Przejdź do zawartości

Gesine Schwan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gesine Schwan
Ilustracja
Gesine Schwan (Tybinga, 2015)
Państwo działania

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

22 maja 1943
Berlin

profesor nauk politycznych
Uczelnia

Uniwersytet Europejski Viadrina we Frankfurcie nad Odrą

Okres zatrudn.

1999–2008

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki II Klasy Orderu Zasługi RFN Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi RFN Odznaka Honorowa „Bene Merito” Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu św. Stanisława (odznaczenie prywatne)

Gesine Schwan z domu Schneider (ur. 22 maja 1943 w Berlinie) – niemiecka politolog i polityk. W latach 1999–2008 rektor Uniwersytetu Europejskiego Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. Członkini Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, kandydatka do urzędu prezydenta Republiki Federalnej Niemiec w wyborach w 2004 i 2009. Była pełnomocnik rządu ds. stosunków z Polską.

Gesine Schwan (Heidelberg, 2009)
Wraz z Martinem Patzeltem (CDU), nadburmistrzem Frankfurtu nad Odrą

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina i życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Gesine Schwan dorastała w Berlinie w rodzinie kuratora szkolnego. Jej ojciec Hans R. Schneider był protestantem, a matka Hildegard – katoliczką. W domu rodzinnym angażowano się w sprawy społeczne. Za czasów nazizmu rodzice działali w protestanckim i socjalistycznym ruchu oporu. W ostatnim roku wojny jej rodzina ukrywała żydowską dziewczynkę.

Gesine Schwan uczęszczała do francuskiego gimnazjum w Berlinie Zachodnim (Französisches Gymnasium Berlin), założonym jeszcze w XVIII wieku. W 21. roku życia przyjęła chrzest[1]. Była żoną Alexandra Schwana, zmarłego w 1989 profesora nauk politycznych. Jest matką dwojga dzieci. 3 września 2004 roku wyszła ponownie za mąż za Petera Eigena, założyciela organizacji Transparency International. Jej hobby to teatr, muzyka i jazda na nartach.

Kariera naukowa

[edytuj | edytuj kod]

Od 1962 studiowała romanistykę, historię, filozofię i nauki polityczne w Berlinie i we Fryburgu Bryzgowijskim. W 1970, pod wpływem protestów studenckich (1967-1968), wstąpiła do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD).

Po odbyciu stypendiów w Warszawie i w Krakowie w 1970 uzyskała stopień naukowy doktora na Freie Universität Berlin (praca doktorska o twórczości Leszka Kołakowskiego), zaś w 1974 na tej samej uczelni – habilitację.

W 1977 wykładała jako profesor nauk politycznych na Instytucie Otto Suhra Freie Universität Berlin. Zajmowała się głównie teoriami politycznymi socjalizmu i marksizmu oraz filozofią. W 1980 wykładała w Waszyngtonie w Stanach Zjednoczonych, a następnie w Nowym Jorku i w Cambridge w stanie Massachusetts.

Od października 1999 do września 2008 była rektorem Uniwersytetu Europejskiego Viadrina we Frankfurcie nad Odrą we Frankfurcie nad Odrą[2]. W 2008 przeszła na emeryturę.

Udział w wyborach prezydenckich w 2004 i 2009

[edytuj | edytuj kod]

4 marca 2004 Gesine Schwan została wspólną kandydatką SPD i Sojuszu 90/Zielonych na urząd prezydenta Republiki Federalnej Niemiec. Wystartowała w wyborach 23 maja przeciwko Horstowi Köhlerowi, kandydatowi CDU, CSU i FDP. W wyborach w 2009 Gesine Schwan powtórnie ubiegała się o urząd prezydencki jako kandydatka SPD. Wybory wygrał jej kontrkandydat, prezydent Horst Köhler.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Leszek Kolakowski. Eine politische Philosophie der Freiheit nach Marx (Diss. 1970) Stuttgart u. a.: Kohlhammer 1971.
  • Die Gesellschaftskritik von Karl Marx. Philosophische und politökonomische Voraussetzungen, Stuttgart (Habil.) u. a.: Kohlhammer, 1974.
  • Sozialdemokratie und Marxismus. Zum Spannungsverhältnis von Godesberger Programm und marxistischer Theorie. (Gemeinsam mit Alexander Schwan) Hamburg: Hoffmann & Campe, 1974.
  • Demokratischer Sozialismus für Industriegesellschaften (Hrsg.), Köln u. a.: Europäische Verlagsanstalt 1979.
  • Sozialismus in der Demokratie? Theorie einer konsequent sozialdemokratischen Politik, Stuttgart u. a.: Kohlhammer, 1982.
  • Internationale Politik und der Wandel von Regimen (Hrsg.) Köln u. a.: Heymann 1987.
  • Bedingungen und Probleme politischer Stabilität (Hrsg.), Baden-Baden: Nomos 1988.
  • Wissenschaft und Politik in öffentlicher Verantwortung – Problemdiagnosen in einer Zeit des Umbruchs. Zum Gedenken an Richard Löwenthal, Baden-Baden: Nomos, 1995.
  • Politik und Schuld. Die zerstörerische Macht des Schweigens, Frankfurt am Main: Fischer, 1997.
  • Antikommunismus und Antiamerikanismus in Deutschland. Kontinuität und Wandel nach 1945, Baden-Baden: Nomos, 1999.
  • Demokratische politische Identität. Deutschland, Polen und Frankreich im Vergleich (Hrsg.), Wiesbaden: Verlag für Sozialwissenschaft, Stuttgart 2006.
  • Vertrauen und Politik: politische Theorie im Zeitalter der Globalisierung, Stiftung Bundespräsident-Theodor-Heuss-Haus, Stuttgart 2006.
  • Allein ist nicht genug. Für eine neue Kultur der Gemeinsamkeit (razem z Susanne Gaschke), Freiburg im Breisgau u. a.: Herder, 2007.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1993: Krzyż Zasługi I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec[3];
  • 13 września 1999: nagroda berlińskiego stowarzyszenia Urania (za zasługi na rzecz edukacji i kształcenia; nagrodę wręczył ówczesny burmistrz Berlina Eberhard Diepgen);
  • 2002: Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec[4];
  • 28 listopada 2004 – Nagroda im. Marion hrabiny Dönhoff za wkład w porozumienie między narodami;
  • 2005: nagroda za „pracę organiczną” przyznana przez Głos Wielkopolski;
  • 2006: nagroda fundacji Schader Stiftung Darmstadt;
  • 20 maja 2006: Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Świętego Stanisława (za zasługi na rzecz Polski)[5];
  • październik 2006: doktorat honoris causa europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji;
  • październik 2008: honorowy obywatel miasta Słubice;
  • październik 2009: Odznaka Honorowa „za Zasługi dla Województwa Lubuskiego”[1];
  • 2010: nagroda Księżnej Jadwigi Śląskiej[6]
  • 2011: nagroda Internationaler Brückepreis[7]
  • 2012: Odznaka Honorowa „Bene Merito” (za wzmocnienie pozycji Polski na arenie międzynarodowej)[8][9]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Nagroda dla damy pogranicza. Prof. Gesine Schwan została wyróżniona – gazetalubuska.pl [online], www.gazetalubuska.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  2. Lebenslauf. gesine-schwan.de. [dostęp 2020-04-23]. (niem.).
  3. Gesine Schwan. web.de. [dostęp 2020-04-23].
  4. Ministerpräsident Platzeck gratuliert Viadrina-Präsidentin Gesine Schwan zum Bundesverdienstkreuz. stk.brandenburg.de/, 2002-10-04. [dostęp 2020-04-23].
  5. Rok 2006. wkoss.pl. [dostęp 2020-04-23].
  6. Nagroda Księżnej Jadwigi Śląskiej. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-31)].
  7. Bernd Kuska: Preisträger | 2011 – Prof. Dr. Gesine Schwan. www.brueckepreis.de. [dostęp 2015-08-24].
  8. „Bene Merito” dla Gesine Schwan. fwpn.org.pl. [dostęp 2020-04-23].
  9. Gesine Schwan „pomagała zrozumieć Polskę”. [dostęp 2015-08-24].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]