Przejdź do zawartości

Machiny wojenne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wieża oblężnicza – przykład machiny oblężniczej
Tripantium – przykład machiny miotającej

Machiny wojenne – grupa machin służących celom wojskowym, stosowana szczególnie w okresie starożytności i średniowiecza, służąca zarówno oblegającym i oblężonym, a także w czasie walk w otwartym polu czy na morzu.

W okresie starożytnym powstały dwie podstawowe grupy:

Machiny oblężnicze

[edytuj | edytuj kod]

Pod określeniem „machiny i urządzenia oblężnicze” rozumiano wszelkie konstrukcje umożliwiające wojującym zbliżenie się do siebie dla nawiązania bezpośredniej walki, pomocne zwłaszcza przy szturmach i oblężeniach miejsc ufortyfikowanych. Służyły one zarówno do niszczenia fortyfikacji, jak i do ochrony oblegających.

Machiny miotające

[edytuj | edytuj kod]

Machiny miotające stosowane były w walce na odległość do niszczenia fortyfikacji nieprzyjaciela i rażenia wroga zarówno w polu, jak i w obrębie umocnień.

Z uwagi na źródło energii potrzebnej do wyrzucenia pocisku machiny te dzielone są na:

Starożytni Grecy przyjęli inny podział z uwagi na rodzaj miotanego pocisku:

  • oksybelis – machiny wyrzucające strzały
  • lithoboloi lub petroboloi – machiny wyrzucające kule kamienne itp. pociski

Współcześnie, ze względu na tor miotanego pocisku, stosowany jest podział urządzeń miotających na stromotorowe i płaskotorowe.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]