Henryk Kadyi

Henryk Kadyi
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1851 ; Przemyśl
Data i miejsce śmierci	25 października 1912 ; Lwów
	Profesor nauk medycznych
	Specjalność: anatomia
Habilitacja	1878
Profesura	1894
	Polska Akademia Umiejętności
Status	członek korespondent
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński; Uniwersytet Lwowski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Karol Klemens Kadyi (ur. 23 maja 1851 w Przemyślu, zm. 25 października 1912 we Lwowie) – polski profesor anatomii opisowej oraz patologii. Przyczynił się do podniesienia weterynarii do rangi studiów uniwersyteckich.

Życiorys

Syn Ludwika i Klementyny. Jego braćmi byli Juliusz (zm. 1916, radca dworu) i Józef (lekarz)^[1]. W 1878 roku został docentem anatomii opisowej i porównawczej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1881 do 1894 profesor anatomii prawidłowej i histologii Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, od 1881 do 1890 profesor anatomii patologicznej i patologii ogólnej Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Był twórcą Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Lwowskiego otwartego w 1894^[2]. Od 1894 do 1912 roku profesor anatomii opisowej i topograficznej Uniwersytetu Lwowskiego. Od 1898 do 1899 rektor Uniwersytetu Lwowskiego. W 1889 roku został członkiem korespondentem Akademii Umiejętności.

W latach 1894–1895 był prezesem Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. Żona: Rozalia. Córka: Jadwiga Kwiatkowska z domu Kadyi, żona Jana Jerzego – oboje zginęli tragicznie w grudniu 1917 r.

Zmarł 25 października 1912 wskutek zakażenia, które wdało mu się podczas balsamowania zwłok Stanisława Badeniego, gdy zaciął się w palec^[3]^[4]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Jego imieniem nazwane zostały ulice w Przemyślu i we Lwowie.

Wybrane prace

Był encyklopedystą oraz edytorem Encyklopedii zbiór wiadomości z wszystkich gałęzi wiedzy - polskiej encyklopedii wydanej w latach 1898-1907 przez społeczną organizację edukacyjną Macierz Polska, która działała w Galicji w okresie zaboru austriackiego. Opisał w niej zagadnienia z zakresu medycyny^[5].

Kilka przypadków zboczeń układu naczyniowego (1881)
Ueber die Nothwendigkeit des thierärztlichen Studiums. M. Perles, Wien 1891
O naczyniach krwionośnych rdzenia pacierzowego ludzkiego
Rozwój i działalność c. k. Szkoły Weterynaryi we Lwowie od jej założenia w r. 1881 aż do końca roku szkolnego 1893/4
O barwieniu ośrodków nerwowych przy pomocy zaprawy (bajcowania) solami metali ciężkich (1900)
Ueber die Färbung der nervösen Centralorgane nach Beizung mit Salzen schwerer Metalle (1901)
Metoda barwienia szarej istoty mуzgu i rdzenia karminem po zaprawieniu octanem uranowym (1907)

Przypisy

↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 5, Nr 53 z 24 grudnia 1916.
↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 38. ISBN 978-83-7188-964-6.
↑ Zgon działacza ukraińskiego. „Nowości Illustrowane”. Nr 44, s. 13, 2 listopada 1912.
↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 44, s. 4, 27 października 1912.
↑ Finkel 1898 ↓.

Bibliografia

Stanisław Feliksiak: Słownik biologów polskich. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1987, s. 243–244. ISBN 83-01-00656-0.
Ludwik Finkel: Encyklopedya zbiór wiadomości z wszystkich gałęzi wiedzy, t. I. Lwów: Macierz Polska, Nakładem Wydawnictwa Macierzy Polskiej, druk. E. Winiarza, 1898, s. III-IX.

Linki zewnętrzne

КАДИЙ Генрик (KADYI Henryk). [dostęp 2010-03-27].
Publikacje Henryka Kadyi w serwisie Polona

[1] Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 5, Nr 53 z 24 grudnia 1916.

[2] Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 38. ISBN 978-83-7188-964-6.

[3] Zgon działacza ukraińskiego. „Nowości Illustrowane”. Nr 44, s. 13, 2 listopada 1912.

[4] Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 44, s. 4, 27 października 1912.

[CITEREFFinkel1898-5] Finkel 1898 ↓.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]