Marc Surer

Marc Surer
	; Marc Surer na torze Zandvoort Park Circuit podczas Grand Prix Holandii w 1982 roku
Państwo	Szwajcaria
Data i miejsce urodzenia	18 września 1951 ; Aresdorf
	Sukcesy
	1979: Formuła 2 (mistrz)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Marc Surer (ur. 18 września 1951 w Aresdorf) – szwajcarski kierowca wyścigowy i komentator telewizyjny.

Brał udział w 87. wyścigach Formuły 1. Zadebiutował 9 września 1979 roku na torze Monza.

Surer był kierowcą testowym BMW. Popularność zdobył gdy w 1979 roku nieoczekiwanie został Mistrzem Europy w Formule 2. W tym samym roku rozpoczął prace rozwojowe nad silnikiem dla BMW. W niedługim czas dostał propozycję od zespołu Ensign na start w trzech ostatnich wyścigach sezonu. Nie były one jednak dla niego zbyt udane: dwa pierwsze wyścigi skończył na kwalifikacjach, a na Grand Prix USA posłuszeństwa odmówił bolid.

Rok 1980 to przesiadka do ATS, jednak w trzecim Grand Prix sezonu doznał złamania obu kostek podczas kwalifikacji na torze Kyalami. Powrócił podczas Grand Prix Francji i udowodnił, że zasługuje na miejsce lidera zespołu.

W 1981 roku powrócił do zespołu Ensign, gdzie przez pierwszą połowę sezonu jeździł dla angielskiego zespołu, a od wyścigu o Grand Prix Francji był kierowcą Theodore Racing. Od 1982 roku aż do 1984 był kierowcą zespołu Arrows. Dostał wówczas bolid z nowym silnikiem BMW.

W 1985 zajął miejsce w zespole Brabham. Jego bolid napędzany był również niemieckim silnikiem. Stojąc ciągle w cieniu Nelsona Piqueta i dowiedziawszy się o przejściu wschodzącej gwiazdy Elio de Angelisa do ich zespołu, Marc zrezygnował z posady u Anglików na rzecz Arrowsa, gdzie mógł być numerem jeden.

Jednak tak się nie stało. Dwa razy nie ukończył wyścigu, a trzy razy był dziewiąty, ale nie dało to miejsca lidera zespołu i po GP Belgii Marc zakończył karierę w Formule 1. Ale nie słabe wyniki miały wpływu na tę decyzję. Podczas Rajdu Hesji miał poważny wypadek. Przy dużej prędkości jego Ford RS200 wpadł w poślizg i sunąc bokiem uderzył w jedyne stojące przy drodze drzewo. Siła uderzenia była tak duża, że samochód eksplodował. Jego pilot Michel Wyder zginął na miejscu, a Surer został ciężko ranny.

Po długiej rekonwalescencji wrócił do zdrowia, ale już nigdy nie zasiadł za kierownicą rajdówki. Po zakończeniu kariery Marc został prezenterem i komentatorem w telewizji DRS. Minęło wiele lat od tragicznego wypadku zanim Szwajcar zaczął pojawiać się na wyścigach historycznych. Cały czas był blisko sportów motorowych, jednak nie wrócił do ścigania.

W życiu prywatnym był dwukrotnie żonaty, z Yolandą Egger i Christiną Bönzli. Oba małżeństwa zakończyły się rozwodem.

Jest komentatorem wyścigów F1 w stacji telewizyjnej Sky Deutschland.

Wyniki w Formule 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Bolid	Silnik	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	Poz.	Pkt.
1979	Ensign	Ensign	Ford	ARG	BRA	SAF	USW	ESP	BEL	MON	FRA	GBR	DEU	AUT	DUT	ITA NZ	CAN NZ	USA NU		–	0
1980	ATS	ATS	Ford	ARG NU	BRA 7	SAF	USW	BEL	MON	FRA NU	GBR NU	DEU 12	AUT 12	DUT 10	ITA NU	CAN NZ	USA 8			22.	0
1981	Ensign	Ensign	Ford	USW NU	BRA 4	ARG NU	SMR 9	BEL 11	MON 6	ESP										16.	4
1981	Theodore Racing	Theodore	Ford								FRA 12	GBR 11	DEU 14	AUT NU	DUT 8	ITA NZ	CAN 9	LAS NU		16.	4
1982	Arrows	Arrows	Ford	SAF	BRA	USW	SMR	BEL 7	MON 9	USE 8	CAN 5	DUT 10	GBR NU	FRA 13	DEU 6	AUT NU	SWI 15	ITA NU	LAS 7	21.	3
1983	Arrows	Arrows	Ford	BRA 6	USW 5	FRA 10	SMR 6	MON NU	BEL 11	USE 11	CAN NU	GBR 17	DEU 7	AUT NU	DUT 8	ITA 10	EUR NU	SAF 8		15.	4
1984	Arrows	Arrows	Ford	BRA 7	SAF 9	BEL 8		FRA NU	MON NZ	CAN NU	USE NU									20.	1
1984	Arrows	Arrows	BMW				SMR NU					USA NU	GBR 11	DEU NU	AUT 6	DUT NU	ITA NU	EUR NU	POR NU	20.	1
1985	Brabham	Brabham	BMW	BRA	POR	SMR	MON	CAN 15	USE 8	FRA 8	GBR 6	DEU NU	AUT 6	DUT 10	ITA 4	BEL 8	EUR 13	SAF NU	AUS NU	13.	5
1986	Arrows	Arrows	BMW	BRA NU	ESP NU	SMR 9	MON 9	BEL 9	CAN	USE	FRA	GBR	DEU	HUN	AUT	ITA	POR	MEX	AUS	26.	0

Bibliografia

Marc Surer

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona Marca Surera