Leon Kramarczyk

Leon Kramarczyk
	podporucznik
Data i miejsce urodzenia	1 maja 1896 ; Głoginin
Data i miejsce śmierci	29 listopada 1984 ; Janiszewo
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	1 pułk ułanów wielkopolskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Leon Kramarczyk (ur. 1 maja 1896 w Głogininie, zm. 29 listopada 1984 w Janiszewie) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Andrzeja i Marianny z Szymczaków. Zdał egzamin czeladniczy – był kowalem. W 1915 wcielony do armii niemieckiej i w jej składzie walczył na frontach I wojny światowej. W styczniu 1919 aresztowany przez niemiecki „Grenzschutz” za posiadanie na czapce polskiego orła^[1]. Po zwolnieniu z aresztu wstąpił do oddziałów powstańczych.

W powstaniu wielkopolskim rozbrajał Niemców w rejonie Borka. W szeregach 1 pułku ułanów wielkopolskich walczył na froncie polsko-bolszewickim. W październiku 1920 dostał rozkaz ubezpieczenia karabinami maszynowymi mostu przez rz. Ptycz w m. Krupicy. Z odległości 200 m. otworzył morderczy ogień do przeciwnika, zmusił ich do wycofania się, przez co umożliwił utrzymanie pozycji^[1]. Za bohaterstwo wykazane w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[2].

22 stycznia 1921 został zdemobilizowany w stopniu kaprala i podjął pracę na kolei^[3]. W 1939 był maszynistą parowozów I klasy. W okresie okupacji ukrywał się, a po wyzwoleniu był szykanowany. W 1956 przeszedł na emeryturę. W 1971, w grupie innych powstańców wielkopolskich, mianowany podporucznikiem^[1].

Zmarł w Janiszewie, pochowany na cmentarzu parafialnym w Poniecu.

Był żonaty z Józefą z Czolembków, nie miał dzieci^[1].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3910 – 30 czerwca 1921^[4]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
Krzyż Walecznych^[1]
Medal Niepodległości^[1]
Wielkopolski Krzyż Powstańczy – 4 listopada 1958^[3]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Polak (red.) 1991 ↓, s. 78.
↑ Czarnecki 1929 ↓, s. 47.
↑ ^a ^b Lista odznaczonych WKP ↓.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 16 lipca 1921 roku, s. 1150.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
Jan Czarnecki: Zarys historii wojennej 15-go pułku ułanów poznańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2020-01-16].

[CITEREFPolak_(red.)199178-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Polak (red.) 1991 ↓, s. 78.

[CITEREFCzarnecki192947-2] Czarnecki 1929 ↓, s. 47.

[CITEREFLista_odznaczonych_WKP-3] Lista odznaczonych WKP ↓.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_28_z_16_lipca_1921_roku,_s._1150-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 16 lipca 1921 roku, s. 1150.

[1]

[2]

[3]

[4]