Za wydany w 1976 album pt. After the Lovin otrzymał nominację do nagród Grammy. W latach 80. regularnie wydawał kolejne płyty i dawał rocznie nawet ponad 200 koncertów. Ciągle był obiektem adoracji rzeszy fanek. W 1986 nagrał piosenkę „Portofino”, która szybko stała się wielkim przebojem. W 1989 otrzymał swoją gwiazdę na Alei Gwiazd w Los Angeles.

Jesienią 2007 odbył trasę koncertową po Europie. W maju 2012, reprezentując Wielkiej Brytanii z utworem „Love Will Set You Free”, zajął przedostatnie, 25. miejsce w finale 57. Konkursu Piosenki Eurowizji w Baku.

Z żoną Patrycją ma czterech synów. Udziela się w różnych fundacjach charytatywnych.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona artysty ̺(ang.)
• Engelbert Humperdinck w bazie AllMusic (ang.)
• Engelbert Humperdinck w bazie IMDb (ang.)
• Engelbert Humperdinck w bazie Filmweb
• Engelbert Humperdinck w bazie Discogs.com (ang.)
• Engelbert Humperdinck w bazie Rate Your Music (ang.)