Przejdź do zawartości

Język oroczański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
нани, nani
Obszar

Rosja (Kraj Chabarowski)

Liczba mówiących

8 (2010)

Pismo/alfabet

cyrylica

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 5 krytycznie zagrożony
Ethnologue 8b prawie wymarły
Kody języka
ISO 639-3 oac
IETF oac
Glottolog oroc1248
Ethnologue oac
WALS orc
SIL oac
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język oroczański[1], także: oroczi[1], oroczyński – prawie wymarły język tunguski z dalekowschodniej Rosji[2].

W 1989 r. podano, że ma 150 użytkowników[3]. Według danych z 2010 r. posługuje się nim 8 osób[2].

Rodzima nazwa tego języka to naani[3].

Dialekty

[edytuj | edytuj kod]

Ethnologue wyróżnia dwa dialekty:[2]

  • oriczen
  • tez (tazy)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Włodzimierz Wysoczański, O sytuacji językowej mniejszości etnicznych w byłym Związku Radzieckim, [w:] Zdzisław Wąsik (red.), Studia Linguistica, t. XVI: Z zagadnień ekologii języka, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1993 (Acta Universitatis Wratislaviensis nr 1455), s. 87–100, ISBN 83-229-0868-7, OCLC 32350399 (pol.), patrz s. 94.
  2. a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Oroch, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-12] (ang.).
  3. a b Salminen 2007 ↓, s. 263.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]