Folies Bergère
 Fasada Folies Bergère (2016) | |
| Typ teatru | |
|---|---|
| Data powstania |
2 maja 1869 |
| Państwo | |
| Lokalizacja |
Paryż (adres: 32 rue Richer) |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
| 48°52′27″N 2°20′42″E/48,874167 2,345000 | |
| Strona internetowa | |
Folies Bergère (wym. fɔ.li bɛʁ.ʒɛʁ; pierwotnie: Folies Trévise) – paryska music-hall[1][2] (sala koncertowa), której szczytowa sława oraz popularność przypadła na lata 90. XIX wieku oraz lata 20. XX wieku. Jednak do dnia dzisiejszego Folies Bergère pozostaje jedną z najsławniejszych sal koncertowych w Paryżu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Folies Bergère jest zlokalizowana przy ulicy rue Richer pod numerem 32, ulicy leżącej w 9. dzielnicy.
Sala koncertowa została oficjalnie otwarta 2 maja 1869 roku jako Folies Trévise. W pierwszych latach istnienia na jej deskach były wystawiane operetki, pokazy komiczne oraz sztuki gimnastyczne.
Nazwa sali koncertowej wzięła się od słowa folies, co oznacza „szaleństwa”, natomiast trévise jest to jedna z ulic (rue Trevise) położonych niedaleko ulicy rue Richer. Ze względu na to, że ówczesna nazwa sali kojarzyła się głównie z erotycznymi występami, władze sali koncertowej postanowiły zmienić jej nazwę na Folies Bergère, pod którą sala nadal funkcjonuje. Oficjalna nazwa Folies Bergère została przyjęta 13 września 1872 roku i wzięła swoją nazwę od kolejnej ulicy, rue Bergère położonej w pobliżu sali (bergère oznacza „pasterka” lub „siedziba”).
Folies Bergère było motywem obrazu Édouarda Maneta Bar w Folies-Bergère, który został wykonany w latach 1881–1882.
Sala szybko zyskała sławę dzięki wystawianym tam przedstawieniom muzycznym, w których często kobiety pokazywały się w skąpych kostiumach. Folies Bergère było także znanym miejscem występów „egzotycznych piękności” pochodzących głównie z Afryki.
Znane postacie występujące na Folies Bergère
[edytuj | edytuj kod]- lata 90. XIX w.: Loie Fuller (pionierka tańca modernistycznego)
- lata 20. XX w.: Josephine Baker rozpoczęła karierę z Folies Bergère
- z Folies Bergère związani byli także m.in. Maurice Chevalier oraz komik Cantinflas
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jacques Feschotte: Histoire du music-hall. Paryż: Presses Universitaires de France, 1965, s. 134.
- ↑ Grzegorz Piotrowski. Teatr piosenki. „Teksty Drugie”. 4, s. 357-379, 2014. Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN. ISSN 0867-0633. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona Folies Bergère (ang. • fr.)