Przejdź do zawartości

Eparchia archangielska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eparchia archangielska
Архангелькая и Холмогорская епархия
Ilustracja
Sobór św. Eliasza w Archangielsku – katedra eparchii archangielskiej
Państwo

 Rosja

Obwód

 archangielski

Siedziba

Archangielsk
ul. Ilinskaja 5
163002 Archangielsk

Data powołania

1682

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Metropolia

archangielska

Sobór

św. Eliasza

Biskup diecezjalny

biskup archangielski i chołmogorski Korneliusz (Siniajew)

Położenie na mapie Archangielska
Położenie na mapie Rosji
Położenie na mapie obwodu archangielskiego
Ziemia64°31′42,8″N 40°34′49,8″E/64,528556 40,580500
Strona internetowa
Kożejezierski Monaster Objawienia Pańskiego

Eparchia archangielska (Архангельская и Холмогорская епархия) — eparchia w metropolii archangielskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, położona na terenie części obwodu archangielskiego. Jej obecnym ordynariuszem jest biskup Korneliusz (Siniajew)[1].

W 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wydzielił z jej terytorium eparchie kotłaską i narjan-marską oraz zmienił dotychczasową nazwę eparchii (archangielska i chołmogorska) na eparchia archangielska[2]. W 2017 z eparchii archangielskiej wydzielono eparchię plesiecką[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1682 została powołana eparchia chołmogorska i waska, pokrywająca się terytorialnie z dzisiejszą eparchią archangielską i chołmogorską. Jednostka ta została wyodrębniona z metropolii nowogrodzkiej. Pierwszym eparchą był w latach 1682–1702 Atanazy (Lubimow). Obecną nazwę eparchia nosi od 1732 (z przerwą w latach 1787–1799, kiedy funkcjonowała jako archangielska i ołoniecka, oraz 1985–1995 – archangielska i murmańska), a od 1762 jej katedra znajduje się w Archangielsku – wcześniej siedzibą biskupa były Chołmogory.

Biskupi

[edytuj | edytuj kod]

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

Do 2017 eparchia archangielska dzieliła się na następujące dekanaty:

  • archangielski (19 parafii);
  • chołmogorski (6 parafii);
  • kargopolski (17 parafii);
  • mirnyński (3 parafie);
  • oneski (1 parafia);
  • pinieski (7 parafii);
  • plesiecki (13 parafii);
  • primorski (6 parafii);
  • siewierodwiński (6 parafii);
  • winogradowski (4 parafie)[4].

Na terenie eparchii (przed wydzieleniem eparchii plesieckiej) działały cztery klasztory męskie i dwa żeńskie[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]