Francuska interwencja w Meksyku

Francuska interwencja w Meksyku
	; Bitwa pod Pueblą
Czas	8 grudnia 1861–21 czerwca 1867
Miejsce	Meksyk
Wynik	zwycięstwo republikanów,; koniec Cesarstwa Meksyku
Strony konfliktu
Cesarstwo Meksyku; II Cesarstwo Francuskie	Meksyk; Stany Zjednoczone
Dowódcy
Charles de Lorencez; François Achille Bazaine; Elie Frédéric Forey; Miguel Miramón; Tomás Mejía	Benito Juárez; Ignacio Zaragoza; Porfirio Díaz; Mariano Escobedo; Jesús González Ortega
brak współrzędnych
	Multimedia w Wikimedia Commons

Francuska interwencja w Meksyku^[1]^[2]^[3] – interwencja zbrojna Cesarstwa Francuskiego na terenie Meksyku w latach 1861–1867.

Historia

W latach 1857–1861 w Meksyku trwała wojna o reformę pomiędzy siłami konserwatywnymi i liberalnymi. Popierany przez Amerykanów przywódca liberałów Benito Juárez przejął w końcu inicjatywę w walce i od 1860 roku kontrolował obszar całego państwa. W wyniku wojny Meksyk nie był w stanie uregulować zaciągniętych w Europie kredytów i popadł w poważne długi. W celu ochrony własnych interesów w tym kraju, państwa europejskie zdecydowały się na interwencję zbrojną.

W latach 1861–1865 Stany Zjednoczone były pogrążone w wojnie domowej (wojna secesyjna) i nie mogły poświęcić odpowiedniej uwagi sprawie Meksyku, zgodnie z doktryną Monroego. 17 grudnia 1861 roku Hiszpanie, Francuzi i Brytyjczycy zajęli meksykański port Veracruz. Jednak w kwietniu następnego roku rozbieżności pomiędzy sprzymierzonymi doprowadziły do wycofania się z Meksyku wojsk Hiszpanii oraz Wielkiej Brytanii. Napoleon III zmuszony został do wzmocnienia swoich sił zbrojnych. Jego celem było obalenie rządu Juáreza i obsadzenie go rządem marionetkowym. Po roku ciężkich walk Francuzi zajęli 7 czerwca 1863 roku stolicę Meksyku, miasto Meksyk. Tam jako cesarza Meksyku ustanowili arcyksięcia Maksymiliana I z rodu Habsburgów, brata cesarza Franciszka Józefa I. Wojna przeciwko nowym rządom trwała jednak dalej. Juárez w dalszym ciągu popierany przez Amerykanów stawiał Francuzom gwałtowny opór. Amerykanie zagrozili nawet interwencją zbrojną skierowaną przeciwko Francuzom i rozlokowali swoje wojska wzdłuż meksykańskiej granicy.

W roku 1867 cesarz Napoleon III uznał w końcu, że jego akcja w Meksyku zakończyła się niepowodzeniem i nakazał swoim wojskom odwrót z tego kraju. Maksymilian nie chciał jednak zrzec się korony cesarskiej i pozostał w Meksyku. Bez wsparcia francuskiego nie miał jednak żadnych szans na utrzymanie władzy. Aresztowany w Querétaro, 19 czerwca 1867 roku został stracony. Prezydentem Meksyku aż do śmierci w roku 1872 został Benito Juárez. Wojna pochłonęła 20 000 ofiar: 8000 po stronie francuskiej i 12 000 Meksykanów.

Zobacz też

Przypisy

↑ Jerzy W. Borejsza, Emigracja polska po powstaniu styczniowym, s. 305.
↑ Jan Zygmunt Jakubowski, Przegląd humanistyczny, t. 26, s. 90.
↑ Tadeusz Łepkowski, Dzieje Ameryki Łacińskiej: od schyłku epoki kolonialnej do czasów współczesnych, t. 1, s. 303.

Bibliografia

Jerzy W. Borejsza: Emigracja polska po powstaniu styczniowym. Państwowe Wydawn. Naukowe, 1966, s. 487.
Tadeusz Łepkowski: Dzieje Ameryki Łacińskiej: od schyłku epoki kolonialnej do czasów współczesnych. T. 1. Książka i Wiedza, 1977.
Jan Zygmunt Jakubowski: Przegląd humanistyczny. T. 26. Państwowe Wydawn. Naukowe, 1982.
Jarosław Wojtczak: Wojna Meksykańska 1861-1867. Bellona, 2009, s. 352. ISBN 978-83-11-11520-0.

[1] Jerzy W. Borejsza, Emigracja polska po powstaniu styczniowym, s. 305.

[2] Jan Zygmunt Jakubowski, Przegląd humanistyczny, t. 26, s. 90.

[3] Tadeusz Łepkowski, Dzieje Ameryki Łacińskiej: od schyłku epoki kolonialnej do czasów współczesnych, t. 1, s. 303.

[1]

[2]

[3]