Przejdź do zawartości

Joachim Herrmann (ur. 1956)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joachim Herrmann
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 września 1956
Monachium

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Partia

Unia Chrześcijańsko-Społeczna

Joachim Herrmann (ur. 21 września 1956 w Monachium[1]) – niemiecki polityk, prawnik i samorządowiec, działacz Unii Chrześcijańsko-Społecznej (CSU), poseł do landtagu, od 2007 minister spraw wewnętrznych w rządzie Bawarii, w latach 2008–2023 również drugi wicepremier.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1975 zdał egzamin maturalny w Erlangen, po czym odbył służbę wojskową. W latach 1976–1984 kształcił się w zakresie prawa; studiował na Uniwersytecie Fryderyka i Aleksandra w Erlangen i Norymberdze oraz Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, następnie zdał państwowe egzaminy prawnicze I i II stopnia. Pracował w administracji rządowej (1984–1988) i jako kierownik działu porządku publicznego w administracji powiatu Erlangen-Höchstadt (1988–1992). Od 1992 do 1994 był radcą prawny w oddziale Siemensa, następnie podjął praktykę adwokacką[1].

W działalność polityczną zaangażował się w 1977, wstępując do bawarskiej Unii Chrześcijańsko-Społecznej. Działał także w chadeckiej młodzieżówce Junge Union. W latach 1987–1991 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego federalnych struktur tej organizacji. Od 1990 do 2003 zasiadał w radzie miejskiej Erlangen, gdzie przewodniczył frakcji radnych CSU. W 1994 po raz pierwszy wybrany na posła do landtagu, reelekcję uzyskiwał w 1998, 2003, 2008, 2013[1], 2018 i 2023. Od 1997 do 1998 był zastępcą sekretarza generalnego CSU, następnie przez rok sekretarzem stanu w bawarskim ministerstwie pracy i zdrowia. Później pełnił funkcję wiceprzewodniczącego (1999–2003) i przewodniczącego (2003–2007) klubu deputowanych swojego ugrupowania[1].

W 2007 został ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Günthera Becksteina[1]. W 2008 ubiegał się o przewodnictwo w CSU, jednak zrezygnował przed głosowaniem, popierając Horsta Seehofera[2]. W jego utworzonym w tym samym roku gabinecie pozostał na stanowisku ministra spraw wewnętrznych, utrzymując ten urząd również w 2013, kiedy to dodatkowo powierzono mu kwestie budownictwa i transportu. W obu tych gabinetach obejmował też funkcję drugiego wicepremiera[1].

W 2017 był głównym kandydatem CSU w wyborach do Bundestagu[3]. Nie zasiadł jednak w federalnym parlamencie, nie ubiegał się bowiem o mandat bezpośredni, a CSU nie przypadły dodatkowe mandaty z listy partyjnej. W 2018 w nowym bawarskim rządzie Markusa Södera został ponownie drugim wicepremierem, a także ministrem spraw wewnętrznych i integracji[4][5]. W tym samym roku w drugim gabinecie dotychczasowego premiera utrzymał urząd ministra spraw wewnętrznych i integracji, otrzymując dodatkowo odpowiedzialność za sprawy sportu[6] i pozostając na funkcji drugiego wicepremiera. W powołanym w 2023 trzecim rządzie Markusa Södera objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych, integracji i sportu[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Herrmann, Joachim. bayern.landtag.de. [dostęp 2017-05-20]. (niem.).
  2. Goppel und Herrmann machen Weg frei für Seehofer. spiegel.de, 7 października 2008. [dostęp 2017-05-20]. (niem.).
  3. 98,4 Prozent für Joachim Herrmann. br.de, 6 maja 2017. [dostęp 2017-05-20]. (niem.).
  4. Markus Söder baut Kabinett um. zeit.de, 21 marca 2018. [dostęp 2018-03-22]. (niem.).
  5. Ministerpräsident Dr. Markus Söder stellt sein neues Kabinett und Änderungen in den Geschäftsbereichen der Ministerien vor. bayern.de, 21 marca 2018. [dostęp 2018-03-22]. (niem.).
  6. Neues Kabinett mit einigen Überraschungen. idowa.de, 12 listopada 2018. [dostęp 2018-11-12]. (niem.).
  7. Petr Jerabek, Regina Kirschner, Achim Wendler: Neues Kabinett steht – Söder: Kontinuität und Erneuerung. br.de, 8 listopada 2023. [dostęp 2023-11-08]. (niem.).