Przejdź do zawartości

Joe Lynch (bokser)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joe Lynch
Joseph Aloysius Lynch
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1898
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

1 sierpnia 1965
Nowy Jork

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

168 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

kogucia

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

156

Zwycięstwa

50

Przez nokauty

37

Porażki

12

Remisy

8

Joe Lynch, właśc. Joseph Aloysius Lynch (ur. 30 listopada 1898 w Nowym Jorku, zm. 1 sierpnia 1965 tamże[1]) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii koguciej.

Miał nietypową sylwetkę, gdyż był wysoki jak na pięściarza wagi koguciej i szczupły, przez co wyglądał na wątłego. Dysponował jednak mocnym ciosem.

Urodził się w Nowym Jorku, dorastał w rejonie Hell’s Kitchen. Po sześciu miesiącach kariery amatorskiej podpisał kontrakt zawodowy w 1915[2]. Zdecydowana większość jego pojedynków bokserskich była zorganizowana w formule no decision, czyli zwycięzcę ogłaszano tylko w razie zakończenia walki przed czasem.

W 1916 stoczył 24 walki, w tym znokautował w 7. rundzie byłego mistrza świata wagi koguciej Monte Attella, a także stoczył walki no decision z Johnnym Ertle, który uznawał się za mistrza świata wagi do 116 funtów[3] i z Frankiem Burnsem, obie zdaniem prasy remisowe. W 1917 walczył 19 razy, w tym z takimi bokserami, jak: Jackie Sharkey, Kid Williams, Frankie Burns, Pete Herman i Memphis Pal Moore (dwukrotnie), wszystkie no decision. W styczniu 1918 przegrał na punkty z Memphis Pal Moore'em i pokonał przez techniczny nokaut w 4. rundzie byłego mistrza świata Kida Williamsa.

W 2. połowie 1918 i 1. połowie Lynch służył w United States Navy po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej. Będąc w marynarce wziął udział 31 marca 1919 w turnieju bokserskim w Londynie, gdzie przegrał na punkty z Jimmym Wilde'em[2]. Po walce ówczesny książę Wall, późniejszy król Edward VIII, wszedł do ringu, by osobiście pogratulować zwycięzcy.

Książę Walii gratuluje Wilde'owi zwycięstwa nad Joe Lynchem (mal. William Howard Robinson)

1 września 1919 wygrał zdaniem prasy dziesięciorundową walkę z ówczesnym mistrzem świata w wadze koguciej Pete'em Hermanem. W rewanżu 12 listopada według prasy lepszy był Herman. W następnym roku Lynch stoczył zwycięskie zdaniem prasy walki m.in. z Memphis Pal Moore'em (z którym również zremisował) i Charlesem Ledoux, a także znokautował 5 listopada Abego Goldsteina w 1. rundzie.

22 grudnia 1920 w Madison Square Garden w Nowym Jorku Lynch zdobył tytuł mistrza świata w kategorii koguciej pokonując na punkty Pete'a Hermana[4]. Stoczył potem dziewięć pojedynków no decision, a w rewanżowej walce o tytuł mistrzowski 25 lipca 1925 w Nowym Jorku uległ na punkty Hermanowi[5].

Joe Lynch kontynuował karierę bokserską i 10 lipca 1922 ponownie został mistrzem świata wagi koguciej po zwycięstwie przez techniczny nokaut w 14. rundzie nad pogromcą Hermana Johnnym Buffem[6].

W obronie tytułu mistrzowskiego stoczył następujące walki:

Data Miejsce Oponent Wynik Źródło
1922-11-24 24 listopada 1922(dts) Springfield Benny Schwartz nokaut w 5. rundzie [7]
1922-11-30 30 listopada 1922(dts) Indianapolis Frankie Daly no decision [8]
1922-12-22 22 grudnia 1922(dts) Nowy Jork Midget Smith wygrana na punkty [9]
1924-01-23 23 stycznia 1924(dts) El Dorado Paddy Owens nokaut w 2. rundzie [10]

W tym czasie Lynch stoczył wiele walk, w których tytuł nie był stawką.

21 marca 1924 w Madison Square Garden w Nowym Jorku Lynch stracił tytuł mistrza świata po porażce na punkty z Abe Goldsteinem[11]. Stoczył potem tylko 9 walk, z których 1 wygrał, 5 przegrał i 3 zremisował. Zakończył zawodowe uprawianie boksu w 1926.

Po zakończeniu kariery prowadził niewielką farmę w okolicach Nowego Jorku, gdzie był również poczmistrzem. Sędziował także walki bokserskie. Zmarł w 1965 przez utonięcie w zatoce Sheepshead w Brooklynie[12].

Został wybrany w 2005 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Joe Lynch (Joseph Aloysius Lynch) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  2. a b James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 176. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
  3. Barry J. Hugman, 1916-10-10 (116lbs) Johnny Ertle nd-drew 10 Joe Lynch, Pioneer SC, Manhattan, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  4. Barry J. Hugman, 1920-12-22 Joe Lynch w pts 15 Pete Herman, Madison Square Garden, Manhattan, NYC, New York, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
  5. Barry J. Hugman, 1921-07-25 Pete Herman w pts 15 Joe Lynch, Ebbets Field, Brooklyn, NYC, New York, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
  6. Barry J. Hugman, 1922-07-10 Joe Lynch w rtd 14 (15) Johnny Buff, The Velodrome, Bronx, NYC, New York, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  7. Barry J. Hugman, 1922-11-24 Joe Lynch w rsc 5 (12) Benny Schwartz, Memorial Hall, Springfield, Ohio, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  8. Barry J. Hugman, 1922-11-30 Joe Lynch nd-w pts 10 Frankie Daly, Tomlinson’s Hall, Indianapolis, Indiana, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  9. Barry J. Hugman, 1922-12-22 Joe Lynch w pts 15 Midget Smith, Madison Square Garden, Manhattan, NYC, New York, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  10. Barry J. Hugman, 1924-01-23 Joe Lynch nd-w co 2 (10) Paddy Owens, The Coliseum, El Dorado, Arkansas, USA - NBA [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  11. Barry J. Hugman, 1924-03-21 Abe Goldstein w pts 15 Joe Lynch, Madison Square Garden, Manhattan, NYC, New York, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  12. Roberts, Skutt, op. cit., s. 177
  13. Joe Lynch [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-07-19] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]