Konura słoneczna

Konura słoneczna
	Aratinga solstitialis
	(Linnaeus, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	papugowe
Rodzina	papugowate
Podrodzina	papugi neotropikalne
Plemię	Arini
Rodzaj	Aratinga
Gatunek	konura słoneczna
Synonimy
	Psittacus solstitialis Linnaeus, 1758;
	Psittacus solstitialis Linnaeus, 1758;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Konura słoneczna^[4] (Aratinga solstitialis) – gatunek średniego, barwnego ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae). Występuje w północnej części Ameryki Południowej – w Gujanie oraz przyległym fragmencie północnej Brazylii. Jest zagrożona wyginięciem; dość często spotykana w hodowlach^[5].

Systematyka

Jest to gatunek monotypowy (nie wyróżnia się podgatunków)^[2]^[6]. Blisko spokrewniona z konurą ognistobrzuchą (A. jandaya) i złotoczelną (A. auricapillus), z którymi bywała czasem łączona w jeden gatunek^[2]. Za jej synonim uznawano konurę żółtą (A. maculata), traktowaną obecnie jako osobny gatunek^[3]^[7].

Morfologia

Ptak dorosły (pierwszy z lewej) i osobniki młodociane

Nie występuje dymorfizm płciowy. Gruby, czarny dziób. Pomarańczowa „twarz” oraz spód ciała nie licząc piersi, a także pokrywy nadogonowe. Poza tym całe ciało oraz barkówki żółte. Pokrywy skrzydłowe zielone z żółtymi obrzeżeniami, lotki drugorzędowe oraz zakończenia zielonych, pierwszorzędowych granatowe. Szare, zygodaktyliczne^[8] nogi. Ogon długi, początkowo żółtawy, a na brzegach niebieski, dalej przechodzi w granat.

Wymiary

długość ciała: 30 cm
rozpiętość skrzydeł: 46 cm
masa ciała: 100–120 g

Zasięg występowania

Występuje w północnej części Ameryki Południowej – w Gujanie oraz przyległym fragmencie północnej Brazylii (północno-wschodnia część stanu Roraima)^[3]. Dawniej występowała także w Surinamie, a jedno stwierdzenie pochodzi z Gujany Francuskiej^[2]. Odnotowane stwierdzenie rzekomo z południowo-wschodniej Wenezueli w rzeczywistości miało miejsce na terytorium Brazylii^[2].

Ekologia i zachowanie

Biotop

Lasy i sawanna.

Zachowanie

Zazwyczaj spotykana w średniej wielkości stadach. Żeruje na drzewach i krzewach, jest ruchliwa i hałaśliwa.

Głos

Wysokie, zgrzytliwe, szybko powtarzane skriik.

Pożywienie

Zazwyczaj owoce.

Rozmnażanie

Wiadomo tylko to, że gniazduje w dziuplach, często palmowych. Reszta danych pochodzi z niewoli. Wyprowadza 1 lęg. 4 jaja wysiadywane są przez samicę przez około 28 dni. Młode umieją latać po 56 dniach.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje konurę słoneczną za gatunek zagrożony (EN – endangered) od 2014 roku, kiedy to wydzielono konurę żółtą do osobnego gatunku. Liczebność populacji na wolności szacuje się na 1000–2499 dorosłych osobników, a jej trend uznaje się za spadkowy^[3]. Zagrożona głównie przez polowania dla piór, kłusownictwo i chwytanie do niewoli. Gatunek ten jest ujęty w II załączniku konwencji waszyngtońskiej (CITES)^[9].

Przypisy

↑ Aratinga solstitialis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Sun Parakeet (Aratinga solstitialis). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Aratinga solstitialis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Arini Gray,GR, 1840 (1825) (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-17].
↑ Sun Conure (Aratinga solstitialis). [w:] Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-10-17]. (ang.).
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-17]. (ang.).
↑ André Nemésio, Claus Rasmussen. The rediscovery of Buffon's "Guarouba" or "Perriche jaune": two senior synonyms of Aratinga pintoi Silviera, de Lima & Höfling, 2005 (Aves: Psittaciformes). „Zootaxa”. 2013, s. 1–16, 2009. (ang.).
↑ Tzn. dwa palce stopy skierowane są do przodu, a dwa do tyłu, podobnie jak u innych papug.
↑ Aratinga solstitialis. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2022-01-29]. (ang.).

Bibliografia

D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Ptaki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2008, seria: Fakty o Zwierzętach Świata. ISBN 978-83-7073-583-8.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Aratinga solstitialis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] Sun Parakeet (Aratinga solstitialis). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).

[iucn-3] Aratinga solstitialis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Arini Gray,GR, 1840 (1825) (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-17].

[pe-5] Sun Conure (Aratinga solstitialis). [w:] Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-10-17]. (ang.).

[ioc-6] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-17]. (ang.).

[nr2009-7] André Nemésio, Claus Rasmussen. The rediscovery of Buffon's "Guarouba" or "Perriche jaune": two senior synonyms of Aratinga pintoi Silviera, de Lima & Höfling, 2005 (Aves: Psittaciformes). „Zootaxa”. 2013, s. 1–16, 2009. (ang.).

[info-8] Tzn. dwa palce stopy skierowane są do przodu, a dwa do tyłu, podobnie jak u innych papug.

[cites-9] Aratinga solstitialis. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2022-01-29]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]