Jerzy Laskarys (poeta)

Jerzy Laskarys (ps. „Bocian Wileński”, ur. 28 sierpnia 1828 koło Wilna, zm. 22 czerwca 1888 w Dowborowie) – polski poeta i dziennikarz.

Syn Teodora, oficera wojsk napoleońskich (po 1812 służącego w armii rosyjskiej) i Wiktorii Sokolnikow^[1]. Jego dziadkiem był również Teodor, generał wojsk litewskich Rzeczypospolitej^[2]. Ukończył wileński Instytut Szlachecki, następnie studiował na wydziale literackim Uniwersytetu Petersburskiego. Od 1853 mieszkał w Wilnie, pracował m.in. jako dziennikarz^[1].

Uczestniczył w powstaniu styczniowym, brał udział w wyprawie Zygmunta Sierakowskiego na Kurlandię. Po powstaniu wyemigrował do Francji, mieszkał m.in. w Paryżu, gdzie nadal wydawał wiersze i inne prace literackie. W 1873 przyjechał do Warszawy, tam rozpoczął wieloletnią współpracę z „Tygodnikiem Mód i Powieści”. Później pracował jako nauczyciel w Bobrujsku i w Dowborowie (pow. wileński). Publikował również w innych czasopismach: w „Przyjacielu Dzieci”, „Biesiadzie literackiej” i „Tygodniku Ilustrowanym”^[1].

W 1867 ożenił się z Antoniną Zabiełło^[1].

Wybrana twórczość

1856 – Kartki z życia
1858 – Pięć hymnów
1858 – Ludzie prości
1860 – Rarogi salonowe
1861 – Rarogi obywatelskie
1882 – Przygody Jana Chryzostoma Paska według jego Pamiętników
1883 – Pamiątki starego szlachcica

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Albrecht-Szymanowska 2001 ↓, s. 314–315.
↑ M. J. Minakowski: Teodor Laskarys. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-02-16]. (pol.).

Bibliografia

Wiesława Albrecht-Szymanowska: Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Przewodnik biograficzny i bibliograficzny. T. 2. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Artystyczne, 2001, s. 314–315. ISBN 83-02-08101-9.
Literatura polska – przewodnik encyklopedyczny, PWN

Linki zewnętrzne

Dzieła Jerzego Laskarysa w bibliotece Polona

[CITEREFAlbrecht-Szymanowska2001314–315-1] Albrecht-Szymanowska 2001 ↓, s. 314–315.

[2] M. J. Minakowski: Teodor Laskarys. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-02-16]. (pol.).

[1]

[2]