External Data Representation

XDR (ang. External Data Representation) – standard wprowadzony w celu ujednolicenia reprezentacji danych w transmisjach sieciowych pomiędzy komputerami o odmiennych architekturach. Umożliwia przykładowo wymianę danych między programem napisanym w języku Fortran działającym na komputerze Cray a programem w języku C uruchomionym na komputerze klasy x86 z Linuksem).

Przykładowa standaryzacja danych:

• wszystkie typy danych mają rozmiar będący wielokrotnością 4 bajtów (niepełne wielokrotności dopełniane są zerami),
• liczby całkowite kodowane są w ten sposób, ze młodsze bajty mają starsze adresy (na odwrót niż w x86),
• liczby rzeczywiste podawane są w formacie IEEE.

Ograniczeniem XDR jest to, że zarówno nadawca jak i odbiorca muszą znać struktury danych (nie ich reprezentacje), ponieważ nie są one przekazywane.

Pierwsza wersja standardu XDR powstała w 1987 i opisana jest w RFC 1014 ↓. Najnowszą wersję przedstawia RFC 4506 ↓, pochodzący z 2006 roku.

Linki zewnętrzne

• Sun Microsystems, XDR: External Data Representation standard, RFC 1014, IETF, czerwiec 1987, DOI: 10.17487/RFC1014, ISSN 2070-1721, OCLC 943595667  (ang.).
• M.M. Eisler M.M., XDR: External Data Representation Standard, STD 67, RFC 4506, IETF, maj 2006, DOI: 10.17487/RFC4506, ISSN 2070-1721, OCLC 943595667  (ang.).