Maria Boleyn
| |
| Rodzina |
Boleynowie |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1499 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż |
William Carey |
| Dzieci |
Henryk Carey |
| Rodzeństwo | |
| |
Maria Boleyn (ur. ok. 1499[1], zm. 19 lipca 1543) – angielska arystokratka, siostra królowej Anny Boleyn.
Pochodzenie
[edytuj | edytuj kod]Maria urodziła się jako starsza[2][1] córka Tomasza Boleyna i Elżbiety Howard. Jej rodzice pobrali się najprawdopodobniej w 1498 r.[1] Matka Marii była córką Thomasa Howarda, 2 księcia Norfolk oraz należała do dam dworu Katarzyny Aragońskiej[1]. Tomasz Boleyn był początkującym dyplomatą, który dzięki małżeństwu wżenił się w arystokratyczną rodzinę Howardów i dzięki temu jego kariera dworska nabrała rozpędu[1].
Maria miała kilkoro rodzeństwa, lecz tylko siostra Anna i brat George przeżyli dzieciństwo[1].
Pobyt we Francji
[edytuj | edytuj kod]Dzieciństwo spędziła w ojczyźnie, ale w 1514 (kiedy miała ok. 15 lat) została wysłana za granicę. Wraz z siostrą została damą dworu Marii Tudor, która 9 października 1514 r. została trzecią żoną króla Francji Ludwika XII. Po 3 miesiącach królowa owdowiała i powróciła do Anglii wraz ze swym orszakiem w kwietniu 1515 r.[3] Obu siostrom Boleyn pozwolono zostać na służbie u następnej królowej, Klaudii Walezjuszki, chociaż nie ma pewności co do Marii[3].
Maria prawdopodobnie była kochanką nowego króla Franciszka I. Z tego względu na dworze królewskim w Paryżu nie miała dobrej opinii[2].
Powrót do Anglii
[edytuj | edytuj kod]Ślub
[edytuj | edytuj kod]Po powrocie do ojczyzny (prawdopodobnie w 1519 r.) została dwórką królowej Katarzyny Aragońskiej. W lutym 1520 r. poślubiła Williama Careya (prawnuka Edmunda Beauforta, księcia Somerset), członka prywatnej świty króla Henryka VIII, który był gościem na ich ślubie[1]. Pół roku po ślubie wraz z mężem i rodzicami wzięła udział w spotkaniu na tzw. Polu Złotogłowia, który był wielkim wydarzeniem mającym na celu wzmocnienie przyjaźni pomiędzy Anglią a Francją[3].
Romans z królem
[edytuj | edytuj kod]1 marca 1522 r. wraz z księżną Suffolk Marią, swoją siostrą Anną i przyszłą szwagierką Jane Maria wzięła udział w Chateau Vert, widowisku urządzonym w York Place na cześć sojuszu z cesarzem Karolem V, siostrzeńcem królowej Katarzyny[4]. Maria wcieliła się w rolę Dobroci/Życzliwości, natomiast Anna grała Wytrwałość[4].
Nie wiadomo, kiedy dokładnie rozpoczął się romans Marii z królem, nastąpiło to prawdopodobnie już po jej ślubie z Williamem[1]. Trwał prawdopodobnie do 1525 r., gdyż w latach 1522–1525 mąż Marii otrzymywał sporo wsparcia finansowego ze strony króla[1]. W 1525 r. ojciec Marii otrzymał tytuł wicehrabiego Rochford. W 1526 r. Henryk VIII zakochał się w siostrze Marii Annie, która 4 lata wcześniej wróciła z Francji.
Maria, będąc w związku małżeńskim z Williamem Carey, urodziła 2 dzieci:
- Henryk Carey, pierwszy baron Hunsdon (1525/1526–1596),
- Katarzyna Carey (ok. 1524/1529–1568), dwórka Anny z Kleve i Katarzyny Howard oraz swojej kuzynki Elżbiety I, żona purytanina sir Franciszka Knollysa.
Nie ma dowodów na to, iż biologicznym ojcem dzieci Marii był Henryk VIII – nigdy nie zostały przez niego oficjalnie uznane oraz nosiły nazwisko Carey[5]. Biograf Anny Boleyn, Eric Ives wysuwa tezę, że tuż po zakończeniu romansu z królem Maria wróciła do męża czego efektem były szybkie narodziny dwojga dzieci[1].
Siostra królowej
[edytuj | edytuj kod]Henryk VIII w sierpniu 1527 r. zwrócił się do papieża o dyspensę, która zezwoli mu na następny ślub[5]. Król pragnął poślubić Annę, młodszą siostrę Marii, więc szkic dyspensy zawierał zezwolenie na małżeństwo nawet wtedy, gdy króla i potencjalną nową żonę łączył „pierwszy stopień pokrewieństwa” (chodziło o romans Henryka VIII i Marii)[6].
W 1528 Maria została wdową; William Carey zmarł na angielskie poty[5].
W październiku 1532 r. w Calais brała udział w przedstawieniu przed królem Franciszkiem I, które stanowiło oficjalne zaprezentowanie Anny Boleyn jako przyszłej królowej Anglii i małżonki Henryka VIII[6].
Ostatecznie dopiero w 1533 r. Anna poślubiła króla i została koronowana.
W 1534 r. Maria wyszła za mąż ponownie, bez zgody swojej rodziny[2]. Jej wybrankiem był William Stafford (zm. 5 maja 1556). Ich ślub był tajemnicą, ponieważ pan młody był niższy urodzeniem i kiedy rodzina Marii odkryła prawdę, parę wypędzono z dworu królewskiego (Anny Boleyn). Historycy podejrzewają, że drugie małżeństwo zawarte zostało na skutek prawdziwej miłości pary młodej[5]. Para miała dwoje dzieci, które najprawdopodobniej nie przeżyły dzieciństwa.
Śmierć
[edytuj | edytuj kod]Zmarła jako ostatnia z rodzeństwa – Anna i George zostali ścięci w maju 1536 r. Jej ojciec po utracie dwójki ulubionych dzieci zwrócił się w kierunku Marii i przekazał jej ziemie, które ostatecznie odziedziczyła po jego śmierci.[potrzebny przypis]
Dzieci Marii i Williama Careya były znaczącymi postaciami na dworze swojej kuzynki królowej Elżbiety I.
Wdowiec po Marii poślubił wnuczkę Małgorzaty Pole Dorothy Stafford, z którą doczekał się 6 dzieci.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j Eric Ives, Życie i śmierć Anny Boleyn, 2012, s. 16–20, ISBN 978-83-89981-51-3.
- ↑ a b c Linda Porter, Maria Tudor. Pierwsza królowa, 2013, s. 56–60, ISBN 978-83-89981-57-2.
- ↑ a b c Eric Ives, Życie i śmierć Anny Boleyn, 2013, s. 34–36, ISBN 978-83-89981-51-3.
- ↑ a b Eric Ives, Życie i śmierć Anny Boleyn, 2012, s. 44–45, ISBN 978-83-89981-51-3.
- ↑ a b c d Antonia Fraser, Sześć żon Henryka VIII, 1996, s. 122, 167, 172, ISBN 83-7129-961-3.
- ↑ a b Eric Ives, Życie i śmierć Anny Boleyn, 2013, s. 98–99, ISBN 978-83-89981-51-3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Albert Frederick Pollard, Henryk VIII, Irena Szymańska (tłum.), Warszawa: PIW, 1988, ISBN 83-06-01708-0, OCLC 830079872.