Przejdź do zawartości

Luther Burrell

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luther Burrell
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Luther Davis Burrell[1]

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1987
Huddersfield

Wzrost

191 cm[2]

Masa ciała

91 kg[2]

Rugby union
Pozycja

środkowy ataku

Kariera juniorska
Lata Zespół
1996–2002 Huddersfield
2002–2006 Leeds
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2006–2011 Leeds[3] 27 (25)
2007 → Otley (wyp.)
2008 → Sedgley Park (wyp.)
2008–2009 → Otley (wyp.)
2009–2010 → Rotherham (wyp.)[4] 4 (5)
2011–2012 Sale Sharks[1] 3 (5)
2012– Northampton Saints[1] 78 (100)
Reprezentacja narodowa[b]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2014–  Anglia[1] 15 (20)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.)
2009  Indie Zachodnie 1
Rugby league
Kariera juniorska
Lata Zespół
Crigglestone All Blacks
2000–2002 Huddersfield Giants
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2008 Leeds Rhinos 0 (0)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 25 listopada 2016 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 11 czerwca 2016 r.

Luther Burrell (wym. [ˈluː.θə bə.ˈrɛl], ur. 6 grudnia 1987 w Huddersfield)[1][2] – angielski rugbysta jamajskiego pochodzenia występujący na pozycji środkowego ataku, reprezentant kraju i mistrz Anglii.

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Burrell urodził się i wychował w Huddersfield, mieście na północy Anglii. Uczęszczał kolejno do St. Patrick’s Catholic Primary School[5], All Saints Catholic College[5][6] i Huddersfield New College[7]. Choć począwszy od 1996 roku[8] trenował rugby union w miejscowym zespole Huddersfield R.U.F.C.[3][9], to jednak w szkole grał w znacznie popularniejszą na owym terenie odmianę trzynastoosobową, rugby league[6]. Jako nastolatek przez pewien czas uprawiał równolegle obie dyscypliny, w soboty grając w league a w niedziele w union[5][10][11][12]. Na treningi „trzynastek” chodził do klubów Crigglestone All Blacks oraz Huddersfield Giants[2][9][13]. W tym okresie występował w jednej drużynie z późniejszymi reprezentantami Anglii, Jermaine’em McGillvarym[6] czy Leroyem Cudjoem[7].

Trenerzy grup młodzieżowych, którzy opiekowali się wówczas początkującym zawodnikiem, wspominali, że od najmłodszych lat Burrell był większy i silniejszy od rówieśników i szybko zaczął grywać z chłopcami o rok od niego starszymi[5]; chwalili także jego szybkość i dynamikę[8][10]. Z drugiej strony podkreślali jednak braki Luthera w defensywie wynikające nie tyle z braku umiejętności, co raczej braku zaangażowania w grę obronną[6][8][10].

Kiedy w wieku 15 lat nie został – w przeciwieństwie do kolegi z zespołu – przyjęty do akademii Leeds Tykes, matka Burrella napisała żarliwy list elektroniczny do Stuarta Lancastera odpowiadającego wówczas w klubie za szkolenie młodzieży. Niekonwencjonalne podejście okazało się skuteczne i młody Luther otrzymał zaproszenie na testy, dzięki którym został wkrótce zawodnikiem klubu z Yorkshire[5][6][8][10][14].

Będąc członkiem składu akademii, nadal sporadycznie występował w spotkaniach rugby league – w wieku 17 lat zdobył z miejscową drużyną West Yorkshire trofeum Floodlit Cup[5].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako mający wówczas 19 lat zawodnik akademii, Luther zadebiutował w składzie pierwszej drużyny we wrześniu 2006 roku w meczu z Birmingham Bees[3]. Dla Burrella był to jedyny pojedynek na poziomie National League One w owym sezonie, którego przeważającą część Anglik spędził w drugiej drużynie i zespole młodzieżowym[3]. W kolejnym sezonie, 2007/2008, Leeds Carnegie było beniaminkiem English Premiership, a młody środkowy został wypożyczony celem nabrania doświadczenia do występującego poziom niżej Otley R.U.F.C.[15]. W styczniu 2008 roku ponownie został wypożyczony do klubu z niższej ligi, Sedgley Park[11][15], choć jego pobyt w tej drużynie został zakończony po zaledwie jednym meczu w League One z uwagi na plagę kontuzji w pierwszej drużynie Leeds[16]. Bezpośrednio po powrocie do swojego macierzystego klubu pod koniec marca 2008 roku zadebiutował w angielskiej ekstraklasie w meczu przeciwko Saracens[3][16]. Choć do końca sezonu udało mu się wystąpić jeszcze w trzech meczach[3], nie zdołał przekonać do siebie nowych trenerów, którzy po spadku do drugiej ligi zastąpili Lancastera na stanowisku pierwszego trenera[9][17].

Dla poprawy sprawności latem 2008 roku Burrell trenował z bliźniaczym klubem rugby league, Leeds Rhinos[3][8][9][17] (początkowo zawodnik związany był z oboma klubami podwójnym kontraktem)[12]. Sezon 2008/2009 ponownie spędził w Otley[3][18], zaś w sezonie 2009/2010 łączył występy w Leeds (Premiership, Anglo-Welsh Cup i European Challenge Cup) z meczami w barwach drugoligowego Rotherham (Championship i British and Irish Cup)[3][4][19]. W maju 2010 roku Burrell podpisał z Leeds pierwszy zawodowy kontrakt[20]. Przełożyło się to także na większą liczbę szans w pierwszym zespole, jakie zaczął otrzymywać gracz z Huddersfield. W sezonie 2010/2011 wystąpił łącznie w 23 meczach Leeds, w tym 16 spotkaniach ligowych – przeszło dwukrotnie więcej niż w poprzednich czterech sezonach w drużynie z Yorkshire[3][8].

Pod koniec sezonu środkowy ataku odrzucił możliwość przedłużenia wygasającego kontraktu i przeniósł się ze zdegradowanego Leeds do Sale Sharks[2][9][11][21]. Tuż przed końcem letniego okresu przygotowawczego Burrell odniósł kontuzję pachwiny, przez co opuścił kilka pierwszych ligowych kolejek[17]. Po powrocie do pełnej sprawności miał duże trudności z przebiciem się do pierwszego składu – trener Steve Diamond wyżej cenił umiejtności Johnny’ego Leoty i klubowego kapitana Sama Tuitupo[11][22]. W całym sezonie we wszystkich rozgrywkach wystąpił zaledwie 12 razy[8][23], a na boiskach Premiership zaliczył jedynie 150 minut w trzech spotkaniach[24].

Burrell szybko postanowił zmienić niekorzystne otoczenie i już w marcu 2012 roku związał się kontraktem z drużyną Northampton Saints[2][9][25][26]. Niemal od razu wywalczył sobie miejsce w składzie „Świętych” na pozycji numer 12[22][24]. Już w swoim debiutanckim sezonie wraz z zespołem Northampton dotarł do finału Premiership, w którym jednak lepsza okazała się ekipa Leicester Tigers[9][27]. W decydującym pojedynku Burrell zaliczył dwie asysty przy przyłożeniach kolegów[28]. Co nie udało się wówczas, powiodło się rok później, kiedy Saints po dogrywce pokonali Saracens. Burrell asystował wówczas przy przyłożeniu Kena Pisiego, choć telewizyjne powtórki wykazały, że Anglik popełnił błąd podania do przodu i punkty nie powinny były zostać zaliczone[9][29]. W tym samym roku Northampton dotarło do finału Anglo-Welsh Cup (porażka z Exeter Chiefs)[30] i Pucharu Challenge (zwycięstwo nad Bath Rugby)[31]. W międzyczasie, w grudniu 2013 roku Burrell – jako jeden z pięciu zawodników Saints – podpisał nowy kontrakt z klubem[32].

„Świętym” nie udało się obronić tytułu w kolejnym sezonie, kiedy co prawda sezon zasadniczy zakończyli zajmując pierwszą lokat, jednak w półfinale ulegli Saracens[33]. Po zamieszaniu związanym z udziałem Pucharem Świata, Burrell opuścił początkową fazę sezonu 2015/2016. Po powrocie do gry nie potrafił wrócić do optymalnej sprawności i dyspozycji, przez co na pewien czas stracił miejsce w składzie na rzecz Harry’ego Maillindera[34][35]. Ostatecznie Northampton zakończyło sezon na rozczarowującym piątym miejscu, po raz pierwszy od 2009 roku nie awansując do finałowej fazy pucharowej[36].

W listopadzie 2016 roku zawodnik zdementował doniesienia medialne łączące go z francuskim gigantem RC Toulonnais[37].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Z uwagi na jamajskie korzenie Luther uprawniony był do gry w kilku drużynach narodowych. W 2009 roku otrzymał powołanie do reprezentacji Indii Zachodnich (kombinowanego zespołu składającego się z zawodników z 12 karaibskich krajów) na turniej Hong Kong Sevens[10][14][38]. Choć turniej należał do oficjalnego cyklu IRB Sevens World Series, zespół Indii Zachodnich nie był notowany przez światową federację, przez co impreza nie miała wpływu na możliwość przyszłej gry młodego środkowego dla Anglii[14].

Burrell dość długo musiał czekać na pierwszą szansę gry w angielskiej kadrze. W połowie 2013 roku, po serii dobrych występów w klubie i wskutek kontuzji Joela Tomkinsa został awaryjnie powołany przez znanego mu z Leeds Stuarta Lancastera do drużyny wyruszającej na serię spotkań do Ameryki Południowej[9][39]. Zawodnik Northampton nie wystąpił w żadnym test meczu z Argentyną, a jedynie w sparingu z mieszaną południowoamerykańską ekipą CONSUR XV[2][9]. W sierpniu nazwisko Burrella znalazło się na liście z szerokim składem England Saxons, drugiej reprezentacji Anglii[40]. Niemniej kontuzje środkowych, Brada Barritta i Manu Tuilagiego sprawiły, że wywodzący się z Huddersfield zawodnik otrzymał powołanie do pierwszej drużyny na jesienne spotkania z Australią, Argentyną i Nową Zelandią[41]. Mimo sugestii części mediów[42][43] ponownie nie otrzymał jednak szansy debiutu, zostając nawet zwolniony ze zgrupowania do klubu na mecz ligowy[44].

W styczniu 2014 roku otrzymał powołanie na zbliżający się Puchar Sześciu Narodów[45]. Zadebiutował 1 lutego w spotkaniu z Francją – został wówczas pierwszym urodzonym w Huddersfield reprezentantem Anglii w rugby union od czasów debiutu Nima Halla w 1947 roku[46]. Swój premierowy występ Burrell uczcił zdobytym przyłożeniem[1][9], a ta sama sztuka udała mu się jeszcze dwukrotnie podczas trzech kolejnych meczów, ze Szkocją i Walią[2][9]. Anglicy zajęli ostatecznie drugie miejsce mimo równej ze zwycięską Irlandią liczby punktów[47]. W czerwcu zawodnik Northampton znalazł się w składzie angielskiej drużyny wyjeżdżającej na tournée do Nowej Zelandii[2].

Podczas Pucharu Sześciu Narodów 2015 Burrell współtworzył z Jonathanem Josephem podstawową parę środkowych[48][49][50]. Anglicy zakończyli turniej z czterema zwycięstwami i tylko jedną porażką, co jednak wystarczyło zaledwie do zajęcia drugiej lokaty[51].

Mimo miejsca w pierwszym składzie podczas dwóch minionych edycji Pucharu Sześciu Narodów, zawodnik Northampton nie mógł być pewien powołania na rozgrywany w kraju Puchar Świata 2015. O cztery miejsca w drużynie walczyło pięciu środkowych ataku – oprócz Burrella byli to Brad Barritt, Sam Burgess, Jonathan Joseph i Henry Slade[49][52][53][54]. Ostatecznie absolwent akademii Leeds nie znalazł się w 31-osobowym składzie ogłoszonym przez selekcjonera Lancastera[55]. Wybór w jego miejsce Sama Burgessa, byłej gwiazdy rugby league o niespełna rocznym doświadczeniu w „piętnastkach”, który debiutował w reprezentacji mniej niż dwa tygodnie wcześniej[56], był szeroko komentowany i mimo mieszanych opinii, uznany został za spore zaskoczenie[57][58][59][60][61]. W samym turnieju reprezentacja Anglii nie przebrnęła fazy grupowej, za co Lancaster stracił posadę w sztabie reprezentacji[62]. Krytyka nasiliła się dodatkowo po powrocie słabo spisującego się w union Burgessa do South Sydney Rabbitohs i odmiany 13-osobowej w kilka tygodni po mistrzostwach[63]. W późniejszych wywiadach były już trener kadry przyznawał, że w czasie selekcji popełnił błąd[62], z kolei Burrell ujawnił, że brak powołania spowodował u niego silne załamanie emocjonalne[61][64][65][66].

Po turnieju stanowisko selekcjonera reprezentacji Anglii objął Eddie Jones, który jednak nie widział w kadrze miejsca dla środkowego Northampton. Burrell powrócił do szerokiego składu drużyny narodowej podczas Pucharu Sześciu Narodów 2016, kiedy zastąpił niezdolnego do gry Olliego Devoto[65][67]. Nie wystąpił jednak w nadchodzącym meczu z Irlandią, a po tygodniu został zmieniony przez wracającego do zdrowia Manu Tuilagiego[68][69]. W maju 2016 roku pochodzący z Huddersfield środkowy znalazł się w składzie England Saxons mających rozegrać mecze ze swoim południowoafrykańskim odpowiednikiem, Emerging Springboks[70]. Wziął też udział w rozegranym w niepełnym składzie sparingu Anglia – Walia, w którym zdobył jedno z przyłożeń[71][66][72]. Kiedy kolejny uraz wykluczył Tuilagiego z mającego rozpocząć się kilka dni później tournée po Australii, jego miejsce zajął właśnie Burrell[71][72][73]. Środkowy rozpoczął w podstawowym ustawieniu pierwszy mecz z „Wallabies”, jednak jeszcze przed przerwą został zdjęty z boiska – Eddie Jones postanowił wrócić do sprawdzonego podczas Pucharu Sześciu Narodów ustawienia z George’em Fordem i Owenem Farrellem na pozycjach numer 10 i 12. Decyzja ta zdaniem komentatorów odmieniła losy meczu i całej serii[74][75], a zawodnik Northampton nie pojawił się już ponownie na boisku podczas australijskiej serii spotkań[76].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
Występy na arenie międzynarodowej[77]
Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
 Anglia
2014 7 15
2015 6 0
2016 2 5
Suma 15 20
Przyłożenia na arenie międzynarodowej[77]
Lp. Data Miejsce Przeciwnik Rozgrywki
1. 1 lutego 2014 Stade de France, Saint-Denis  Francja Puchar Sześciu Narodów 2014
2. 8 lutego 2014 Murrayfield Stadium, Edynburg  Szkocja Puchar Sześciu Narodów 2014
3. 9 marca 2014 Twickenham Stadium, Londyn  Walia Puchar Sześciu Narodów 2014
4. 29 maja 2016 Twickenham Stadium, Londyn  Walia mecz towarzyski

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Luthera, Geoff urodził się na Jamajce[10][14]. Pracował w przemyśle chemicznym, a następnie jako ochroniarz[5][22]. Matka – Joyce[5] – była pielęgniarką[22].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f Luther Burrell. ESPN Scrum. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-03)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i Luther Burrell. Northampton Saints. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-29)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j Luther Burrell. Yorkshire Carnegie. [dostęp 2016-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-27)]. (ang.).
  4. ↑ a b Luther Burrell. rothrugby.co.uk. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-25)]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f g h Martha Kelner: How England's Burrell forged a trail from rugby league's heartland in the Huddersfield hills to tackling O’Driscoll. [w:] Daily Mail [on-line]. 2014-02-15. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-09)]. (ang.).
  6. ↑ a b c d e Head and shoulders above rest, Burrell gets chance. [w:] Yorkshire Post [on-line]. 2014-02-01. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-20)]. (ang.).
  7. ↑ a b Chris Roberts: Rugby league Giant Leroy Cudjoe’s tribute to rugby union star Luther Burrell. [w:] The Huddersfield Daily Examiner [on-line]. 2014-02-01. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-29)]. (ang.).
  8. ↑ a b c d e f g Tom Hamilton: The making of Luther Burrell. ESPN Scrum, 2014-01-30. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-25)]. (ang.).
  9. ↑ a b c d e f g h i j k l Luther Burrell. Rugby Football Union. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-17)]. (ang.).
  10. ↑ a b c d e f Gavin Mairs: Six Nations 2014: I owe a lot to Stuart Lancaster says England debutant Luther Burrell. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2014-01-30. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-20)]. (ang.).
  11. ↑ a b c d Marc Bazeley: Burrell still recalls his baptism of fire. [w:] Northampton Herald & Post [on-line]. 2012-08-16. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-25)]. (ang.).
  12. ↑ a b Rob Lancaster: Six Nations: Luther Burrell not getting carried away despite superb start to England career. Sky Sports, 2014-02-14. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  13. ↑ Mel Booth: Huddersfield's Luther Burrell thinking of home as he edges nearer full England RU international debut. [w:] The Huddersfield Daily Examiner [on-line]. 2014-01-17. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-20)]. (ang.).
  14. ↑ a b c d Chris Foy: I owe it all to my angry Mum, reveals Burrell after her angry email to boss Lancaster kick-started England debutant's career. [w:] Daily Mail [on-line]. 2014-01-31. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-20)]. (ang.).
  15. ↑ a b Young trio go on loan. Yorkshire Carnegie, 2008-01-22. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-12)]. (ang.).
  16. ↑ a b Burrell called up for Leeds Carnegie. Yorkshire Carnegie, 2008-03-29. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-12)]. (ang.).
  17. ↑ a b c Steve James: Northampton and England centre Luther Burrell keen to make up for lost time in forthcoming Six Nations. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2014-01-11. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-25)]. (ang.).
  18. ↑ Bill Marshall: Luther Burrell's England chance is looming. [w:] Telegraph & Argus [on-line]. 2013-10-17. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-25)]. (ang.).
  19. ↑ Phil Daly: Season comes full circle for Burrell. Yorkshire Carnegie, 2010-04-16. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-12)]. (ang.).
  20. ↑ Phil Daly: Leeds Carnegie agree new deals with young talent. Yorkshire Carnegie, 2010-05-20. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-12)]. (ang.).
  21. ↑ Sale-bound Burrell still desperate for Leeds Carnegie to stay up. [w:] Yorkshire Evening Post [on-line]. 2011-03-30. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-26)]. (ang.).
  22. ↑ a b c d Robert Kitson: Northampton's Luther Burrell on brink of fulfilling his England dreams. [w:] The Guardian [on-line]. 2013-12-06. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)]. (ang.).
  23. ↑ Player statistics Burrell Luther - club stats. It’s Rugby. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-18)]. (ang.).
  24. ↑ a b Player archive | Luther Burrell. English Premiership. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-01)]. (ang.).
  25. ↑ Centre Burrell moving to Saints in the summer. Northamton Saints, 2012-03-27. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-26)]. (ang.).
  26. ↑ Northampton Saints sign Sale centre Luther Burrell. BBC Sport, 2012-03-27. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-26)]. (ang.).
  27. ↑ Tigers power to tenth title as Hartley sees red. ESPN Scrum, 2013-05-23. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)]. (ang.).
  28. ↑ Chris Osborne: Aviva Premiership final: Leicester 37-17 Northampton. BBC Sport, 2013-05-25. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-22)]. (ang.).
  29. ↑ Sam Peters: Saracens 20-24 Northampton (AET): Saints crowned Aviva Premiership champions after TMO award Alex Waller's extra time try. [w:] Daily Mail [on-line]. 2014-05-31. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  30. ↑ Chris Osborne: LV= Cup final: Exeter Chiefs 15-8 Northampton Saints. BBC Sport, 2014-03-16. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  31. ↑ Saints celebrate second Amlin Challenge Cup crown. European Rugby Club, 2014-05-23. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-25)]. (ang.).
  32. ↑ Five backs sign new deals with Saints. Northampton Saints, 2013-12-24. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-01)]. (ang.).
  33. ↑ Premiership: Northampton Saints 24-29 Saracens. BBC Sport, 2015-05-23. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  34. ↑ Chris Foy: Luther Burrell recalled to England squad ahead of Six Nations clash with Ireland. [w:] Daily Mail [on-line]. 2016-02-21. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-24)]. (ang.).
  35. ↑ Will Greenwood: Luther Burrell deserves his England recall, says Will Greenwood. Sky Sports, 2016-02-22. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-26)]. (ang.).
  36. ↑ Steve Bale: North double puts Northampton on the road to Europe. [w:] The Times [on-line]. 2016-05-08. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  37. ↑ Luther Burrell – I’m staying put to earn Test recall. [w:] The Rugby Paper [on-line]. 2016-11-25. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-26)]. (ang.).
  38. ↑ West Indies name squad for Hong Kong. Międzynarodowa Rada Rugby, 2009. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-20)]. (ang.).
  39. ↑ Alex Goode and Joel Tomkins withdraw from England squad. BBC Sport, 2013-05-20. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  40. ↑ Six changes to Senior England squad. Rugby Football Union, 2013-08-01. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-02)]. (ang.).
  41. ↑ Rob Widlman: Tomkins, Trinder and Burrell called up by Lancaster for England's autumn series. [w:] Daily Mail [on-line]. 2013-10-16. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  42. ↑ Steve Bale: Centre stage for England debutant Luther Burrell. [w:] The Daily Express [on-line]. 2013-11-04. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  43. ↑ Ian Chadband: England v Argentina: Billy Twelvetrees – I was rubbish against Australia – even my brother told me so. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2013-11-05. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  44. ↑ Steve James: Northampton duo Ben Foden and Luther Burrell stake England claims in rampant win over Saracens. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2013-10-27. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  45. ↑ Robert Kitson: Six Nations 2014: Toby Flood axed by England in place of George Ford. [w:] The Guardian [on-line]. 2014-01-09. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-12)]. (ang.).
  46. ↑ Chris Roberts: England Six Nation debut for Huddersfield-born Luther Burrell. [w:] The Huddersfield Daily Examiner [on-line]. 2014-01-30. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-20)]. (ang.).
  47. ↑ 2013-2014 RBS Six Nations Table. Puchar Sześciu Narodów. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-29)]. (ang.).
  48. ↑ Six Nations 2015 review: Jonathan Joseph and Luther Burrell must start against Ireland ... and beyond. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2015-02-16. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
  49. ↑ a b England’s Jonathan Joseph ready to renew Luther Burrell link against France. [w:] The Guardian [on-line]. 2015-08-20. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
  50. ↑ Burrell content going under radar. [w:] The Independent [on-line]. 2016-02-28. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-01)]. (ang.).
  51. ↑ 2015 RBS 6 Nations Table. Puchar Sześciu Narodów. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  52. ↑ Luther Burrell ready to give England coaches ultimate World Cup headache. ESPN Scrum, 2015-08-22. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-20)]. (ang.).
  53. ↑ Paul Rees: Anthony Watson dazzles for England in World Cup warm-up win over France. [w:] The Guardian [on-line]. 2015-08-15. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-29)]. (ang.).
  54. ↑ Chris Foy: Sam Burgess in head-to-head battle with Luther Burrell for final World Cup place. [w:] Daily Mail [on-line]. 2015-08-26. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
  55. ↑ Lancaster names 31-man Rugby World Cup squad. Rugby Football Union, 2015-08-27. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-28)]. (ang.).
  56. ↑ Who's in England's Rugby World Cup squad?. BBC, 2015-08-27. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  57. ↑ Will Greenwood: Rugby World Cup 2015: Sam Burgess over Luther Burrell is a risk, but a hugely exciting one. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  58. ↑ Robert Kitson: Will Carling warns Stuart Lancaster not to select Sam Burgess for World Cup. [w:] The Guardian [on-line]. 2015-08-26. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  59. ↑ Gavin Mairs: Sam Burgess and Ben Morgan picked for England Rugby World Cup squad. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2015-08-27. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  60. ↑ World Cup exclusion left Luther Burrell 'broken'. ESPN Scrum, 2015-11-25. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-20)]. (ang.).
  61. ↑ a b Sam Peters: Luther Burrell told he was in England's World Cup squad before Stuart Lancaster had to admit he'd been outvoted... the tearful moment it all went wrong for coach. [w:] Daily Mail [on-line]. 2015-10-10. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  62. ↑ a b Paul Rees: Stuart Lancaster: I got Sam Burgess selection wrong in hindsight. [w:] The Guardian [on-line]. 2016-04-10. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  63. ↑ Will Greenwood: Sam Burgess return to league is damning indictment of union. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2015-11-06. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
  64. ↑ Chris Foy: Luther Burrell opens up about his England World Cup squad omission after revealing Stuart Lancaster left him a broken man. [w:] Daily Mail [on-line]. 2015-11-25. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-24)]. (ang.).
  65. ↑ a b Gavin Mairs: Six Nations 2016: Luther Burrell in from the cold as Eddie Jones calls up nine new recruits. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2016-02-22. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
  66. ↑ a b Gavin Mairs: Luther Burrell poised to make his England return after World Cup heartbreak. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2016-06-26. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-25)]. (ang.).
  67. ↑ Lyall Thomas: England draft in Luther Burrell to replace concussed Ollie Devoto. Sky Sports, 2016-02-21. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-26)]. (ang.).
  68. ↑ RBS 6 Nations: Tuilagi returns to England squad. Rugby Football Union, 2016-02-29. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  69. ↑ Chris Foy: Dave Ewers joins Manu Tuilagi in England squad for Six Nations clash with Wales. [w:] Daily Mail [on-line]. 2016-02-29. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
  70. ↑ Hepher to coach Saxons as squad is announced. Rugby Football Union, 2016-05-23. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-28)]. (ang.).
  71. ↑ a b Luther Burrell replaces Manu Tuilagi for England's Australia tour. BBC Sport, 2016-05-30. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
  72. ↑ a b Paul Rees: Luther Burrell’s call-up for Australia tour increases England’s options. [w:] The Guardian [on-line]. 2016-05-30. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-24)]. (ang.).
  73. ↑ Mick Cleary: England centre Luther Burrell gets on his bike to convince Eddie Jones he deserves another chance against Australia. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2016-06-09. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-24)]. (ang.).
  74. ↑ Clive Woodward: Eddie Jones' tough call on Luther Burrell pays off as England reap the rewards of having a world-class coach. [w:] Daily Mail [on-line]. 2016-06-11. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-24)]. (ang.).
  75. ↑ Gavin Mairs: England have to move up another level to wrap up series against Australia, says Maro Itoje. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2016-06-12. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
  76. ↑ Gavin Mairs: England squad: Luther Burrell axed by Eddie Jones as Danny Cipriani and Chris Ashton are overlooked but Nathan Hughes gets the nod. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2016-08-01. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
  77. ↑ a b Luther Burrell | Match by match list. ESPN Scrum. [dostęp 2016-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-01)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Luther_Burrell&oldid=74365670”