George Georgescu
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 września 1887 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
1 września 1964 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Wydawnictwo | |
George Georgescu (ur. 12 września 1887 w Sulinie, zm. 1 września[a] 1964 w Bukareszcie)[1][2] – rumuński dyrygent, wiolonczelista i pedagog.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W wieku 5 lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach, ale zdecydował się studiować grę na wiolonczeli u Constantina Dimitrescu w konserwatorium w Bukareszcie[1][2], a następnie u Hugo Beckera w berlińskim Hochschule für Musik (1910–1914)[2], gdzie również studiował kompozycję u Roberta Kahna i dyrygenturę u A. Klaffela[1]. Początkowo odnosił sukcesy jako wiolonczelista i członek Marteau Quartet (1911–1916)[1][2], jednak ze względu na upośledzenie fizyczne musiał zrezygnować z gry wiolonczelowej[2]. Za radą Richarda Straussa zdecydował się na dyrygentuę i podjął dodatkowe studia dyrygenckie w koncerwatorium w Lipsku u Arthura Nikischa[1][2].
15 lutego 1918 zadebiutował w Filharmonii Berlińskiej, gdzie dyrygował wykonaniem VI Symfonii Piotra Czajkowskiego, koncertu fortepianowego Griega oraz Till Eulenspiegels lustige Streiche Richarda Straussa. W 1920 powrócił do Rumunii i zainaugurował koncerty Filharmonii w Bukareszcie (obecnie filharmonia bukaresztańska im. G. Enescu)[1][2], której był dyrygentem w latach 1920–1945 i 1954–1964. Równocześnie w latach 1922–1926, 1930–1933 i w sezonie 1939–1940 był także dyrygentem bukaresztańskiej opery, zaś w latach 1950–1953 – profesorem dyrygentury orkiestrowej w konserwatorium w Bukareszcie[1].
Pod jego kierownictwem Filharmonia osiągnęła bardzo wysoki poziom[1][2] i gościła takich znanych solistów jak Alfred Cortot, Artur Rubinstein, Pau Casals, Swiatosław Richter i Yehudi Menuhin[2]. Wraz z bukaresztańskimi filharmonikami Georgescu koncertował w ZSRR i Zachodniej Europie[1][2], debiutując w Wielkiej Brytanii w Royal Festival Hall w 1963[2]. Był cenionym interpretatorem George Enescu i Richarda Straussa[3]. Jako dyrygent gościnny koncertował w Europie i USA.
Nagrał wszystkie symfonie Ludwiga van Beethovena, zarejestrowane przez rumuńską wytwórnię płytową Electrecord[2][3].
Dwukrotny laureat Rumuńskiej Nagrody Państwowej (1949, 1957)[1][2]. W 1960 otrzymał rumuński Order Pracy I Klasy (Ordinul Muncii)[2] oraz tytuł Ludowego Artysty[1][2].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Grzegorz Michalski: Georgescu George. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 3: EFG część biograficzna. Kraków: PWM, 1987, s. 268. ISBN 83-224-0344-5. (pol.).
- Viorel Cosma: Georgescu, George. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. G. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
- Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).