Halina Łabędzka
Imię i nazwisko |
Halina Dunin-Łabędzka |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Zawód | |
Współmałżonek |
1. hr. Feliks Rzewuski (1937 – l. 30 XX w., rozwód) |
Lata aktywności |
1925–1927 |
Halina Łabędzka (Dunin-Łabędzka) primo voto Rzewuska, secundo voto Stpiczyńska (ur. 25 listopada 1905, zm. 24 lipca 1985) – polska aktorka filmowa.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodziła z ziemiaństwa – jej rodzicami byli Jan i Maria Dunin-Łabędzcy. Urodziła się na Kresach, a po rewolucji październikowej 1917 roku i utracie majątku rodzinnego, przybyła wraz z rodzicami do Warszawy[1].
Jej kariera rozpoczęła się dzięki przyznaniu jej przez dwutygodnik „Pani” tytułu „Miss Polski 1925”. Co ciekawe, Łabędzka nie wysyłała swojego zgłoszenia na konkurs – znalazła się w nim dzięki fotografii, którą pokazał jury rzeźbiarz Stanisław Jackowski. W latach 1925–1927 grała w polskich i francuskich produkcjach filmowych. Pozowała od obrazów i rzeźb, wygrała również konkurs piękności filmowych, organizowany przez niemiecki magazyn „Der Spiegel”. Jej twarz została także użyta w reklamie angielskiej firmy tytoniowej Nicolas Sarony[2]. Na początku 1927 roku wyszła za mąż za hrabiego Feliksa Rzewuskiego, pod naciskiem którego zaprzestała dalszych występów. Była natomiast bywalczynią warszawskich salonów oraz bali[1]. Małżeństwo rozwiodło się na początku lat 30. XX wieku. Pomimo kilku ofert, Łabędzka nie powróciła na ekran[3]. Jej drugim mężem był Wojciech Stpiczyński (1896–1936) – dziennikarz i polityk, z którym wzięła ślub w 1933 roku[1]. Po jego śmierci nie wyszła ponownie za mąż – przeniosła się do Skierniewic i zajęła się wychowaniem córki Agaty[2].
Lata II wojny światowej spędziła w Warszawie, w której mieszkała również po jej zakończeniu, do początku lat 60. XX wieku[1]. Następnie powróciła do Skierniewic, gdzie zamieszkała w mieszkaniu rodziców przy ul. Lelewela 19. Pracowała jako księgowa, a następnie kasjerka w aptece przy skierniewickim Rynku[2]. Została pochowana na cmentarzu parafialnym Parafii św. Jakuba Apostoła w Skierniewicach[4].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- Wampiry Warszawy. Tajemnica taksówki nr 1051 (1925) – Urszula, córka Pradowskiego
- Naples au baiser de feu (1925)
- La tournée Farigoule (1926)
- Bunt krwi i żelaza (1927) – Irena Chełmska
Źródło[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Alicja Kocan: Halina Dunin-Łabędzka – jedna z najpiękniejszych kobiet dwudziestolecia międzywojennego. Lwowski Biuletyn Informacyjny, nr 2(103) 2022, s. 16–20, 2022. [dostęp 2024-11-18].
- ↑ a b c Aneta Kapelusz: Nasza zapomniana miss. akademia.cekis.pl. [dostęp 2024-11-18].
- ↑ Ciekawostki Duninowskie. www.stowarzyszenieduninow.pl, 2021-05-23. [dostęp 2024-11-18].
- ↑ Maciej Gąsiorowski: Tragiczny los najpiękniejszych Polek. Umierały młodo i w zapomnieniu. www.se.pl, 2023-03-01. [dostęp 2024-11-18].
- ↑ Halina Łabędzka w bazie filmpolski.pl