Przejdź do zawartości

Max Birbraer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Max Birbraer
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1980
Öskemen

Obywatelstwo

Izrael

Wzrost

188 cm

Pozycja

napastnik (lewoskrzydłowy)

Uchwyt

lewy

Informacje klubowe
Klub

Bristol Pitbulls

Draft

NHL 2000, numer: 67 (3 runda)
New Jersey Devils

Maxim „Max” Birbraer, właśc. ros. Максим Алексеевич Бирбраер – Maksim Aleksiejewicz Birbrajer (ur. 15 grudnia 1980 w Ust'-Kamienogorsku, Kazachska SRR) – izraelski hokeista pochodzenia rosyjsko-kazachskiego. Reprezentant Izraela. Jeden z najbardziej znanych izraelskich hokeistów[1].

Biografia i kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na terenie byłego ZSRR, obecnie Kazachstan, w rodzinie rosyjskich Żydów[2], jako syn Aleksandra i Swietłany[3]. Pasją do gry w hokeja zaraził go jego dziadek, Anatolij, kibic tej dyscypliny[4].

Karierę rozpoczynał w wieku 6 lat w czołowym kazachskim klubie Torpedo Ust'-Kamienogorsk[5], w którym kariery rozpoczynało wielu wybitnych kazachskich i rosyjskich zawodników (w młodzieńczych latach jego kolegą z drużyny był m.in. Nikołaj Antropow[6]). W 1996 w obawie przed skutkami antysemityzmu skierowanego w ojca i dziadka, będących Żydami, jego rodzina zdecydowała się na emigrację do Izraela[4]. Po osiedleniu się tam, nieopodal miasta Tel Awiw-Jafa[4] zaproponowano mu grę w juniorskiej reprezentacji tego kraju. Podczas jednego z obozów sportowych, kanadyjski trener młodzieżowej kadry, Paul Rosen zwrócił uwagę na jego umiejętności oraz talent i zachęcił go do wyjazdu i gry w Kanadzie[4]. Birbraer postąpił według tej rady i wyjechał w 1996 do „ojczyzny hokeja”. Zamieszkał w prowincji Ontario, gdzie najpierw od 1997 do 1999 rozgrywał mecze w drużynie Wolves z miasta Shelburne, a następnie w sezonie 1999/2000 grał w mieście Newmarket w zespole Hurricanes w ramach rozgrywek OPJHL[2]. W 1999 zdecydował się na tymczasowy przyjazd do Izraela celem odnowienia ważności paszportu. Jako że miał wówczas ukończone 18 lat i zgodnie z krajowym prawem był zobowiązany do odbycia trzyletniej służby wojskowej w armii izraelskiej, po przylocie na lotnisku został aresztowany przez władze za unikanie służby (sam zawodnik był nieświadomy tego obowiązku, a jego rodzina bezskutecznie czekała na niego w hali przylotów)[4]. W areszcie przebywał trzy tygodnie[2], a następnie otrzymał do wyboru – odbycie służby lub karę więzienia, po czym zgodził się na szkolenie podstawowe. Rozpoczął służbę, lecz na podstawie wykonanych testów stwierdzono, że mentalnie nie nadaje się do służby i z powodów medycznych został zwolniony z jej odbywania[4][7]. Wyjechał ponownie za ocean do Stanów Zjednoczonych i w drafcie NHL z 2000 został wybrany jako drugi zawodnik w trzeciej rundzie z numerem 67 przez New Jersey Devils[8][9], aktualnego mistrza rozgrywek NHL (miejsce w drafcie klub otrzymał w toku wymiany od klubu Atlanta Thrashers przez Vancouver Canucks[10]). Tym samym był pierwszym hokeistą izraelskim draftowanym do elitarnych rozgrywek National Hockey League[2][11] i aktualnie pozostaje jedynym przedstawicielem z tego kraju wybranym w drafcie NHL[12][13]. Mimo tego nie zagrał w tej lidze, a przez kolejne trzy sezony występował w amerykańskich rozgrywkach AHL w barwach Albany River Rats, zespołu farmerskiego klubu z New Jersey. Następnie jako wolny agent 11 lipca 2003 podpisał kontrakt z innym klubem NHL, Florida Panthers[2][14], jednak nie zadebiutował także w jego barwach i kolejne trzy lata grał w ligach CHL i ECHL. Łącznie w Ameryce Północnej występował przez siedem lat.

W 2006 powrócił do Europy i trafił do Wielkiej Brytanii. Został wówczas zawodnikiem walijskiej drużyny Cardiff Devils w brytyjskich rozgrywkach Elite Ice Hockey League. Po dwóch sezonach, w sierpniu 2008 przeniósł się do kazachskiego klubu Kazcynk-Torpedo w mieście swojego urodzenia, Öskemen (o czym, jak przyznał, marzył)[15]. Wraz z zespołem rozegrał niepełny sezon 2008/2009 w rosyjskich rozgrywkach Wysszaja Liga, a pod koniec sezonu został graczem niemieckiej drużyny Heilbronner Falken w 2. Bundeslidze. Następnie w czerwcu 2009 powrócił do Cardiff i od tego czasu jest niezmiennie zawodnikiem tego zespołu w lidze EIHL. Kontrakt z klubem przedłużał o rok kolejno w kwietniu 2010, czerwcu 2011, kwietniu 2012[16] i lipcu 2013[17]. Do tego czasu rozegrał w sześciu sezonach rozegranych w lidze EIHL wystąpił w ponad 300 spotkaniach, w których uzyskał ponad 300 punktów[18]. Od sierpnia 2014 zawodnik angielskiego klubu Telford Tigers w drugoligowych brytyjskich rozgrywkach English Premier Ice Hockey League[19]. Od maja 2016 zawodnik Swindon Wildcats także w lidze EPIHL[20]. Grał tam do 2022, a po okresie przerwy w lutym 2023 został zaangażowany w Bristol Pitbulls[21].

Porozumiewa się w czterech językach, w tym hebrajskim[2], rosyjskim i angielskim.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Został wielokrotnym reprezentantem Izraela. W reprezentacji juniorskiej uczestniczył w turniejach mistrzostw Europy juniorów do lat 18 edycji 1997, 1997 (Grupa D). W barwach reprezentacji seniorskiej uczestniczył w turniejach mistrzostw świata edycji 1997, 1998, 1999, 2000 (Grupa D), 2007, 2008 (Dywizja II, Grupa I), 2013 (Dywizja II, Grupa B). Na turnieju MŚ 2000 w Reykjavíku (Islandia) był zdecydowanie najskuteczniejszym zawodnikiem turnieju, a tym samym reprezentacji Izraela[22], wraz z którą zwyciężył w grupie D i uzyskał awans. Na turnieju MŚ 2008 w rumuńskich mieście Miercurea-Ciuc był ponownie najskuteczniejszym zawodnikiem reprezentacji zdobywając 11 punktów w klasyfikacji kanadyjskiej[23] oraz jednokrotnie był wybrany najlepszym izraelskim graczem meczu[24]. Na turnieju w 2013, rozegranym w tureckim Izmicie był trzecim najskuteczniejszym zawodnikiem reprezentacji zdobywając 13 punktów[25] oraz jednokrotnie był wybrany najlepszym izraelskim graczem meczu[26], a wraz z reprezentacją wygrał turniej i awansował do MŚ Dywizji II Grupy A[27].

Sukcesy i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacyjna bluza Maxa Birbraera z Mistrzostw Świata 2000
Reprezentacyjne
  • Pierwsze miejsce w MŚ Grupy D: 2000
  • Pierwsze miejsce w MŚ Dywizji II Grupy B: 2013
Klubowe
  • złoto Knockout Cup: 2007 z Cardiff Devils
Indywidualne
  • Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2008 Grupa D:
    • Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 12 punktów (6 goli i 6 asyst)[22]
    • Trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 6 goli[28]
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 6 asyst[29]
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/− turnieju: +12[30]
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w drużynie Izraela: 12 punktów
  • Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2008 Dywizja II Grupa B:
    • Dziesiąte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 11 punktów (5 goli i 6 asyst)[31]
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w drużynie Izraela: 11 punktów
  • Sezon EIHL 2009/2010:
    • Dziewiąte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 77 punktów (34 gole i 43 asysty)[32]
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w drużynie Cardiff Devils
  • Sezon EIHL 2010/2011:
    • Piąte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 87 punktów (30 gole i 57 asyst)[33]
    • Czwarte miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 57 asyst
    • Trzecie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w drużynie Cardiff Devils
  • Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2013 Dywizja II Grupa A:
    • Czwarte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 13 punktów (5 goli i 8 asyst)[34]
Rekord
  • Najwięcej asyst w jednym meczu rozgrywek EIHL: 7 (w meczu 24 października 2009).
Wyróżnienie
  • Jego reprezentacyjna koszulka z Mistrzostw Świata 2000 została wystawiona w muzeum Hockey Fame w Toronto jako upamiętnienie wyboru pierwszego Izraelczyka w drafcie NHL 2000.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Max Birbraer: an hockey workaholic. eurohockey.net, 2008-05-02. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Birbraer, Max. jewsinsports.org. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  3. ↑ Globetrotting prospect gets chance with Gulls. utsandiego.com, 2005-01-12. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f My incredible Journey; Cardiff Devils rising star Max Birbraer served time in jail and the Israeli Army before he was 20, but ice hockey got him through it all. thefreelibrary.com. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  5. ↑ Максим Бирбраер: «В детстве я мечтал играть за «Торпедо». kazzinc-torpedo.kz. [dostęp 2013-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ros.).
  6. ↑ iihf.com. From Ust-Kamenogorsk to NHL, 2013-04-19. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  7. ↑ The Inferno Interview – Max Birbraer. the-inferno.co.uk, 2012-07-16. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  8. ↑ 2000 NHL Entry Draft. hockeydb.com. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  9. ↑ HOCKEY; Kazakhstan To Israel To Canada To Devils. nytimes.com, 2000-06-25. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  10. ↑ 2000 NHL Entry Draft Pick Transactions. prosportstransactions.com. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  11. ↑ Goal Oriented. jewishworldreview.com, 2001-02-28. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  12. ↑ Israel Hockey Making Progress. israelicehockey.com, 2008-03-26. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  13. ↑ Israeli hockey looks to regroup. iihf.com, 2009-08-31. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  14. ↑ Breaking The Ice. articles.sun-sentinel.com, 2012-09-12. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  15. ↑ Максим Бирбраер: «В дестве мечтал играть за „Торпедо“». sports.kz, 2008-08-22. [dostęp 2013-07-23]. (ros.).
  16. ↑ Boom boom boom. cardiffdevils.com, 2012-04-27. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  17. ↑ Birbraer Back On Track. cardiffdevils.com, 2013-07-22. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  18. ↑ Birbraer back with the Devils. ukamericansportsfans.com, 2013-07-22. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  19. ↑ Tigers Swoop To Make Devil Of A Signing. telfordtigers.co.uk, 2014-08-09. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  20. ↑ Import Max joins Wildcats. swindonwildcats.com/, 2016-05-25. [dostęp 2016-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-28)]. (ang.).
  21. ↑ Roster Update – Birbraer Signs - Bristol Pitbulls [online], co.uk [dostęp 2024-04-24] (ang.).
  22. ↑ a b Scoring leaders. iihf.com, 2000-04-16. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  23. ↑ Player statistics by team Israel. iihf.com, 2008-04-13. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  24. ↑ Best players per game. iihf.com, 2008-04-13. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  25. ↑ Player statistics by team Israel. iihf.com, 2013-04-27. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  26. ↑ Best players per game. iihf.com, 2013-04-27. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  27. ↑ Максим Бирбраер в составе сборной Израиля стал победителем чемпионата мира во втором дивизионе, группа „В”. sportinfo.kz, 2013-04-29. [dostęp 2013-07-23]. (ros.).
  28. ↑ Goal scoring leaders. iihf.com, 2000-04-16. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  29. ↑ Assist leaders. iihf.com, 2000-04-16. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  30. ↑ Plus/Minus leaders. iihf.com, 2000-04-16. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  31. ↑ Scoring leaders. iihf.com, 2008-04-13. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  32. ↑ Cardiff Devils 2009-2010. eliteprospects.com. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  33. ↑ EIHL 2010-2011. eliteprospects.com. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).
  34. ↑ Scoring leaders. iihf.com, 2013-04-27. [dostęp 2013-07-23]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Max_Birbraer&oldid=73592640”