Georges Migot

Georges Migot
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1891 ; Paryż
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1976 ; Levallois
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor

Georges Migot (ur. 27 lutego 1891 w Paryżu, zm. 5 stycznia 1976 w Levallois^[1]^[2]) – francuski kompozytor.

Życiorys

W wieku 6 lat rozpoczął lekcje gry na fortepianie^[2]. Kształcił się w Konserwatorium Paryskim, gdzie jego nauczycielami byli Charles-Marie Widor (kompozycja), Vincent d’Indy (dyrygentura), Maurice Emmanuel (historia muzyki) oraz Alexandre Guilmant i Eugène Gigout (organy)^[1]. Po wybuchu w 1914 roku I wojny światowej zmobilizowany do wojska i wysłany na front, został ciężko ranny pod Longuyon i zdemobilizowany^[2]. Zdobył Prix Lili Boulanger (1918), Prix Lepaulle (1919) i Prix Halphen (1920)^[1], dwukrotnie (1919 i 1920) bezskutecznie ubiegał się również o Prix de Rome^[2]. W 1921 roku otrzymał nagrodę Fundacji im. Blumenthala^[1]. W latach 20. i 30. XX wieku jego twórczość cieszyła się uznaniem, a sam Migot odbył podróże m.in. do Włoch, Szwajcarii i Holandii^[1]. Po wybuchu w 1939 roku II wojny światowej napisał sonatę fortepianową Polonia, zadedykowaną walczącym Polakom^[1]. W późniejszym okresie swojej twórczości zwrócił się ku tematyce religijnej, czego wyrazem jest tworzony w latach 1936–1954 cykl oratoriów opartych na życiu i śmierci Jezusa Chrystusa^[1]. Od 1949 do 1961 roku pełnił funkcję konserwatora w Musée du Conservatoire w Paryżu^[1]^[2].

Zajmował się także poezją i malarstwem, w 1917, 1919 i 1921 roku zorganizował w Paryżu wystawy swoich obrazów^[2]. Był autorem prac Essais pour une esthétique générale (Paryż 1920, 2. wyd. 1937), Appoggiatures résolues et non résolues (3 tomy, Paryż 1922–1931), Jean-Philippe Rameau et le génie de la musique française (Paryż 1930), Lexique de quelques termes utilisés en musique (Paryż 1947), Matériaux et inscriptions (Tuluza 1970) i autobiografii Kaléidoscope et miroirs ou les images multipliées et contraires (Tuluza 1970)^[1]^[2].

Twórczość

W swojej twórczości nawiązywał do tradycji muzyki francuskiej^[1]. Stworzył oryginalny język muzyczny, cechujący się zastosowaniem środków polifonicznych, ewolucjonizmem melodycznym, linearyzmem faktury oraz występowaniem modalizmów^[1]. Inspiracji dla swoich utworów szukał w różnych źródłach: sztuce orientalnej, śpiewie ptaków, tematyce biblijnej^[1]. Początkowo uprawiał twórczość instrumentalną, później zwrócił się głównie ku dziełom wokalnym i wokalno-instrumentalnym^[1].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

13 numerowanych symfonii (I Les Agrestides 1919–1920, II 1927, III 1943–1949, IV 1946–1947, V Sinfonia da chiesa na orkiestrę dętą 1955, VI na smyczki 1944–1951, VII na orkiestrę kameralną 1948–1952, VIII na 15 instrumentów dętych i 2 kontrabasy 1953, IX na smyczki niedokończona, X 1962, XI na orkiestrę dętą 1963, XII 1954–1964, XIII Du temps et de l’espace 1967)
Petite symphonie en trois mouvements enchaines na smyczki (1970)
La Paravent de laque aux cinq images (1920)
La Fête de la bergere (1921)
Trois ciné-ambiances (1922)
Dialogue na fortepian i orkiestrę (1922–1925)
Dialogue na wiolonczelę i orkiestrę (1922–1926)
Suite na skrzypce i orkiestrę (1924)
Suite na fortepian i orkiestrę (1927)
Suite en concert na harfę i orkiestrę (1928)
La Jungle na organy i orkiestrę (1928)
Prélude pour un poète (1929)
suita Le Livre des danceries (1931)
Le Zodiaque (1931–1939)
Koncert fortepianowy (1962)
Phonie sous-marine (1962)
Koncert na klawesyn i orkiestrę kameralną (1967)

Utwory kameralne

Trio na obój, skrzypce i fortepian (1906)
Les Panjues na 2 skrzypiec, altówkę i fortepian (1909)
Sonata skrzypcowa (1911)
Trio na skrzypce, altówkę i fortepian (1918)
3 kwartety smyczkowe (1921, 1957, 1966)
Dialogue No. 1 (1922) i No. 2 (1929) na wiolonczelę i fortepian
Dialogue No. 1 (1923) i No. 2 (1925) na skrzypce i fortepian
Kwartet na 2 klarnety, rożek basetowy i klarnet basowy (1925)
Suita na flet (1931)
Trio fortepianowe (1935)
Trio na obój, klarnet i fagot (1944)
Trio smyczkowe (1944–1945)
Sonata fletowa (1945)
Sonate luthée na harfę solo (1949)
Pastorale na 2 flety (1950)
2 sonaty na skrzypce solo (1951, 1959)
Sonata na klarnet solo (1953)
Sonata na fagot solo (1953)
Kwintet na flet, obój, klarnet, róg i fagot (1954)
Sonata na wiolonczelę solo (1954)
Kwartet na 2 skrzypiec i 2 wiolonczele (1955)
Kwartet saksofonowy (1955)
Sonata wiolonczelowa (1958)
Sonata na wiolonczelę solo (1958)
Kwartet na flet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1960)
Sonata gitarowa (1960)
Kwartet na skrzypce, altówkę, wiolonczelę i fortepian (1961)
Suita na 2 wiolonczele (1962)
Suita na rożek angielski i fortepian (1963)
Introduction pour un concert de chambre na 5 instrumentów smyczkowych i 5 instrumentów dętych (1964)
Trio na flet, wiolonczelę i harfę (1965)

Utwory fortepianowe

8 préludes (1925)
Le petit fablier (1927)
Prélude, salut et danse (1927)
Ad usum Delphini (1928)
Le zodiaque (1932)
Le calendrier du petit berger (1932)
3 nocturnes dantesques (1934)
La „Nimura” (1934)
Le livre d’Anne-Marie (1939)
Sonata „Polonia” (1939)
5 études en forme de suite na prawą rękę (1941)
4 nocturnes (1946)
12 préludes (1947)
Sonatine sur les touches blanches (1950)

Utwory na chór a cappella

Saint Germain d’Auxerre (1947)
Le petit évangéliaire (1952)
10 Noëls anciens (1952)
Requiem (1953)
5 choeurs (1960)

Utwory wokalno-instrumentalne

kantata Le cortège d’Amphitrite (1923)
kantata Vini vinoque amor (1937)
kantata Les Nativités (1951)
Cantate de la vie meilleure (1956)
oratorium Le sermon sur la montague (1936)
oratorium La Passion (1939–1946)
oratorium L’Annonciation (1943–1946)
oratorium La Mise au tombeau (1948–1949)
oratorium La Resurrection (1953)
Mystère orphique na głosy i orkiestrę (1951)
La Nativité de Notre Seigneur na solistów, chór i instrumenty (1954)
Liturgie oecuménique na 3 głosy i organy (1959)
Répons et cantiques liturgiques na chór i organy (1965)

Utwory sceniczne

symfonia liryczno-choreograficzna Hagoromo (wyst. Monte Carlo 1922)
opera kameralna Le Rossignol en amour (1926–1928, wyst. Genewa 1937)
opera koncertowa Cantale d’amour (1949–1950)
opera koncertowa La Sulamite (1969–1970)
polyphonie spatiale L’Arche (1971)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 258–259. ISBN 83-224-0656-8.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2440–2441. ISBN 0-02-865529-X.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 258–259. ISBN 83-224-0656-8.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2440–2441. ISBN 0-02-865529-X.

[1]

[2]