Przejdź do zawartości

Janko Vukotić

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janko Vukotić
Јанко Вукотић
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1866
Čevo

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1927
Belgrad

7. premier Czarnogóry
Okres

od 8 maja 1913[1]
do 16 lipca 1915[1]

Poprzednik

Mitar Martinović

Następca

Milo Matanović

Odznaczenia
Kawaler Orderu Daniły I (Czarnogóra) Wielka Wstęga Orderu Gwiazdy Jerzego Czarnego (Serbia) Kawaler Orderu Orła Białego (Serbia)

Janko Vukotić, cyr. Јанко Вукотић (ur. 18 lutego 1866 w Čevie, zm. 4 lutego 1927 w Belgradzie) – czarnogórski generał w okresie wojen bałkańskich i I wojny światowej, premier rządu czarnogórskiego w latach 1913–1915, ojciec Vasiliji Vukotić.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył akademię wojskową w Modenie. W 1908 został wysłany jako specjalny przedstawiciel Czarnogóry na rozmowy z serbskimi oficerami odnośnie do wspólnych działań przeciwko Turcji Osmańskiej. Został zatrzymany w Zagrzebiu przez policję austro-węgierską. Miał wtedy stwierdzić, że jeśli po raz kolejny wkroczy na terytorium Austro-Węgier to tylko z szablą w ręku[2]. W 1910 został mianowany dowódcą 1 dywizji piechoty armii czarnogórskiej. W czasie I wojny bałkańskiej kierował operacjami armii czarnogórskiej w Sandżaku, a następnie objął funkcję szefa sztabu armii.

W styczniu 1916 dowodził oddziałami czarnogórskimi, które odniosły zwycięstwo nad armią austro-węgierską w bitwie pod Mojkovacem. 25 stycznia 1916, w imieniu Czarnogóry podpisał rozejm z Austro-Węgrami, a następnie trafił do niewoli.

Miał syna Wukaszina i córkę o imieniu Wasilija.

Był odznaczony Orderem Gwiazdy Jerzego Czarnego i Orderem Daniły I. W marcu 1997 w centrum Mojkovaca odsłonięto gigantyczny pomnik Vukoticia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Countries Me-My. [dostęp 2016-03-18]. (ang.).
  2. J.Treadway, The Falcon and the Eagle. Montenegro and Austria 1908-1914, Purdue University Press 1983, s. 154.