Fausto Bertinotti

Fausto Bertinotti

Data i miejsce urodzenia	22 marca 1940 Mediolan
Przewodniczący Izby Deputowanych
Okres	od 29 kwietnia 2006 do 29 kwietnia 2008
Przynależność polityczna	Odrodzenie Komunistyczne
Poprzednik	Pier Ferdinando Casini
Następca	Gianfranco Fini

Fausto Bertinotti (ur. 22 marca 1940 w Mediolanie) – włoski polityk i związkowiec, działacz komunistyczny, od 1994 do 2006 sekretarz krajowy Odrodzenia Komunistycznego, w latach 2006–2008 przewodniczący Izby Deputowanych.

Życiorys

Z wykształcenia technik przemysłowy. Po zakończeniu edukacji wstąpił do centrali związków zawodowych – Włoskiej Powszechnej Konfederacji Pracy. W 1964 został sekretarzem lokalnego oddziału włoskiej federacji pracowników przemysłu tekstylnego, później objął stanowisko przewodniczącego izby pracy w Novarze. Od 1975 przez dziesięć lat kierował CGIL w regionie Piemont. W połowie lat 80. wchodził w skład sekretariatu krajowego tej organizacji. Stał się jednym z przywódców skrajnie lewicowego skrzydła konfederacji.

Jednocześnie prowadził działalność polityczną. Krótko działał we Włoskiej Partii Socjalistycznej, od 1972 należał do Partii Komunistycznej.

W 1991 sprzeciwił się rozwiązaniu PCI i powołaniu na jej bazie umiarkowanej Demokratycznej Partii Lewicy. Wziął w tym samym roku udział w utworzeniu Odrodzenia Komunistycznego. W 1994 jako sekretarz krajowy został przewodniczącym tego ugrupowania. W tym samym roku uzyskał po raz pierwszy mandat posła do Izby Deputowanych. W niższej izbie parlamentu zasiadał do 2008 jako parlamentarzysta XII, XIII, XIV i XV kadencji. Od 1994 do 2006 był także deputowanym do Parlamentu Europejskiego IV, V i VI kadencji.

Przed wyborami w 1996 doprowadził do częściowego porozumienia się z koalicją Drzewo Oliwne co do wzajemnego wsparcia swoich kandydatów w niektórych okręgach. W trakcie XIII kadencji wycofał jednak poparcie RC dla rządu Romano Prodiego, przyczyniając się w ten sposób do jego upadku. Po słabych wynikach swojego ugrupowania w wyborach do PE w 1999 i do parlamentu krajowego dwa lata później, zaczął w imieniu Odrodzenia Komunistycznego głosić hasła antyglobalistyczne.

W 2005 przystąpił do szerokiego centrolewicowego bloku L'Unione. Po jego zwycięstwie w wyborach w 2006 objął urząd przewodniczącego Izby Deputowanych XV kadencji, w związku z czym zrezygnował z kierowania komunistami. W przedterminowych wyborach parlamentarnych dwa lata później startował jako lider i kandydat na premiera z ramienia koalicji Lewica-Tęcza, która jednak nie przekroczyła progu wyborczego.

Bibliografia

• Nota biograficzna na stronie Izby Deputowanych. [dostęp 2016-08-08]. (wł.).
• Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2016-08-08].