Jedenasty Kneset

Jedenasty Kneset – jedenasta kadencja parlamentu Izraela odbywająca się w latach 1984–1988.

Wybory odbyły się 23 lipca 1984, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 13 sierpnia 1984.

Oficjalne wyniki wyborów

	Partia	Głosy	Procent	Mandaty
	Koalicja Pracy (Ma’arach, המערך)	724.074	34,9%	44
	Likud (ליכוד)	661.302	31,9%	41
	Techijja-Comet (תחיה)	83.037	4,0%	5
	Narodowa Partia Religijna (Mafdal) (מפלגה דתית לאומית-מפד"ל)	3.530	3,5%	4
	Hadasz (Demokratyczny Front na Rzecz Pokoju i Równości) (החזית הדמוקרטית לשלום ולשוויון)	69.815	3,4%	4
	Szas (ש"ס)	63.605	3,1%	4
	Szinui (שינוי)	54.747	2,7%	3
	Ratz (רצ)	49.698	2,4%	3
	Jachad (רצ)	46.302	2,2%	3
	Progresywna Lista dla Pokoju	38.012	1,8%	2
	Agudat Israel (אגודת ישראל)	36.079	1,7%	2
	Morasza-Po’alej Agudat Jisra’el	33.287	1,6%	2
	Tami	31.103	1,5%	1
	Kach (כ"ך)	25.907	1,2%	1
	Omec	23.845	1,2%	1
	Razem	2.654.613	100,0%	120

Posłowie

Posłowie wybrani w wyborach:

Partia	Posłowie
Koalicja Pracy	Jacques Amir, Adi’el Amora’i, Nawa Arad, Szoszanna Arbeli-Almozlino, Jicchak Arci, Chajjim Bar-Lew, Uzzi Baram, Dow Ben-Me’ir, Abdulwahab Darawsze, Simcha Dinic, Abba Eban, Refa’el Ederi, Elazar Granot, Chajka Grossman, Mordechaj Gur, Menachem Hakohen, Aharon Harel, Micha’el Charisz, Szelomo Hillel, Awraham Kac-Oz, Jisra’el Kesar, Dawid Liba’i, Amnon Lin, Aharon Nahmias, Ora Namir, Icchak Nawon, Arje Nehemkin, Szimon Peres, Jicchak Perec, Icchak Rabin, Chajjim Ramon, Nachman Raz, Josi Sarid, Amira Sartani, Mosze Szachal, Efrajim Szalom, Wiktor Szem-Tow, Edna Solodar, Elijjahu Speiser, Ja’ir Caban, Ja’akow Cur, Muhammad Watad, Szewach Weiss, Gad Ja’akowi
Likud	Mosze Arens, Joram Aridor, Elijjahu Ben Elisar, Me’ir Kohen-Awidow, Jigal Kohen-Orgad, Jigal Kohen, Chajjim Korfu, Micha’el Dekel, Sara Doron, Micha’el Etan, Owadja Eli, Gidon Gadot, Mirjam Glazer-Ta’asa, Pinchas Goldstein, Pesach Grupper, Mosze Kacaw, Chajjim Kaufman, Eli’ezer Kulas, Uzzi Landau, Dawid Lewi, Uri’el Lin, Dawid Magen, Jehoszua Maca, Dan Meridor, Roni Milo, Jicchak Moda’i, Amal Nasser el-Din, Mosze Nissim, Ehud Olmert, Gidon Patt, Micha’el Reisser, Jicchak Sejger, Beni Szalita, Icchak Szamir, Awraham Szarir, Ariel Szaron, Me’ir Szitrit, Dow Szilanski, Eli’ezer Szostak, Dan Tichon, Ari’el Weinstein
Techijja	Refa’el Etan, Ge’ula Kohen, Juwal Ne’eman, Gerszon Szafat, Eli’ezer Waldman
Narodowa Partia Religijna	Josef Burg, Dawid Danino, Zewulun Hammer, Awner-Chaj Szaki
Hadasz	Charlie Biton, Taufik Tubi, Me’ir Wilner, Taufik Zi’ad
Szas	Jicchak Perec, Refa’el Pinchasi, Ja’akow Josef, Szimon Ben Szelomo
Szinui	Zajdan Ataszi, Amnon Rubinstein, Mordechaj Wirszubski
Ratz	Szulammit Alloni, Mordechaj Bar-On, Ran Kohen
Jachad	Szelomo Amar, Binjamin Ben Eli’ezer, Ezer Weizman
Progresywna Lista dla Pokoju	Muhammad Mi’ari, Mattitjahu Peled
Agudat Israel	Menachem Porusz, Awraham Josef Szapira
Morasza	Chajjim Drukman, Awraham Werdiger
Kach	Me’ir Kahane
Tami	Aharon Abuchacira
Omec	Jigga’el Hurwic

Zmiany

Zmiany w trakcie kadencji:

Następca	Poprzednik	Partia	Data
Ja’akow Szamaj	Jicchak Sejger	Likud	5 lutego 1985
Dawid Zucker	Mordechaj Bar-On	Ratz	26 listopada 1986
Ja’akow Gil	Simcha Dinic	Koalicja Pracy	13 marca 1988
Gadi Jaciw	Wiktor Szem-Tow	Mapam	15 marca 1988
Awraham Szochat	Aharon Harel	Koalicja Pracy	10 maja 1988
Dawid Mor	Micha’el Reisser	Likud	27 października 1988
Uri Sebag	Adi’el Amora’i	Koalicja Pracy	31 października 1988

Historia

W wyniku wyborów nastąpił w Izraelu polityczny pat. Nastąpiła równowaga sił pomiędzy prawicowo-religijnym blokiem a lewicowo-arabskim blokiem. Jedynym sposobem wyjścia z martwego punktu było stworzenie rządu jedności narodowej. Podczas kadencji jedenastego Knesetu powstały dwa takie rządy. Umowa koalicyjna regulowała zasadę rotacji urzędów pomiędzy dwoma ugrupowaniami politycznymi. Fakt, że większość posłów należało do koalicji rządowej, wyraźnie wpłynął na charakter pracy jedenastego Knesetu. Wejście do parlamentu skrajnie prawicowego rabina Me’ira Kahane spowodowało uchwalenie poprawki, która uniemożliwiała listom podburzającym do rasizmu startować w wyborach parlamentarnych. Równocześnie przegłosowano ustawę, zamykającą dostęp do parlamentu dla list, które odrzucają demokratyczną naturę państwa Izraela oraz fakt, że jest to państwo narodu żydowskiego.

Najważniejszym problemem, z którym borykał się jedenasty Kneset był kryzys gospodarczy. Postanowiono walczyć z wysoką inflacją oraz ustabilizować gospodarkę, jednak podjęte środki spowodowały nagły wzrost bezrobocia i poważne trudności finansowe wielu przedsiębiorstw, kibuców, moszawów i prywatnych gospodarstw. Komisja Bejskiego przedstawiła raport, z którego wynikało, że to manipulacje finansowe niektórych banków doprowadziły do załamania się rynku.

Równocześnie izraelska armia wycofała się z Libanu.

Jedenasty Kneset uznał za niemożliwe podjęcie jakichkolwiek kontaktów z palestyńską terrorystyczną Organizacją Wyzwolenia Palestyny. Coraz częstszymi były przypadki ataków terrorystycznych na cywilów w Izraelu. Pod koniec 1987 wybuchło palestyńskie powstanie Intifada.

Pośród wielu międzynarodowych wydarzeń warto wspomnieć o ugodzie londyńskiej zawartej między Szymonem Peresem a królem Husseinem. Plan pokojowy Reagana zakładał utworzenie niepodległego państwa palestyńskiego w Samarii, Judei i Gazie. W tym okresie miasto Taba powróciła do Egiptu.

Z innych wewnętrznych spraw można wymienić: rozprawę Demjanjuka, problem z żydowskimi „zdrajcami” z ZSRR, kryzys w systemie zdrowotnym, kontrowersje wokół przeszczepów narządów, budowa nadajników „Głosu Ameryki” w Arawa oraz przypadki przemocy ze strony policji.

Dwudziesty pierwszy rząd (1984–1986)

Dwudziesty pierwszy rząd został sformowany przez Szimona Peresa w dniu 13 września 1984.

Premier ustąpił w wyniku realizacji umowy koalicyjnej o rotacji urzędów.

Dwudziesty drugi rząd (1986–1988)

Dwudziesty drugi rząd został sformowany przez Icchaka Szamira w dniu 20 października 1986.

Zobacz też

• Ustrój polityczny Izraela
• Partie polityczne w Izraelu