Myńkiwci (rejon dunajowiecki)

Myńkiwci
	; Drewniana synagoga
Państwo	Ukraina
Obwód	chmielnicki
Rejon	dunajowiecki
Wysokość	177 m n.p.m.
Populacja (2024); • liczba ludności	; 825
Nr kierunkowy	+380 3858
Kod pocztowy	32463
	Położenie na mapie Ukrainy Myńkiwci
	Położenie na mapie obwodu chmielnickiego Myńkiwci
	48°51′14″N 27°06′27″E/48,853889 27,107500
	Strona internetowa

Myńkiwci (ukr. Миньківці, pol. Mińkowce) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie dunajowieckim. 825 mieszkańców (w 2024 r.)^[1].

Historia

Wieś Mińkowce należała do wojewody sandomierskiego i lubelskiego Jana Tarły^[2].

Podczas okupacji hitlerowskiej, na początku sierpnia 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2200 osób. Już 30 sierpnia 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali obok wsi Głęboczek. Sprawcami zbrodni był niemiecki 320 batalion policji (dowodził major Kurt Dall) przy aktywnej pomocy ukraińskiej policji^[3].

Zabytki

dom mieszkalny z dwoma oficynami po bokach był siedzibą Ignacego Ścibor Marchockiego^[4]. Ignacy Ścibor Marchocki urządził tu swego rodzaju państwo.
drewniana synagoga.

Urodzeni

Karol Antoni Niedziałkowski – urodził się w miejscowości; pisarz, biskup łucko-żytomierski.

Przypisy

↑ dunrada.docx
↑ Wiesław Bondyra, Dobra ziemskie Tarłów w Małopolsce w czasach saskich, w: Tarłowie. Z dziejów kulturalnych, gospodarczych i politycznych rodu, Janowiec 2009, s. 52.
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1426 .
↑ RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 255-265, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .

Linki zewnętrzne

mapa z 1975r. rejonu nowouszyckiego
Mińkowce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 448 .
Myńkiwci na stronie Rady Najwyższej Ukrainy

[1] unrada.docx

[2] Wiesław Bondyra, Dobra ziemskie Tarłów w Małopolsce w czasach saskich, w: Tarłowie. Z dziejów kulturalnych, gospodarczych i politycznych rodu, Janowiec 2009, s. 52.

[3] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1426 .

[Aftanazy-4] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 255-265, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .

[1]

[2]

[3]

[4]