Lemiesz (anatomia)
Lemiesz (łac. vomer) – kość czaszki[1].
Nazwa tej kości odnosi się do kształtu lemiesza człowieka rozumnego[1].
Lemiesz zalicza się do trzewioczaszki. Leży u podstawy czaszki z jednej strony, sięgając z drugiej dna jamy nosowej. Łączy się tam z grzebieniem nosowym kości podniebiennej. Przebiega przy nozdrzach tylnych. Szczególnie daleko do przodu sięga lemiesz u świni domowej, aż do kości siekaczowej[1].
Krawędź dolna lemiesza tworzy grzebień lemiesza (crista vomeris). Łączy się ona z innym grzebieniem – grzebieniem nosowym kości podniebiennej. Bocznie od grzebienia lemiesza leżą skrzydła lemiesza (alae vomeris), blaszkowate w kształcie. Skrzydła te obejmują bruzdę lemiesza zwaną też bruzdą przegrodową (sulcus vomeris vel septalis). Łączy się ona natomiast z dolną krawędzią przegrody nosa[1].
Jest to kość wydłużonego kształtu. Przekrój poprzeczny lemiesza przyjmuje kształt litery V[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 1: Aparat ruchowy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16755-4.
- Michał Reicher, Wiesław Łasiński: Adam Bochenek, Michał Reicher, Tadeusz Bilikiewicz, Stanisław Hiller, Eugenia Stołyhwo: Anatomia człowieka. T. I: Anatomia ogólna. Kości. Stawy i więzadła. Mięśnie. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007. ISBN 978-83-200-3682-4.
