Język molof
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
230 (2005)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
niesklasyfikowany | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | msl | ||
| IETF | msl | ||
| Glottolog | molo1262 | ||
| Ethnologue | msl | ||
| BPS | 0820 6 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język molof, także: ampas[2][3], powle-ma[3][4], poule[1][3][5] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji, przez grupę ludności blisko granicy z Papuą-Nową Gwineą. Według danych z 2005 roku posługuje się nim 230 osób[1].
Publikacja Peta Bahasa podaje, że jego użytkownicy zamieszkują wsie Warley i Molof w dystrykcie Senggi (kabupaten Keerom). Oprócz tego jest używany we wsiach Purwasi, Tawasi i Tiarsi[6].
Istnienie wsi Molof odnotowano w 1940 r., a w 1956 r. ukazały się wczesne dane leksykalne dot. miejscowego języka[4]. Molof nie został bliżej udokumentowany przez badaczy, a jego przynależność lingwistyczna jest słabo ustalona[5]. Nie jest blisko spokrewniony z żadnym innym językiem[1]. William A. Foley i Harald Hammarström opisują go jako język izolowany[4][5], podobnie czynią autorzy publikacji Glottolog (4.6)[3]. Timothy Usher próbnie umieszcza go w ramach rodziny języków pauwasi[7]. Autorzy katalogu Ethnologue (wyd. 22) powstrzymują się od prób jego klasyfikacji[1]. Wcześniej C.L. Voorhoeve (1975) uznał molof za izolat w ramach języków transnowogwinejskich[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Molof, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ B. Grimes: Trans-New Guinea Languages. W: William Frawley (red.): International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set. Wyd. 2. Oxford: Oxford University Press, USA, 2003, s. 4:285. DOI: 10.1093/acref/9780195139778.001.0001. ISBN 978-0-19-513977-8. OCLC 51478240. (ang.).
- ↑ a b c d Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Molof. Glottolog 4.6. [dostęp 2024-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-30)]. (ang.).
- ↑ a b c Hammarström 2018 ↓, s. 294.
- ↑ a b c Foley 2018 ↓, s. 459–461.
- ↑ Bahasa Molof. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (indonez.).
- ↑ Timothy Usher: Poule. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
- ↑ Voorhoeve 1975 ↓, s. 423.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- William A. Foley: The languages of Northwest New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 433–568, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-004. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).
- Harald Hammarström: Language isolates in the New Guinea region. W: Lyle Campbell (red.): Language Isolates. Abingdon–New York: Routledge, 2018, s. 287–322, seria: Routledge Language Family Series. DOI: 10.4324/9781315750026-11. ISBN 978-1-317-61091-5. OCLC 1000447105. (ang.).
- Clemens L. Voorhoeve: Central and Western Trans-New Guinea Phylum Languages. W: Stephen A. Wurm (red.): New Guinea area languages and language study. T. 1: Papuan languages and the New Guinea linguistic scene. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1975, s. 345–460, seria: Pacific Linguistics C-38. DOI: 10.15144/PL-C38.345. ISBN 978-0-85883-131-5. OCLC 2565788. (ang.).