Przejdź do zawartości

Gary Muller

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gary Muller
Państwo

 Południowa Afryka

Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1964
Durban

Wzrost

190 cm

Gra

leworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1985

Zakończenie kariery

1997

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

49 (6 sierpnia 1990)

Australian Open

3R (1987)

Roland Garros

2R (1991)

Wimbledon

2R (1990–1992)

US Open

3R (1990)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

8

Najwyżej w rankingu

7 (15 listopada 1993)

Australian Open

SF (1990)

Roland Garros

QF (1991)

Wimbledon

SF (1988, 1993)

US Open

SF (1986)

Gary Muller (ur. 27 grudnia 1964 w Durbanie) – południowoafrykański tenisista.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę zawodową Muller rozpoczął w 1985 roku, a zakończył w 1997 roku. W grze pojedynczej jednym z jego lepszych wyników jest triumf w turnieju z cyklu ATP Challenger Tour, w Kapsztadzie z 1990 roku.

W grze podwójnej południowoafrykański tenisista zwyciężył w ośmiu turniejach kategorii ATP World Tour i awansował do dwunastu finałów.

W 1995 i 1996 roku reprezentował Republikę Południowej Afryki w Pucharze Davisa, grając w dwóch pojedynkach deblowych, z których jedno wygrał.

W rankingu gry pojedynczej Muller najwyżej był na 49. miejscu (6 sierpnia 1990), a w klasyfikacji gry podwójnej na 7. pozycji (15 listopada 1993).

Po zakończeniu kariery zajął się pracą trenerską. Najpierw współpracował z Jonasem Björkmanem, któremu pomógł zdobyć sześć tytułów wielkoszlemowych w grze podwójnej i wiele turniejowych zwycięstw w deblu. Stefan Koubek i Sarkis Sarksjan, którzy w kolejnych latach byli trenowani przez Mullera, osiągnęli przy nim swoje najwyższe miejsca rankingowe. W 2002 roku Muller doprowadził Thomasa Johanssona do tytułu singlowego w Australian Open.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Nazwa
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
ATP Tour World Championships
ATP Masters Series
ATP Championship Series
ATP World Series

Gra podwójna (8–12)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 26 lipca 1987 Schenectady Twarda Stany Zjednoczone Gary Donnelly Stany Zjednoczone Brad Pearce
Stany Zjednoczone Jim Pugh
7:6, 6:2
Finalista 1. 20 listopada 1988 Johannesburg Twarda (hala) Stany Zjednoczone Tim Wilkison Stany Zjednoczone Kevin Curren
Stany Zjednoczone David Pate
6:7, 4:6
Zwycięzca 2. 30 lipca 1989 Waszyngton Twarda Wielka Brytania Neil Broad Stany Zjednoczone Jim Grabb
Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
6:7, 7:6, 6:4
Finalista 2. 12 sierpnia 1990 Cincinnati Twarda Wielka Brytania Neil Broad Australia Mark Kratzmann
Australia Darren Cahill
6:7, 2:6
Finalista 3. 30 września 1990 Bazylea Twarda (hala) Wielka Brytania Neil Broad Południowa Afryka Stefan Kruger
Południowa Afryka Christo Van Rensburg
6:4, 6:7, 3:6
Zwycięzca 3. 7 października 1990 Tuluza Twarda (hala) Wielka Brytania Neil Broad Dania Michael Mortensen
Holandia Michiel Schapers
7:6, 6:4
Zwycięzca 4. 14 lipca 1991 Gstaad Ceglana Południowa Afryka Danie Visser Francja Guy Forget
Szwajcaria Jakob Hlasek
7:6, 6:4
Zwycięzca 5. 20 października 1991 Wiedeń Dywanowa (hala) Szwecja Anders Järryd Szwajcaria Jakob Hlasek
Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
6:4, 7:5
Finalista 4. 16 lutego 1992 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Kevin Curren Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
5:7, 6:4, 6:7
Zwycięzca 6. 26 kwietnia 1992 Seul Twarda Stany Zjednoczone Kevin Curren Nowa Zelandia Kelly Evernden
Stany Zjednoczone Brad Pearce
7:6, 6:4
Finalista 5. 25 kwietnia 1993 Seul Twarda Wielka Brytania Neil Broad Szwecja Jan Apell
Szwecja Peter Nyborg
7:5, 6:7, 2:6
Finalista 6. 13 czerwca 1993 Londyn Trawiasta Wielka Brytania Neil Broad Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
7:6, 3:6, 4:6
Finalista 7. 25 lipca 1993 Stuttgart Ceglana Południowa Afryka Piet Norval Holandia Tom Nijssen
Czechy Cyril Suk
6:7, 3:6
Zwycięzca 7. 24 października 1993 Lyon Dywanowa (hala) Południowa Afryka Danie Visser Południowa Afryka John-Laffnie de Jager
Południowa Afryka Stefan Kruger
7:6, 6:4
Finalista 8. 31 października 1993 Sztokholm Dywanowa (hala) Południowa Afryka Danie Visser Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
1:6, 6:3, 2:6
Finalista 9. 19 czerwca 1994 Halle Trawiasta Francja Henri Leconte Francja Olivier Delaître
Francja Guy Forget
4:6, 7:6, 4:6
Finalista 10. 16 października 1994 Ostrawa Dywanowa (hala) Południowa Afryka Piet Norval Czechy Martin Damm
Czechy Karel Nováček
4:6, 6:1, 3:6
Finalista 11. 12 marca 1995 Indian Wells Twarda Południowa Afryka Piet Norval Stany Zjednoczone Tommy Ho
Nowa Zelandia Brett Steven
4:6, 6:7
Finalista 12. 13 października 1996 Pekin Dywanowa (hala) Niemcy Patrik Kühnen Czechy Martin Damm
Rosja Andriej Olchowski
4:6, 5:7
Zwycięzca 8. 16 lutego 1997 San José Twarda (hala) Stany Zjednoczone Brian MacPhie Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
4:6, 7:6, 7:5

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]