Krogulec orientalny
| Tachyspiza virgata | |||
| (Temminck, 1822) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
krogulec orientalny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Krogulec orientalny[3] (Tachyspiza virgata) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Azję Południową i Południowo-Wschodnią oraz Chiny i Tajwan.
Systematyka i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Do gatunku tego włączano niekiedy krogulca japońskiego (T. gularis), traktowanego obecnie jako osobny gatunek[1]. Wyróżnia się 10[4] lub 11[1] podgatunków T. virgata:
- T. virgata affinis Hodgson, 1836 – żyjący w północnych Indiach, Nepalu, środkowych i wschodnich Chinach oraz Indochinach,
- T. virgata abdulalii Mees, 1981 – żyjący na Andamanach i Nikobarach,
- T. virgata besra Jerdon, 1839 – żyjący w południowo-zachodnich Indiach i na Cejlonie,
- T. virgata confusus Hartert, 1910 – żyjący w północnych i wschodnich Filipinach (wyspy Luzon, Mindoro, Negros i Catanduanes),
- T. virgata fuscipectus Mees, 1970 – żyjący na Tajwanie,
- T. virgata nisoides Blyth, 1847 – żyjący w Mjanmie i Tajlandii,
- T. virgata quagga Parkes, 1973 – żyjący w południowo-wschodnich Filipinach (wyspy Cebu, Bohol, Leyte, Samar, Siquijor i Mindanao),
- T. virgata quinquefasciatus Mees, 1984 – żyjący na wyspie Flores,
- T. virgata rufotibialis Sharpe, 1887 – żyjący na północnym Borneo,
- T. virgata vanbemmeli Voous, 1950 – żyjący na Sumatrze,
- T. virgata virgata (Temminck, 1822) – żyjący na Jawie i Bali.
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) nie uznaje podgatunku nisoides[4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Głowa i szyja mają barwę czarną, po bokach rudawą, kark cętkowany na biało. Pokrywy uszne są jasnoszare, gardło płowo-białe, pokrywy skrzydłowe czarne. Zewnętrzna część ogona jest ciemnoszara, wewnętrzna jaśniejsza z trzema ciemnymi pasami. Klatka piersiowa i brzuch są biało-szare, woskówka żółtawa, dziób czarny, nogi pomarańczowo-żółte, oczy żółte. Osobniki tego gatunku osiągają długość ok. 28–30 cm.
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]Krogulce orientalne żyją w gęstych lasach, w pobliżu zbiorników wodnych, do wysokości ok. 2000 m n.p.m. Żywią się głównie mniejszymi ptakami, rzadziej małymi ssakami, jaszczurkami i dużymi owadami. Samice składają 4–5 białych jaj z brązowo-czerwonawymi elementami.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje krogulca orientalnego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Besra (Accipiter virgatus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ a b Tachyspiza virgata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-31].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-31]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Accipiter virgatus. [w:] The Peregrine Fund [on-line]. [dostęp 2014-07-30]. (ang.).
- James Murray: The Avifauna of the Island of Ceylon: A Systematic Account with Descriptions of All the Known Species of Birds Inhabiting the Island, Also Observations on Their Habits, Nidification, &c, and Tables of Their Geographical Distribution Throughout India. Asian Educational Services, 2005. ISBN 978-81-206-1974-6.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).