Przejdź do zawartości

Krzysztof Antkowiak

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Antkowiak
Ilustracja
Krzysztof Antkowiak (2016)
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1973[1]
Poznań[2]

Instrumenty

fortepian

Gatunki

pop

Zawód

piosenkarz, kompozytor, autor tekstów, aktor

Aktywność

od 1978

Wydawnictwo

Polskie Nagrania „Muza”, Pomaton EMI

Powiązania

Grzegorz Ciechowski, Edyta Górniak, Kaja Paschalska

Zespoły
Simplefields
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Krzysztof Antkowiak (ur. 23 stycznia 1973[3] w Poznaniu[4]) – polski piosenkarz[4], kompozytor[4], autor tekstów piosenek[5] i aktor. W latach 80. XX wieku zyskał sławę dzięki wykonaniu piosenki „Zakazany owoc” na 25. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (1988), za którą otrzymał nagrodę publiczności[4]. Następnie przez kilka lat aktywnie koncertował zarówno w kraju, jak i za granicą[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Poznaniu[4]. Jest synem Witolda Antkowiaka, współtwórcy zespołu Duet Egzotyczny[6]. Kiedy miał pięć lat, zadebiutował na scenie podczas koncertu ojca, gdy bez próby zaśpiewał „Rzeki Babilonu” („Rivers of Babylon”)[6] z Orkiestrą PRiTV w Poznaniu Zbigniewa Górnego. W wieku 10 lat uległ wypadkowi, w wyniku którego przez kolejne cztery lata zmagał się z jąkaniem[7]. Ukończył liceum muzyczne w Poznaniu, a potem klasę fortepianu na Akademii Muzycznej w Poznaniu.

W 1986 zdobył nagrodę jury na Festiwalu Piosenki Dziecięcej w Koninie. W połowie lat 80. XX wieku występował w programie telewizyjnym Jacka Cygana pt. Dyskoteka Pana Jacka. Dwie piosenki – „Za mały” i „Przyjaciel wie” – zaśpiewał w filmie przygodowym Waldemara Dzikiego Cudowne dziecko (1986), nagrodzonym Srebrnymi Lwami Gdańskimi na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych 1987. W 1988 za wykonanie utworu „Zakazany owoc” (z tekstem Cygana i muzyką Krzesimira Dębskiego) otrzymał wyróżnienie i nagrodę publiczności na 25. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[8]. W następnym roku wydał debiutancki album studyjny, również zatytułowany Zakazany owoc[9], za którego sprzedaż uzyskał certyfikat złotej płyty i złotej kasety w Polsce. Utwór „Zakazany owoc” znalazł się też w filmie młodzieżowym Waldemara Szarka Mów mi Rockefeller (1990).

Przez kilka lat grał koncerty w kraju i za granicą (USA, Kanada)[4]. W 1990 otrzymał pierwszą nagrodę na Festiwalu Piosenki Włoskiej w Zamościu. Został laureatem plebiscytu słuchaczy audycji Lato z radiem, a piosenki w jego wykonaniu szybko zajmowały najwyższe miejsca na listach przebojów. W połowie lat 90. powrócił na rynek muzyczny, występując m.in. z Edytą Górniak. W 1997 wydał album pt. Delfin, nad którym pracował z Grzegorzem Ciechowskim[4][10]. Zagrał w filmie Jarosława Żamojdy Młode wilki 1/2 (1997)[11][12].

W 2000 ponownie zawiesił karierę, by skupić się na nauce[13]. 26 września 2000 ukazała się płyta pt. Złota Kolekcja – Jacek Cygan, na której znalazły się wykonane przez niego piosenki: „Zakazany owoc”, „Za mały”, „Pada śnieg” (duet z Edytą Górniak) i „Dłonie” (nagrana z Anną Jurksztowicz, Pawłem Stasiakiem, Anią Stawieraj i Kasią Zdulską)[14]. W lipcu 2001 ukazała się debiutancka płyta studyjna Kai Paschalskiej, której Antkowiak był współautorem i współproducentem[15]. W styczniu 2003 z utworem „Time” nagranym z Olissą Rae wziął udział w finale krajowych eliminacji do 48. Konkursu Piosenki Eurowizji. Przez pewien okres współtworzył formację Drum Machina, w tamtym czasie mieszkał m.in. w Niemczech i Szwecji[16]. Z zespołem Gaelforce Dance zagrał trasę koncertową w Niemczech[17]. W 2005 z utworem „Roses All Around” zajął siódme miejsce w wewnętrznych eliminacjach do 50. Konkursu Piosenki Eurowizji[18]. W maju 2012 podjął współpracę z gitarzystą i kompozytorem Marcinem Domuratem nad projektem muzycznym o nazwie Simplefields[4][19]. W połowie października tego samego roku wydali pierwszy wspólny utwór – „Tenderness”, a w 2015 – album pt. Dirt on TV[16]. W 2017 nakładem Wydawnictwa WAM ukazała się książka Katarzyny Olubińskiej Bóg w wielkim mieście będąca zbiorem wywiadów, m.in. z Antkowiakiem[20] i zajął drugie miejsce w finale ósmej edycji programu rozrywkowego Twoja twarz brzmi znajomo[21][22]. W grudniu 2017 wspólnie ze Stanisławą Celińską nagrał świąteczną piosenkę „Czas pojednań”[23]. Zagrał epizodyczną rolę Piotra Wolana, bezdomnego narkomana, który zjawił się na osiedlu „Pod Sosnami”, próbując zdobyć jedzenie przy sklepiku prowadzonym przez Aldonę (w tej roli Elżbieta Romanowska) w operze mydlanej TVP2 Barwy szczęścia (2018)[24]. Również w 2018 i 2020 wystąpił w świątecznym odcinku programu Twoja twarz brzmi znajomo[25].

18 stycznia 2020 w kościele pw. Chrystusa Króla w Głuszycy wziął udział w koncercie „Żywe Betlejem z gwiazdami – kolędowanie w Głuszycy”, w którym zaśpiewał polskie kolędy i pastorałki[26][27]. 5 września zaśpiewał „Zakazany owoc” w koncercie „Festiwal, festiwal!!! – złote opolskie przeboje” na 57. KFPP w Opolu[28]. Jesienią, nakładem katolickiej wytwórni RTCK Rób To Co Kochasz, wydał album pt. Zostanie mi muzyka..., którą zadedykował zmarłemu w marcu 2020 ks. Piotrowi Pawlukiewiczowi (napisał on teksty do większości utworów umieszczonych na płycie)[29][30][31]. W lutym 2021 za album uzyskał certyfikat platynowej płyty[32].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 1998 spotykał się z Edytą Górniak[33].

Zmagał się z uzależnieniem od alkoholu i hazardu. Jak przyznaje w wywiadach, z nałogów uwolniło go nawrócenie[16][34][35].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]

Single

[edytuj | edytuj kod]

Kasety

[edytuj | edytuj kod]
  • 1988: Zakazany owoc (wyd. Polmark PK-157)
  • 1991: Światowe przeboje i moje (wyd. Brawo P 124)

Składanki

[edytuj | edytuj kod]

Płyty sesyjne

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Reżyser
1998 Młode wilki 1/2[36] Krzysiek Drozdowski Jarosław Żamojda
1999 Stępem, marsz... (film dokumentalny) kompozytor (muzyka) Andrzej Titkow
Dowody na istnienie Hanny K. (film dokumentalny)
2018–2019 Barwy szczęścia bezdomny Piotr Wolan różni
2022 Na Wspólnej biznesman Ireneusz Kleczewski rożni

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Krzysztof Antkowiak w bazie IMDb (ang.)
  2. ↑ Krzysztof Antkowiak w bazie Filmweb
  3. ↑ Krzysztof Antkowiak. Listal. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h i Joanna Bartmańska, Kamila Lachowska: Gdzie są gwiazdy z tamtych lat?. grupa Onet, 2014, s. 9-12. ISBN 978-83-393-9520-2.
  5. ↑ Krzysztof Antkowiak w bazie Discogs.com (ang.)
  6. ↑ a b Krzysztof Antkowiak – kaseta BRAWO 1991?. Variousposition. [dostęp 2017-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (pol.).
  7. ↑ Anna Matusiak (2016-08-15): Flesz Celebrycki Extra: Krzysztof Antkowiak: jąkałem się przez to przez 4 lata. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl. [dostęp 2017-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (pol.).
  8. ↑ Karolina Binek: Krzysztof Antkowiak: Bóg odebrał mi hazard. misyjne.pl, 14 października 2019. [dostęp 2020-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-18)]. (pol.).
  9. ↑ Krzysztof Antkowiak – Zakazany Owoc. discogs.com. [dostęp 2017-09-06]. (pol.).
  10. ↑ Krzysztof Antkowiak Album Discography. AllMusic. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  11. ↑ Krzysztof Antkowiak w bazie filmpolski.pl
  12. ↑ Sergiusz Królak (2017-09-01): Krzysztof Antkowiak wspomina grę w filmie „Młode wilki 1/2" po 20 latach od premiery. Plejada.pl. [dostęp 2017-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (pol.).
  13. ↑ Krzysztof Antkowiak: nigdy nie zależało mi na sławie. Onet.pl. [dostęp 2017-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-06)]. (pol.).
  14. ↑ „Złota Kolekcja” – Jacek Cygan. AllMusic. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  15. ↑ Kaja Paschalska – Kaja Paschalska. discogs.com. [dostęp 2017-09-06]. (ang.).
  16. ↑ a b c „»Zakazany owoc« po prostu na mnie spadł”. Krzysztof Antkowiak powraca z nową płytą. tvp.info. [dostęp 2017-09-06]. (pol.).
  17. ↑ Krzysztof Antkowiak: trudno, żeby dojrzały facet czuł się jak chłopiec. Onet.pl. [dostęp 2017-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-06)]. (pol.).
  18. ↑ Eurowizja 2005: Pierwsza 10. głosowania. Onet.pl, 2005-01-31. [dostęp 2015-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-28)]. (pol.).
  19. ↑ Simplefields: Nawrócony Krzysztof Antkowiak. Interia. [dostęp 2015-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (pol.).
  20. ↑ Katarzyna Olubińska: Bóg w wielkim mieście. WAM, 2017. ISBN 978-83-277-1246-2.
  21. ↑ Karolina Kruszewska (2017-09-10): „Twoja Twarz Brzmi Znajomo” odcinek 1. sezon 8. Wygrał Krzysztof Antkowiak jako Stevie Wonder!. Telemagazyn.pl. [dostęp 2017-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (pol.).
  22. ↑ Karolina Kruszewska (2017-10-15): „Twoja Twarz Brzmi Znajomo” odcinek 6. sezon 8. Wygrał Krzysztof Antkowiak jako wokalista AC/DC. Telemagazyn.pl. [dostęp 2017-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (pol.).
  23. ↑ Krzysztof Antkowiak w „Barwach szczęścia”!. Interia.pl. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-17)]. (pol.).
  24. ↑ Krzysztof Antkowiak w Barwach szczęścia. Bezdomny narkoman Piotr Wolan wkroczy do życia Amelii. Super Express. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-17)]. (pol.).
  25. ↑ Lisowska jako Górniak śpiewa z Antkowiakiem w świątecznym odcinku „Twoja Twarz Brzmi Znajomo”. „Gala”. [dostęp 2020-12-19]. [zarchiwizowane (2020-12-18)]. (pol.).
  26. ↑ Kolędowanie w Żywym Betlejem. gluszyca.pl. [dostęp 2021-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-18)]. (pol.).
  27. ↑ ks. Przemysław Pojasek: Żywe Betlejem z gwiazdami w Głuszycy. „Gość Niedzielny”, 19 stycznia 2020. [dostęp 2021-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-18)]. (pol.).
  28. ↑ Olga Figaszewska: Krzysztof Antkowiak po 32. latach znów wystąpił na Festiwalu w Opolu!. „Viva!”, 6 września 2020. [dostęp 2021-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-18)]. (pol.).
  29. ↑ Aleksandra Mieczyńska: Był świadectwem wiary – Krzysztof Antkowiak o ks. Piotrze Pawlukiewiczu. Czestochowskie24.pl, 4 listopada 2020. [dostęp 2020-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-18)]. (pol.).
  30. ↑ „To jest płyta dla niego”. Album Antkowiaka z tekstami ks. Pawlukiewicza. Aleteia, 1 października 2020. [dostęp 2020-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-18)]. (pol.).
  31. ↑ Hubert Piechocki: Ks. Piotr Pawlukiewicz zdradza, że… był hipisem. misyjne.pl, 24 września 2020. [dostęp 2020-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-18)]. (pol.).
  32. ↑ a b Platynowe płyty CD przyznane w 2021 roku [online], ZPAV [dostęp 2021-03-15].
  33. ↑ Krzysztof Antkowiak Dating. famousfix.com. [dostęp 2017-10-11]. (ang.).
  34. ↑ Zwrócił się o pomoc do Boga. Dzień dobry TVN. [dostęp 2017-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-06)]. (pol.).
  35. ↑ Kasia Zdeb (2016-06-14): Jestem człowiekiem uzdrowionym – świadectwo Krzysztofa Antkowiaka. Miriam-Rzeszów. [dostęp 2017-09-06]. (pol.).
  36. ↑ Młode wilki 1/2 (1998) w bazie IMDb (ang.)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Antkowiak&oldid=75168434”