Przejdź do zawartości

Gorysz siny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gorysz siny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

selerowce

Rodzina

selerowate

Rodzaj

gorysz

Gatunek

gorysz siny

Nazwa systematyczna
Peucedanum cervaria (L.) Cusson ex Lapeyr.
Hist. Pl. Pyrénées 149 1813[3]
Synonimy
  • Athamanta cervaria (L.) L.
  • Cervaria glauca Gaudin
  • Cervaria rivini Gaertn.
  • Ligusticum cervaria (L.) Spreng.
  • Oreoselis cervaria (L.) Raf.
  • Selinum cervaria L.[3]

Gorysz siny (Peucedanum cervaria (L.) Lapeyr.) – gatunek byliny z rodziny selerowatych. Występuje w Europie południowej i środkowej od Hiszpanii po środkową i południową część europejskiej Rosji. Obecny poza tym w Algierii[3]. W Polsce rośnie na rozproszonych stanowiskach na obszarze całego kraju z wyjątkiem gór, częściej w pasie wyżyn, na Nizinie Śląskiej i w dolinie dolnej Wisły[4]. Ludowa nazwa: „jeleniec”[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Liście
Łodyga
Słabo rozgałęziona, pełna, naga, w górze niemal bezlistna i tam bruzdowana[5][6]. Osiąga wysokość od 30 do 150 cm[6]. Pod ziemią ma postać walcowatego lub nieco bulwiastego kłącza, z tuniką resztek nasad liści u nasady pędu nadziemnego[6].
Liście
W większości odziomkowe, które są ogonkowe, osiągają długość do 50 cm, mają blaszkę w zarysie jajowatą lub szerokotrójkątną, 2–3 razy pierzasto złożoną. Listki szerokie, kształtu jajowatego, ułożone w jednej płaszczyźnie; dolne częściowo klapowane, ostro piłkowane, skórzaste, sinozielone od spodu, nagie. Liście górne są nieliczne, z niewielką blaszką, osadzone na pochwach liściowych[5][6].
Kwiaty
Drobne, zebrane w złożone i duże baldachy (9–30-ramienne), z wielokwiatowymi baldaszkami. Szypuły baldaszków omszone. Pokrywy i pokrywki są liczne, odgięte w dół, szczeciniaste. Płatki barwy białej (różowe w pączku), kształtu odwrotnie jajowatego, wycięte na szczycie, opatrzone łatką[5].
Owoce
Rozłupnie szerokojajowate do eliptycznych, o długości od 4 do 6 mm, z trzema słabo zaznaczonymi żebrami grzbietowymi i dwoma brzeżnymi oskrzydlonymi[5][6].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia[6]. Kwiaty zapylane są przez owady. Owoce rozsiewane są głównie przez wiatr[7].

Występuje na glebach suchych i świeżych, mezotroficznych, o odczynie obojętnym i zasadowym[5], preferuje gleby zasobne w węglan wapnia[7]. Najczęściej rośnie w ciepłolubnych dąbrowach i powiązanych z nimi zbiorowiskach okrajkowych[5], poza tym na słonecznych zboczach, suchych murawach, w widnych zaroślach i na porębach[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
  3. a b c Peucedanum cervaria (L.) Lapeyr., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-09-23].
  4. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 402, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. a b c d e f g Leokadia Witkowska-Żuk: Rośliny leśne. Warszawa: Multico, 2013. ISBN 978-83-7073-359-9.
  6. a b c d e f g Marian Koczwara, Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. IX. Dwuliścienne wolnopłatkowe-dwuokwiatowe. Cz. VII, Kraków 1960, s. 116-117.
  7. a b Anna Cwener, Barbara Sudnik-Wójcikowska, Rośliny kserotermiczne, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2012, s. 254, ISBN 978-83-7073-982-9.