Przejdź do zawartości

Jolanta Aragońska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jolanta Aragońska
Ilustracja
Jolanta Aragońska, ilustracja z XIII-wiecznego manuskryptu
Wizerunek herbu
królowa Kastylii i Leónu
Okres

od 1 czerwca 1252
do 1284

Jako żona

Alfonsa X

Dane biograficzne
Dynastia

barcelońska

Data i miejsce urodzenia

1236/1237
Saragossa

Data i miejsce śmierci

1301
Roncesvalles

Ojciec

Jakub I Zdobywca

Matka

Jolanta Węgierska

Mąż

Alfons X Mądry
od 1249
do 4 kwietnia 1284

Dzieci

Ferdynand
Berengaria
Beatrycze
Ferdynand de la Cerda
Eleonora
Sancho IV Odważny
Konstancja
Piotr
Jan
Izabela
Jolanta
Jakub

Jolanta Aragońska (ur. 1236/1237[1] w Saragossie, zm. 1301 w Roncesvalles) – królowa Kastylii i Leónu jako żona Alfonsa X.

Jolanta urodziła się w Saragossie między 1236 a 1237 rokiem jako córka króla Aragonii Jakuba I i jego drugiej żony Jolanty Węgierskiej.[1]

W styczniu 1249 roku Jolanta poślubiła Alfonsa, syna króla Kastylii i Leónu Ferdynanda III.[2] Para miała razem 12 dzieci:

  • Ferdynanda (zm. w dzieciństwie),
  • Berengarię (1253 – po 1284),
  • Beatrycze (1254–1280),
  • Ferdynanda (1255–1275),
  • Eleonorę (1257–1275),
  • Sancha IV (1258–1295), króla Kastylii,
  • Konstancję (1258–1280),
  • Piotra (1260–1283),
  • Jana (1262–1319),
  • Izabelę (zm. w dzieciństwie),
  • Jolantę (1265–1296),
  • Jakuba (1266–1284).

W 1275 roku zmarł Ferdynand de la Cerda, syn Jolanty będący następcą tronu.[2] Pomimo że żyli jego dwaj synowie, młodszy syn Jolanty Sancho doprowadził do tego, że zarówno Kortezy, jak również później jego ojciec Alfons X, uznali go za dziedzica korony. W związku z tym królowa Jolanta szukała poparcia i ochrony dla swoich osieroconych wnuków u swojego brata Piotra III (od 1276 roku króla Aragonii).[2] Po objęciu tronu Kastylii i Leónu przez Sancha, a także podczas panowania jego syna Ferdynanda IV Jolanta, popierająca prawa do tronu swojego wnuka Alfonsa de la Cerda, większość czasu przebywała na terenie Aragonii.[1]

Jolanta zmarła w 1301 roku w Roncesvalles, po powrocie z Rzymu z obchodów roku świętego 1300.[2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Richard Paisley Kinkade. Violante de Aragón (1236?-1300?): An historical overview. „Exemplaria Hispánica”, s. 1-37, 1992-1993. Lexington, Kentucky: The Alfonsine Society of America at the University of Kentucky. ISSN 1062-4511. [dostęp 2019-03-17]. 
  2. a b c d José Hinojosa Montalvo: Violante de Aragón (I). Real Academia de la Historia. [dostęp 2019-03-17]. (hiszp.).