Przejdź do zawartości

Michael Mancienne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michael Mancienne
Ilustracja
Michael Mancienne w barwach Nottingham Forest F.C. (2016)
Pełne imię i nazwisko

Michael Ian Mancienne

Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1988
Londyn

Wzrost

184 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
–1995 Kingstonian F.C.
1995–2006 Chelsea F.C.
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2006–2011 Chelsea F.C. 4 (0)
2006–2008 → Queens Park Rangers (wyp.) 56 (0)
2008–2011 → Wolverhampton Wanderers (wyp.) 56 (0)
2011–2014 Hamburger SV 49 (0)
2013 Hamburger SV II 2 (0)
2014–2018 Nottingham Forest F.C. 124 (0)
2018–2020 New England Revolution 31 (1)
2021–2023 Burton Albion 40 (0)
W sumie: 362 (1)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2003–2004  Anglia U-16 6 (0)
2004–2005  Anglia U-17 15 (0)
2005–2006  Anglia U-18 2 (0)
2006–2007  Anglia U-19 9 (0)
2007–2011  Anglia U-21 30 (1)
2022–  Seszele 5 (1)
W sumie: 67 (2)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 11 sierpnia 2023.
Multimedia w Wikimedia Commons

Micheal Ian Mancienne (ur. 8 stycznia 1988 w Londynie) – angielski piłkarz seszelskiego pochodzenia występujący na pozycji obrońcy. Młodzieżowy reprezentant Anglii i reprezentant Seszeli.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Michael Mancienne urodził się w Londynie. Swoją karierę piłkarską rozpoczął w 1996 w szkółce piłkarskiej miejscowej Chelsea. W 2006 został włączony do pierwszej drużyny tego klubu. Mancienne przez dużą konkurencję w zespole nie dostawał szans na grę. Spowodowało to, że 16 października został wypożyczony do Queens Park Rangers. Zadebiutował tam pięć dni później, w ligowym pojedynku z Sheffield Wednesday. Łącznie w drużynie QPR zaliczył 28 ligowych występów. Zajął także drugie miejsce w plebiscycie na najlepszego młodego piłkarza według kibiców[1]. Po powrocie do Londynu, 8 sierpnia 2007 podpisał nowy, trzyletni kontrakt ze swym zespołem[2]. Na sezon 2007/08 został ponownie wypożyczony do Queens Park Rangers[1]. Wystąpił tam w 30 ligowych meczach, po czym pod koniec sezonu powrócił do Chelsea.

27 października 2008 został wypożyczony na okres dwóch miesięcy do Wolverhampton Wanderers[3]. Swój pierwszy występ w tej drużynie zaliczył 28 października, kiedy to w wygranym 2:1 spotkaniu ze Swansea City zmienił w 81. minucie Carlosa Edwardsa[4]. Pierwszym meczem, w którym wystąpił od pierwszej minuty był pojedynek z Cardiff City rozegrany 1 listopada[5]. 24 grudnia 2008 okres jego wypożyczenia został przedłużony do 29 stycznia 2009[6], jednak już na początku roku, Mancienne powrócił do Londynu[7]. W Chelsea zadebiutował 14 lutego, kiedy to wystąpił w meczu z Watfordem rozegranym w ramach Pucharu Anglii. W sierpniu 2009 podpisał z Chelsea nowy czteroletni kontrakt, który łączy go z klubem do 2013[8], po czym został wypożyczony na rok do Wolverhampton Wanderers[9]. Szybko wywalczył miejsce w podstawowym składzie i sezon 2009/10 zakończył z 30 ligowymi występami na koncie.

26 sierpnia oficjalna strona Chelsea Football Club potwierdziła, że Mancienne przeniesie się do Wolverhampton Wanderers na zasadzie wypożyczenia, które będzie obowiązywało do końca obecnego sezonu. 1 czerwca 2011 Mancienne przeszedł do HSV.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Mancienne mógł grać w reprezentacji Seszeli, ponieważ jego ojciec pochodzi z Seszeli, jednak wybrał grę dla reprezentacji Anglii[10]. Angielski obrońca występował w juniorskich i młodzieżowych kadrach swojego kraju. Zaliczył cztery występy w kadrze U-16 (2002–2003), 17 w kadrze U-17 (2003–2005), 10 w kadrze U-19 (2005-2007) oraz 20 w kadrze U-21 (2007–). Z tą ostatnią wystąpił w 2009 w Młodzieżowych Mistrzostwach Europy w Szwecji na których Anglicy zdobyli srebrne medale, przegrywając w finale z Niemcami 0:4[11].

15 listopada 2008 został powołany do seniorskiej reprezentacji na towarzyski mecz z Niemcami[12]. W spotkaniu, które zakończyło się zwycięstwem Anglików 2:1, Mancienne jednak nie wystąpił[13]

5 lipca 2022 zadebiutował w reprezentacji Seszeli w przegranym 0:1 meczu COSAFA Cup 2022 z Somalią.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b EXCLUSIVE: STARLET RETURNS. QPR, 26 lipca 2007. [dostęp 2008-12-13]. (ang.).
  2. ↑ Mancienne signs new Chelsea deal. BBC Sport, 8 sierpnia 2007. [dostęp 2008-12-13]. (ang.).
  3. ↑ Chelsea loan Mancienne to Wolves. BBC Sport, 27 października 2008. [dostęp 2008-12-13]. (ang.).
  4. ↑ Wolves 2-1 Swansea. BBC Sport, 28 października 2008. [dostęp 2008-12-13]. (ang.).
  5. ↑ Cardiff 1-2 Wolves. BBC Sport, 1 listopada 2008. [dostęp 2008-12-13]. (ang.).
  6. ↑ Mancienne to extend Wolves stay. BBC Sport, 24 grudnia 2008. [dostęp 2008-12-24]. (ang.).
  7. ↑ Mancienne called back by Chelsea. BBC Sport, 2 stycznia 2009. [dostęp 2009-01-02]. (ang.).
  8. ↑ New deal for Mancienne, then to Wolves. Chelsea. [dostęp 2009-09-20]. (pol.).
  9. ↑ Wolves seal Mancienne loan deal. BBC Sport. [dostęp 2009-09-20]. (ang.).
  10. ↑ Michael Mancienne. ESPNsoccernet. [dostęp 2016-10-01]. (ang.).
  11. ↑ Germany U21 4-0 England U21. BBC Sport, 29 czerwca 2009. [dostęp 2010-06-30]. (ang.).
  12. ↑ Capello ‘calm’ over withdrawals. BBC Sport, 17 listopada 2008. [dostęp 2008-12-13]. (ang.).
  13. ↑ Germany 1-2 England. BBC Sport, 19 listopada 2008. [dostęp 2010-06-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Skład reprezentacji Anglii na Mistrzostwa Europy U-21 2009

Anglia

Skład reprezentacji Anglii na Mistrzostwa Europy do lat 21 2011

Anglia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Mancienne&oldid=73783680”