Przejdź do zawartości

Kublicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Kublicki wg Juliusza Ostrowskiego[1]

Kublicki (albo Pietuch cz. Piotuch) – polski herb szlachecki, herb własny rodziny dawniej litewskiej, znanej w połockiem z początku XVI wieku oraz następnie w rzeczyckiem, odmiana herbu Prus III. Wedł. S. Uruskiego w połockiem istniałа również rodzina Kublickich herbu Ostoja odm.[2]

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Na środku tarczy dwudzielniej - półtora srebrnego krzyża bez prawego dolniego ramienia, między półksężycem złotym rogami do krzyża, a między polową srebrniej podkowy barkiem do góry w polu prawem czerwoniem pierwsze, a w polu lewem błękitnym drugie. Klejnot: nad hełmiem w koronie noga zbrojna piętą w lewo do góry zgięta w kolanie[3]. Labry: z prawej czerwone, podbite złotem; z lewej błękitne, podbite srebrem.

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Według Uruskiego: Kublicki-Piotuch. Według Gajla: Kublicki, Piotuch.

Znani herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. 13. Warszawa: 1909, s. 71-75.
  • Seweryn Uruski: Rodzina: Herbarz szlachty Polskiej. T. 8. Warszawa: 1911, s. 151-152.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Juliusz Ostrowski: Księga herbowa rodów Polskich. T. 1. Warszawa: 1897-1906, s. 290.
  2. Seweryn Uruski: Rodzina: Herbarz szlachty Polskiej. T. 8. Warszawa: 1911, s. 150-151.
  3. Juliusz Ostrowski: Księga herbowa rodów Polskich. T. 2. Warszawa: 1897-1906, s. 169.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]