Przejdź do zawartości

Joyce DiDonato

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joyce DiDonato
Ilustracja
Joyce DiDonato w Wigmore Hall (2017)
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1969
Prairie Village, Kansas, Stany Zjednoczone

Typ głosu

mezzosopran

Gatunki

opera

Zawód

solistka operowa

Aktywność

od 1999

Wydawnictwo

DGG, EMI, Hyperion Records, Naxos, Virgin Classics

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Joyce DiDonato (ur. jako Joyce Flaherty 13 lutego 1969 w Prairie Village, stan Kansas, Stany Zjednoczone) – amerykańska śpiewaczka operowa, znana z partii w operach Händla, a także Mozarta i Rossiniego.

Laureatka Nagrody Grammy za rok 2012 w kategorii: Best Classical Vocal Solo.

Życiorys i kariera artystyczna

[edytuj | edytuj kod]

DiDonato studiowała technikę wokalną w Wichita State University. Po ukończeniu studiów w 1992 roku zainteresowała się karierą śpiewaczki operowej i wstąpiła na studia w Academy of Vocal Arts w Filadelfii, kształcąc się następnie w zespołach operowych w San Francisco, Santa Fe i Houston[1].

W 1995 roku, po ukończeniu studiów w Santa Fe Opera, DiDonato otrzymała nagrodę Outstanding Apprentice Artist. Po niej przyszły kolejne sukcesy: druga nagroda w Eleanor McCollum Competition w 1996 roku, okręgowa wygrana w Metropolitan Opera National Council Auditions (w 1996), Sullivan Award (w 1997), druga nagroda w Placido Domingo Operalia Competition (w 1998), pierwsze miejsce w Stewart Awards (w 1998)[2] i zwycięstwo w George London Competition w 1998 roku, po którym, w 1999 roku zadebiutowała na deskach Houston Grand Opera wykonując partię Kateriny Maslovy w Resurrection Toda Machovera. W roku 2000 zadebiutowała w La Scali śpiewając partię Angeliny w Kopciuszku Rossiniego, a w 2001 roku w Opéra Bastille w roli Rosiny w Cyruliku sewilskim Rossiniego. W 2002 roku DiDonato cieszyła się już międzynarodową sławą, stając się na początku XXI wieku jednym z najbardziej rozchwytywanych mezzosopranów koloraturowych. Jako mezzosopran koloraturowy największe sukcesy odnosiła w repertuarze barokowym, zwłaszcza w operach Händla, takich jak Alcina (partia Alciny), Ariodante (partia Ariodante), Hercules (partia Dejaniry), Il Floridante (partia Elmiry) i Giulio Cesare in Egitto (partia Sekstusa) i we włoskich operach w stylu bel canto. Jej występy zwracają uwagę ze względu na nieskazitelną czystość głosu, doskonałą technikę i wyraziste charakteryzacje. DiDonato jest w stanie zaprezentować zarówno potężny śpiew, jak w Alcinie Händla, jak i też lekkość i humor, jak w przypadku bohaterek komedii Rossiniego. DiDonato śpiewała również wiele partii w operach Mozarta, w tym partię Cherubina w Weselu Figara i partię Donny Elviry w Don Giovannim). Jej repertuar obejmuje z jednej strony dzieła Berlioza i Belliniego, a z drugiej – kompozytorów współczesnych, takich jak Michael Daugherty (rola Grace Kelly w Jackie O) i Jake Heggie (siostra Helen w Dead Man Walking). Artystka unikała natomiast dzieł Verdiego i Pucciniego[1].

DiDonato występuje na największych scenach operowych świata: Metropolitan Opera, Lyric Opera of Chicago, Houston Grand Opera, San Francisco Opera i Santa Fe Opera, a także na scenach Amsterdamu, Barcelony, Genewy, Londynu, Mediolanu, Monachium, Paryża, Tokio, Wiednia i Berlina, dając recitale i koncerty w londyńskiej Wigmore Hall, amsterdamskiej Concertgebouw, nowojorskich Carnegie Hall i New York Philharmonic, Cleveland Orchestra, San Francisco Symphony, Orchestre National de Paris i innych[3].

Nagrania

[edytuj | edytuj kod]

Wykaz nagrań na podstawie strony domowej artystki[4]:

  • 1997 – Jackie O The Opera
  • 2001 – Little Woman
  • 2002 – Machover: Resurrection
  • 2002 – Wolfgang Amadeus Mozart: The Last Concerto, 1791
  • 2003 – Mendelssohn: A Midsummer Night’s Dream
  • 2003 – Vivaldi: Sacred Music – 9
  • 2004 – Vivaldi: Sacred Music – 10
  • 2004 – Amor e gelosia (Patricia Ciofi/Joyce DiDonato)
  • 2004 – Berlioz: Benvenuto Cellini
  • 2005 – Rossini: La Cenenrentola
  • 2005 – Handel: Radamisto
  • 2006 – Joyce Di Donato: The Deepest Desire
  • 2006 – Joyce DiDonato – Songs by Fauré, Hahn and Head. Arias by Rossini and Handel
  • 2007 – Joyce Di Donato: ¡Pasión!
  • 2007 – Handel: Floridante
  • 2008 – OPERA: New Generation Great Duets
  • 2008 – Lamenti
  • 2009 – Handel: Opera Arias Furore: Joyce DiDonato
  • 2009 – Handel: Alcina
  • 2009 – Rossini, Joyce DiDonato: Colbran, the Muse
  • 2010 – Passing By. Songs by Jake Heggie
  • 2010 – Rossini: Stabat Mater
  • 2011 - Vivaldi: Ercole sul Termondonte
  • 2011 – Joyce DiDonato – Diva Divo (Opera Arias)
  • 2011 – Handel: Ariodante
  • 2012 – Dead Man Walking
  • 2012 – Don Giovanni
  • 2012 – Homecoming: Kansas City Symphony Presents Joyce DiDonato
  • 2012 – Drama Queens
  • 2013 – John Wilson Orchestra: Rogers and Hammerstein at the Movies
  • 2013 – Here/After
  • 2013 – ReJoyce: The Best of Joyce DiDonato

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2002 – Richard Tucker Award, przyznawana od 1978 roku przez Richard Tucker Music Foundation dla młodych amerykańskich śpiewaków i śpiewaczek operowych[5];
  • 2007 – coroczna nagroda Beverly Sills Artist Award, przyznawana przez Metropolitan Opera[6];
  • 2010 – nagroda Gramophone Awards w kategorii: Artysta Roku (Artist of the Year)[7];
  • 2010 – nagroda Gramophone Awards w kategorii: Recital Roku (Recital of the Year) of the Year za album Rossini ‘Colbran, the Muse’[8];
  • 2010 nagroda Echo Klassik Award – przyznawana corocznie przez niemiecką akademie Deutsche Phono-Akademie (instytucja kulturalna w ramach Bundesverband Musikindustrie) w kategorii: śpiewaczka roku (Sängerin des Jahres) za album „Colbran, The Muse”[9];
  • 2011 - nagroda Premio Franco Abbiati Award for Best Singer 2011 (category: vocal & opera)[10];
  • 2012 Nagroda Grammy w kategorii: Grammy Award for Best Classical Vocal Solo[11];
  • 2013 wyróżnienie Gramophone Hall of Fame – za wkład w nagrania muzyki klasycznej w kategorii: soliści[12];
  • 2014 – nagroda Royal Philharmonic Society Music Awards Singer[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Robert Cummings: Joyce DiDonato. Artist Biography by Robert Cummings. allmusic.com. [dostęp 2014-05-17]. (ang.).
  2. ↑ Aryeh Oron: Joyce DiDonato. (Mezzo-soprano). bach-cantatas.com. [dostęp 2014-05-17]. (ang.).
  3. ↑ Naxos: Joyce DiDonato. naxos.com. [dostęp 2014-05-17]. (ang.).
  4. ↑ Joyce DiDonato: Joyce DiDonato: Recordings CD. joycedidonato.com. [dostęp 2014-05-29]. (ang.).
  5. ↑ Richard Tucker Music Foundation: The Richard Tucker Award. richardtucker.org. [dostęp 2014-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-04)]. (ang.).
  6. ↑ Metropolitan Opera: Joyce DiDonato Wins Beverly Sills Award. metoperafamily.org. [dostęp 2014-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-19)]. (ang.).
  7. ↑ Gramophone: Artist of the Year. gramophone.co.uk. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  8. ↑ Gramophone: Recital. gramophone.co.uk. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  9. ↑ Gramophone: ECHO KLASSIK-PREISTRÄGER 2010: JOYCE DIDONATO, JONAS KAUFMANN, PAAVO JÄRVI, CHRISTIANE KARG, TABEA ZIMMERMANN UND DAVID GARRETT ERHALTEN DIE BEGEHRTE TROPHÄE. echoklassik.de. [dostęp 2014-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (niem.).
  10. ↑ Intermusica: Joyce DiDonato awarded Premio Franco Abbiati for Best Singer. intermusica.co.uk. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  11. ↑ Grammy.com: Joyce DiDonato On Winning Her First GRAMMY. grammy.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  12. ↑ Gramophone: Gramophone Hall of Fame. gramophone.co.uk. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  13. ↑ Royal Philharmonic Society Music Awards: RPS Music Awards: Winners Announced, 13 May 2014. rpsmusicawards.com. [dostęp 2014-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-03)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joyce_DiDonato&oldid=74834271”