Kolędnicy misyjni
Kolędnicy misyjni – zwyczaj bożonarodzeniowy, rozpowszechniony w wielu krajach. Wywodzi się ze średniowiecznych dramatów na święto Trzech Króli[1][2], które powstały w XIV wieku[3] i spopularyzowały się w XVI wieku[1]. Kolędnicy misyjni, przebrani za Trzech Mędrców z Gwiazdą Betlejemską na ramionach, chodzą od domu do domu i śpiewają kolędy[1][3].
Zwyczaj znany jest m.in. na Alasce, Austrii, Finlandii, Niemczech, Anglii, Włoszech, Litwie, Meksyku, Norwegii, Polsce, Rosji, Hiszpanii, Szwecji, Szwajcarii[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Tradycja prawdopodobnie narodziła się wśród grup uczniów w XIV wieku[3].
Pierwsze wiadomości o naśladowaniu procesji Mędrców pochodzą z legendy karmelity Jana z Hildesheim[4].
W 1522 zwyczaj został zakazany w Innsbrucku[4].
Tradycja przetrwała do XIX wieku[4], ale wróciła do mody w latach pięćdziesiątych XX wieku jako forma finansowania przez Watykan projektów w krajach potrzebujących[3][5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Gerry Bowler: Dizionario universale del Natale. Rzym: Newton & Compton, 2003, s. 286.
- ↑ Polityka - Google Książki [online], google.pl [dostęp 2024-04-23].
- ↑ a b c d Das Stern – oder Dreikönigsingen zählt zu den ältesten katholischen Bräuchen.. wasistwas.de. [dostęp 2018-04-06]. (niem.).
- ↑ a b c Sternsinger historisch und aktuell, in: Heilige Drei Könige. heilige-dreikoenige.de. [dostęp 2018-04-06]. (niem.).
- ↑ Polityka - Google Książki [online], google.pl [dostęp 2024-04-23].
