Galt MacDermot
Imię i nazwisko |
Arthur Terence Galt MacDermot |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 1928 |
Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 2018 |
Zawód |
pianista, kompozytor |
Aktywność |
1957–2018 |
Strona internetowa |
Galt MacDermot, właśc. Arthur Terence Galt MacDermot (ur. 18 grudnia 1928 w Montrealu, zm. 17 grudnia 2018[1] w Staten Island[2]) – kanadyjski kompozytor i pianista. W roku 1960 zdobył nagrodę Grammy za utwór African Waltz. Jego najbardziej znane dzieła to: musical Hair oraz Two Gentlemen of Verona (1971). MacDermot komponował również muzykę filmową, nagrywał albumy muzyki klasycznej, jazzowe i funkowe. Jego muzyka jest wykorzystywana w wielu samplach hip-hopowych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Galt MacDermot urodził się w Montrealu jako syn dyplomaty. Ukończył Upper Canada College oraz Bishop's University w Sherbrooke. Studiował również muzykę afrykańską w Cape Town University w Południowej Afryce. Brał prywatne lekcje pianina u Neila Chotema[3].
Musical
[edytuj | edytuj kod]Kompozytor zdobył swą pierwszą Nagrodę Grammy już w 1960 roku za utwór „African Waltz”[4]. W roku 1964 przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie podjął współpracę z autorami libretta do musicalu Hair (1967). Dzieło odniosło wielki międzynarodowy sukces. Album z muzyką ze spektaklu na Broadwayu zdobył w 1969 nagrodę Grammy w kategorii Best Musical Theater Album[5]. Jego kolejne musicale to:
- Isabel's a Jezebel (1970)
- Who the Murderer Was (1970), z udziałem zespołu Curved Air[6]
- Two Gentlemen of Verona (1971), który zdobył w 1972 nagrodę Tony dla najlepszego musicalu
Jego następne musicale: Dude, Via Galactica (oba 1973) oraz The Human Comedy (z 1984) nie odniosły sukcesu na Broadwayu.
Film
[edytuj | edytuj kod]Artysta napisał ścieżki muzyczne do kilku filmów:
- Cotton Comes to Harlem z 1970 roku w stylu blaxploitation, z Godfreyem Cambridgem, Raymondem St. Jacques i Redd Foxxem
- Rhinoceros (z 1974) z Zero Mostelem i Gene Wilderem, w reżyserii Toma O'Horgana (adaptacja sztuki Nosorożec Eugène'a Ionesco)
- adaptacja muzyczna musicalu Hair (1979) w reżyserii Miloša Formana
- Mistress (1992)[4]
Inne trendy muzyczne
[edytuj | edytuj kod]MacDermot współpracował z takimi jazzmanami, jak Bernard Purdie, Jimmy Lewis i Idris Muhammad. W ostatnich latach jego dzieła stały się popularne wśród muzyków hip-hopu, jak: Busta Rhymes, (z użyciem utworu Macdermota Space z płyty ze ciężką dźwiękową do filmu Woman Is Sweeter[7]) w Woo hah!!, Run DMC (sample z Where Do I Go? – Hair). Handsome Boy Modelling School, DJ Vadim, DJ Premier użyli Coffee Cold z Shapes of Rhythm (1966)[7]. W roku 2006, muzyk Oh No nagrał album Exodus into Unheard Rhythms w całości opartą na samplach z muzyki MacDermota[8].
W roku 1979 Gail MacDermot utworzył grupę New Pulse Band, która do dziś wykonuje jego muzykę, m.in. w broadwayowskim spektaklu Hair z 2012 roku. MacDermot pisał także muzykę baletową, kameralną, liturgiczną, orkiestracje, tło muzyczne dla sztuk teatralnych a nawet operowych[4].
W roku 2009 został wpisany do Songwriter's Hall of Fame[9].
Inne
[edytuj | edytuj kod]Reżyser Jeff Lunger nakręcił film dokumentalny o muzyku[10], dzieło jest w fazie postprodukcji.
Dzieła sceniczne
[edytuj | edytuj kod]- My Fur Lady (1957)
- Hair (1967)
- Isabel's a Jezebel (1970)
- Who the Murderer Was (1970)
- Two Gentlemen of Verona (1971)
- Dude (1973)
- Via Galactica (1973)
- The Human Comedy (1984)
- The Special (1985)
- The Legend of Joan of Arc (1997)
- Sun (1998)
- Blondie (1998)
- The Corporation (1999)
Wybrana dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- Art Gallery Jazz (1956)
- The English Experience (1961)
- Shapes of Rhythm (1966)
- Haircuts (1969)
- Woman is Sweeter (1969)
- New Pulse Band (1979)
- Purdie as a Picture (1994)
- Up from the Basement Volumes 1 & 2 (2000)[11]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mark Peikert: Galt MacDermot, Composer of Hair, Dead at 89. playbill.com, 2018-12-17. [dostęp 2018-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-17)]. (ang.).
- ↑ Katharine Q. Seelye: Galt MacDermot, Composer of the Rock Musical ‘Hair,’ Dies at 89. nytimes.com, 2018-12-18. [dostęp 2018-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-19)]. (ang.).
- ↑ Neil Chotem at thecanadianencyclopedia.com
- ↑ a b c MacDermot's Official Website
- ↑ The Hair Pages. [dostęp 2009-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-27)].
- ↑ Who the Murderer Was. [dostęp 2013-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-19)].
- ↑ a b Galt MacDermot discography, discogs.com
- ↑ Oh No | Stones Throw Records
- ↑ Hall of Fame
- ↑ Ear of the Heart: The Music of Galt MacDermot w bazie IMDb (ang.),
- ↑ The Musical Works of Hair Composer Galt MacDermot, galtmacdermot.com. [dostęp 2013-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-25)].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Ear of the Heart: the Music of Galt MacDermot
- Galt MacDermot's Discography. galtmacdermot.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-07)].
- Galt MacDermot's Photo Gallery. s181.photobucket.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- Galt MacDermot biografia. galtmacdermot.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-13)].
- Galt MacDermot's New Pulse Jazz Band. galtmacdermot.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-24)].