Przejdź do zawartości

Latarnia morska Kiipsaare

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Latarnia morska Kiipsaare
Ilustracja
Latarnia w 2010 roku
Państwo

 Estonia

Wysokość wieży

25 m

Wysokość światła

25 m n.p.m.

Zasięg światła

15 Mm

Charakterystyka światła

biały błysk co 15 s.[1]

Data budowy

1933

Data uruchomienia

1933

Położenie na mapie Estonii
Mapa konturowa Estonii, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Latarnia morska Kiipsaare”
Ziemia58°29′45″N 21°50′28″E/58,495833 21,841111

Latarnia morska Kiipsaarelatarnia, zbudowana w 1933 roku, znajdująca się na półwyspie Harilaid na północno-zachodnim wybrzeżu wyspy Sarema, na terenie Parku Narodowego Vilsandi.

Latarnia znajduje się na północno-zachodnim krańcu półwyspu Harilaid w północno-zachodniej części wybrzeża wyspy Sarema[2] na terenie Parku Narodowego Vilsandi[3].

Pierwotnie, w północnej części półwyspu, stała zbudowana w czasie I wojny światowej drewniana latarnia piramidalna o wysokości światła 27 m[3]. Wkrótce jednak podjęto decyzję o budowie latarni po drugiej stronie półwyspu[3]. Po jej ukończeniu pierwsza latarnia została zburzona w 1937 roku[3].

Druga latarnia została wykonana z betonu w 1933 roku[3][2]. Ma wysokość 25 metrów i taką samą wysokość światła. W momencie budowy była usytuowana około 100–150 metrów od brzegu morza[4].

Krzywa latarnia w 2006 roku

Erozja brzegu spowodowała, że latarnia jest obmywana przez fale morskie (stoi w morzu w odległości ok. 50 m od brzegu[2]), co doprowadziło do jej przechylenia. W latach 1992–2008 latarnia nazywana była „Krzywą wieżą z Pizy w Saaremaa”[4]. Półwysep Harilaid narażony jest na erozyjną działalność fal morskich z południowego zachodu, zachodu, z północy i północnego zachodu[2]. Tempa erozji w latach 1933–1955 nie można określić[2], natomiast w okresie 1955–1981 przebiegała w średnim tempie ok. 2 m na rok[2]. Po 1981 roku procesy abrazyjne uległy przyspieszeniu: do 1995 roku ubyło 30 m lądu, a w latach 2001–2010 kolejne 50 m[2]. Od 2008 roku działanie fal morskich spowodowało wyprostowanie latarni[3][4].

W latach 50. XX wieku latarnia została wyłączona z całodobowego użytku i pełni rolę dziennego punktu orientacyjnego[3].

Latarnia znalazła się w filmie Suleva Keedusa Somnambuul z 2003 roku[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Name: Kiipsaare Light. Lighthouse Explorer. [dostęp 2014-06-06]. (ang.).
  2. a b c d e f g Enzo Pranzini, Allan Thomas Williams: Coastal Erosion and Protection in Europe. Routledge, 2013, s. 54. ISBN 978-1-84971-339-9. [dostęp 2019-06-23]. (ang.).
  3. a b c d e f g h Kiipsaare. Estonian Lighthouse Society (ELS). [dostęp 2019-06-23]. (est.).
  4. a b c Kiipsaaree. Saaremaa loodusturism. [dostęp 2014-06-06]. (ang.).