Gazeta Polska (1929–1939)

Gazeta Polska

Strona tytułowa gazety z 25 października 1930 r.
Częstotliwość	dziennik
Państwo	Polska
Adres	Warszawa
Tematyka	polityczno-społeczna
Język	polski
Pierwszy numer	1929
Ostatni numer	1939
Redaktor naczelny	Adam Koc, Bogusław Miedziński, Mieczysław Starzyński
Średni nakład	1930 – 15 tys. 1937–39 – 30 tys. egz.

Gazeta Polska – dziennik informacyjno-polityczny o orientacji pro-sanacyjnej, wydawany w latach 1929–1939 w Warszawie.

Charakterystyka

Powstała z połączenia „Epoki” i „Głosu Prawdy”. Redaktorem naczelnym do 1931 roku był założyciel tytułu Adam Koc, potem do 1938 roku funkcję tę sprawował Bogusław Miedziński, a następnie Mieczysław Starzyński.

Do zespołu redakcyjnego i grona współpracowników należeli m.in.: Tadeusz Hiż, Ignacy Matuszewski (gł. publicysta polityczny), Marek Radzewicz, Kazimierz Smogorzewski, Jan A. Szczepański, Stanisław Wasylewski, Konrad Wrzos, Witold Ipohorski-Lenkiewicz, Zdzisław Stahl, Irena Obarska, Juliusz Kaden-Bandrowski, Kazimierz Wierzyński, Antoni Czyżewicz.

Należała do grona najpoważniejszych i najlepiej redagowanych gazet o zasięgu ogólnokrajowym. Politycznie związana była z tzw. grupą pułkowników, a po śmierci J. Piłsudskiego z otoczeniem Marszałka Polski Edwarda Rydza-Śmigłego i Obozem Zjednoczenia Narodowego. Decyzją płk. Adama Koca z dniem 9 grudnia 1937 „Gazeta Polska” została naczelnym organem prasowym OZN. W swoich poglądach propagowała idee ustroju autorytarnego i zaostrzenia kursu wobec opozycji.

Nakład w 1930 r. wynosił 15 tys., w latach 1937–1939 – 30 tys. egzemplarzy.

Gazeta Polska była fundatorem nowego trofeum Pucharu Gordona Bennetta, którego projektantem był prof. Szukalski. Ta statuetka była wręczana od XXXIV turnieju, który odbył się w 1936 roku.

Bibliografia

• Łojek J., Myśliński J., Władyka W., Dzieje prasy polskiej, Warszawa 1988.
• Encyklopedia historii Drugiej Rzeczypospolitej, pod red. A Garlickiego, Warszawa 1999, s. 100.