Loreczka modroczapkowa
| Vini australis[1] | |||
| (J. F. Gmelin, 1788) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
loreczka modroczapkowa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Loreczka modroczapkowa[4] (Vini australis) – gatunek małego ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Opisana przez Johanna Fridricha Gmelina w 1788 roku. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Zamieszkuje Wyspy Samoa, Wyspy Tonga, Wyspy Wallis, Wyspy Hoorn, Niue oraz Archipelag Lau (Fidżi).
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Wygląd zewnętrzny: Jest zieloną papugą z czerwonym gardłem oraz niebieskim wierzchem głowy. Spód brzucha czerwony, przechodzący w niebieski. Dziób pomarańczowo-czerwony, oczy ciemne. Dymorfizm płciowy nie jest zaznaczony.
Rozmiary:
- Długość ciała: 17–19 cm
Masa ciała:
- 40–55 g.
Pożywienie
[edytuj | edytuj kod]Loreczka modroczapkowa żywi się miękkimi owocami, nektarem, pyłkiem kwiatów oraz sokiem roślin, przede wszystkim palmy kokosowej oraz dzikiego hibiskusa. Najczęściej odwiedzają plantacje palmy kokosowej lub ogrody w stadach liczących około 15 osobników. W okresie lęgowym papugi te żerują najczęściej w parach.
Rozród
[edytuj | edytuj kod]Gniazda zakłada najczęściej w dziuplach. Spotyka się również gniazda zakładane w ziemnych norach. W lęgu jedno lub dwa jaja o wymiarach 27 × 24 mm[6].
Status i ochrona
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje loreczkę modroczapkową za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. Została wpisana do Załącznika II konwencji waszyngtońskiej[7].
Gatunek uznawany jest za liczny, aczkolwiek na niektórych wyspach ich liczebność systematycznie spada, przede wszystkim z powodu gatunków inwazyjnych, np. szczury. Obecnie liczebność gatunku ocenia się na poziomie 50 000 do 100 000 osobników.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Vini australis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Blue-crowned Lorikeet (Vini australis). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2011-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
- ↑ a b Vini australis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Loriini Selby, 1836 (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-05].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-05]. (ang.).
- ↑ Blue-crowned Lory (Vini australis). [w:] Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-10-05]. (ang.).
- ↑ Vini australis. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2020-10-05]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tony Juniper, Mike Parr: Parrots: A Guide to Parrots of the World. New Heven: Yale University Press, 1998. ISBN 0-300-07453-0.
- Joseph Michael Forshaw: Parrots of the World: An Identification Guide. Princeton, N. J.: Princeton University Press, 2006. ISBN 0-691-09251-6.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).