Przejdź do zawartości

Hyacinthe Sigismond Gerdil

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hyacinthe Sigismond Gerdil
Jean-François Gerdil
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1718
Samoëns

Data i miejsce śmierci

12 sierpnia 1802
Rzym

Prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary
Okres sprawowania

1795–1802

Prefekt Kongregacji Indeksu
Okres sprawowania

1779–1795

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

barnabici

Śluby zakonne

25 września 1735

Diakonat

4 czerwca 1741

Prezbiterat

11 czerwca 1741

Sakra biskupia

2 marca 1777

Kreacja kardynalska

23 czerwca 1777
Pius VI

Kościół tytularny

San Giovanni a Porta Latina
S. Ceciliae trans Tiberim

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 marca 1777

Konsekrator

Marcantonio Colonna

Współkonsekratorzy

Orazio Mattei
Francesco Antonio Marcucci

Hyacinthe Sigismond Gerdil CRSP (ur. 23 czerwca 1718 w Samoëns, zm. 12 sierpnia 1802 w Rzymie)[1] – sabaudzki[a] kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 czerwca 1718 roku w Samoëns we francuskojęzycznej części monarchii sabaudzkiej, jako Jean-François Gerdil, syn Pierre’a Gerdila i Françoise Perrier[2][3]. Podstawową edukację odebrał w Bonneville, a w 1734 roku wstąpił do nowicjatu zakonu barnabitów[2]. Profesję wieczystą złożył 25 września 1735 roku i przyjął imię Hyacinthe-Sigismond (Giacinto Sigismondo[4][3]. Zaraz potem został wysłany do Bolonii, by studiować filozofię[2]. Świeżo po ukończeniu trzech lat studiów, zaczął nauczać w Maceracie, a później w Casale Monferrato[2]. 4 czerwca 1741 roku przyjął święcenia diakonatu, a tydzień później – prezbiteratu[4]. Jego działalność naukowa umożliwiła mu zostanie członkiem wielu zrzeszeń, m.in. Royal Society, a oprócz tego zostanie wykładowcą filozofii i etyki na Uniwersytecie Turyńskim w 1749 roku[2]. Wziął udział w synodzie w Turynie i był nauczycielem Karola Emanuela IV i Wiktora Emanuela I[2]. W 1768 roku kapituła generalna zakonu rozważała wybór Gerdila na przełożonego generalnego[2]. 17 lutego 1777 roku został wybrany tytularnym biskupem Dibony, a 2 marca przyjął sakrę[4]. 23 czerwca został kreowany kardynałem in pectore[4]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 15 grudnia, a następnie nadano mu kościół tytularny San Giovanni a Porta Latina[4]. W latach 1779–1795 był prefektem Kongregacji Indeksu, a w okresie 1786–1787 – kamerlingiem Kolegium Kardynałów[2]. Był członkiem komisji opracowującej tekst Konstytucji apostolskiej Auctorem fidei, potępiającej jansenistyczny synod w Pistoi[2]. Jednocześnie przewodniczył obradom komisji, przygotowującej dokumenty potępiające Konstytucję cywilną kleru i inne dyrektywy rewolucyjnej Francji[2]. W 1795 roku został prefektem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary i pozostał nim do śmierci[4]. W czasie francuskiej okupacji Rzymu, wyjechał do Sieny, a następnie do Turynu, gdzie schronienia udzielił mu Karol Emanuel IV[2]. Gdy został zmuszony do rezygnacji z korony Sardynii, Gerdil osiadł w Giaveno i, chcąc zrezygnować z przewodzenia Kongregacją Rozkrzewiania Wiary, zwrócił się do proprefekta Stefano Borgii, by został jego następcą[2]. Podczas konklawe 1799–1800 kardynał František Herczan w imieniu cesarza Franciszka II sprzeciwiał się ewentualnemu wyborowi Gerdila na papieża[2]. Po elekcji Piusa VII kardynał powrócił do obowiązków prefekta i rozpoczął pracę nad konsultacjami w sprawie konkordatu z napoleońską Francją[2]. Zmarł 12 sierpnia 1802 roku w Rzymie[4].

  1. Pochodził z francuskojęzycznej części Sabaudii i jego językiem ojczystym był francuski, jednak po uzyskaniu nominacji kardynalskiej kolejne wydania roczników papieskich (Notizie per l'anno...) z lat 1778-1802 zaliczały go (jako sabaudczyka) do kardynałów włoskich.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. GERDIL, Giacinto Sigismondo in "Dizionario Biografico" [online], www.treccani.it [dostęp 2023-05-07] (wł.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n Hyacinthe Sigismond Gerdil. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-08-30]. (ang.).
  3. a b Pietro Stella: GERDIL, Giacinto Sigismondo. [w:] Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 53 [on-line]. 2000. [dostęp 2018-08-31]. (wł.).
  4. a b c d e f g Hyacinthe Sigismond Gerdil. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-08-30]. (ang.).