Przejdź do zawartości

Gabriel Fauré

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gabriel Fauré
Ilustracja
Gabriel Fauré, portret autorstwa Johna Singera Sargenta
Imię i nazwisko

Gabriel Urbain Fauré

Data i miejsce urodzenia

12 maja 1845
Pamiers

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

4 listopada 1924
Paryż

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Komandorski Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Świętego Karola (Monako)
podpis
Cantique de Jean Racine w wykonaniu Les Petits Chanteurs de Passy

Gabriel Urbain Fauré (ur. 12 maja 1845 Pamiers, zm. 4 listopada 1924 w Paryżu[1], pochowany na Cmentarzu Passy) – francuski kompozytor i organista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1854–1864 studiował w szkole muzycznej L. Niedermeyera, gdzie jego profesorem gry na fortepianie był Camille Saint-Saëns, po czym został organistą w kościele St. Sauveur w Rennes; po 1870 był w Paryżu organistą kościołów St. Honore d’Eylau, St. Sulpice i od 1877 św. Magdaleny. W 1896 został na miejsce J. Masseneta profesorem kompozycji w Konserwatorium Paryskim, a w 1905 – dyrektorem tej uczelni (do 1920). Jego uczniami byli m.in. M. Ravel, Ch. Koechlin, F. Schmitt, J. Roger-Ducasse, A. Caplet, N. Boulanger, É. Vuillermoz, G. Enescu. Pod koniec życia ogłuchł.

Fauré był mistrzem małych form, stąd przewaga w jego twórczości pieśni i utworów fortepianowych. Miał ogromną inwencję melodyczną, wrażliwość harmoniczną, poczucie proporcji, nie ulegając żadnym wpływom, doprowadził swoją sztukę do klasycznej prostoty i klarowności. Zwłaszcza we Francji zdobył sobie wysoką pozycję.

Wraz z Césarem Franckiem reprezentuje narodową muzykę francuską. Prócz znakomitych pieśni i utworów fortepianowych, napisał sławną sonatę skrzypcową op. 13 i drobne liryki skrzypcowe, trio fortepianowe, dwa kwartety i kwintety fortepianowe, suitę orkiestralną, symfonię d-moll, utwory chóralne z orkiestrą, w końcu utwory religijne i mszę na 3 głosy żeńskie z organami.

Odznaczony został Legią Honorową, kolejno w stopniu kawalera (1890), oficera (1903), komandora (1910), wielkiego oficera (1920) i krzyżem wielkim (1923)[2]. Od władcy Hiszpanii otrzymał Order Izabeli Katolickiej (1908), a od księcia Monako Wielką Wstęgę Orderu św. Karola (1913)[3].

Ważniejsze utwory

[edytuj | edytuj kod]

Utwory chóralne

[edytuj | edytuj kod]
  • Cantique de Jean Racine, Op. 11 (1865)
  • Les Djinns, Op. 12 (1875) – na podstawie wiersza Victora Hugo
  • La Naissance de Vénus, Op. 29
  • Requiem d-moll, Op. 48 (1877, zorkiestrowane w 1899)
  • Ave verum corpus, Op. 65 No. 1
  • Ave Maria, Op. 67

Utwory orkiestrowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Pawana, Op. 50
  • Suita orkiestrowa F-dur
  • Symfonia d-moll
  • Masques et bergamasques suita ork.

Utwory kameralne

[edytuj | edytuj kod]
  • I Sonata A-dur na skrzypce i fortepian
  • Andante B-dur na skrzypce i fort.
  • II Sonaty na wiolonczelę d-moll, g-moll
  • Kwartet smyczkowy e-moll
  • Romans B-dur na skrzypce i fort
  • Papillon, A-dur, na wiolonczelę i fort.

Utwory fortepianowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Kwartet fortepianowy c-moll, Op. 15
  • II Kwintety fortepianowe d-moll, Op.89,c-moll, Op.115
  • Kwartet fortepianowy g-moll, Op.45

Utwory harfowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Une châtelaine en sa tour, Op.110 (1918)
  • Impromptu, Op.86 (1904)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gabriel Fauré na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
  2. Gabriel Urbain Faure (LH/940/44). Archives nationales. Site de Paris (www2.culture.gouv.fr)
  3. Edward R. Phillips: Gabriel Faure. A Guide to Research. Nowy Jork: Garland Publishing, 2003, s. 6. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]