Przejdź do zawartości

Nadieżda Tałanowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nadieżda Tałanowa
Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1967
Kiznier

Klub

SKA Smoleńsk

Wzrost

160 cm

Debiut w PŚ

26.01.1991, Anterselva (29. miejsce – sprint)

Pierwsze punkty w PŚ

24.02.1991, Lahti
(15. miejsce – b.indywidualny)

Pierwsze podium w PŚ

13.02.1993, Borowec
(2. miejsce – sprint)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
złoto Lillehammer 1994 Sztafeta
Mistrzostwa świata
srebro Borowec 1993 sprint
srebro Osrblie 1997 b.drużynowy
srebro Kontiolahti 1999 sztafeta
brąz Borowec 1993 sztafeta
brąz Osrblie 1997 sztafeta
Mistrzostwa Europy
złoto Mińsk 1998 sprint
złoto Mińsk 1998 b.pościgowy
złoto Mińsk 1998 b.indywidualny
Puchar Świata (Sprint)
3. miejsce
1993/1994

Nadieżda Aleksandrowna Tałanowa (ros. Надежда Александровна Таланова, ur. 17 sierpnia 1967 w Kiznierze) – rosyjska biathlonistka, mistrzyni olimpijska, pięciokrotna medalistka mistrzostw świata i trzykrotna medalistka mistrzostw Europy.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W Pucharze Świata zadebiutowała 26 stycznia 1991 roku w Anterselvie, zajmując 29. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty (w sezonach 1984/1985-1999/2000 punktowało 25. najlepszych zawodniczek) wywalczyła 24 lutego 1991 roku w Lahti, gdzie zajęła piętnaste miejsce w biegu indywidualnym. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 13 lutego 1993 roku w Borowcu, kończąc rywalizację w sprincie na drugiej pozycji. W kolejnych startach jeszcze sześć razy stanęła na podium, odnosząc przy tym jedno zwycięstwo: 19 marca 1994 roku w Canmore wygrała sprint. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1993/1994, kiedy to zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji sprintu była trzecia, za Swietłaną Paramyginą z Białorusi i Włoszką Nathalie Santer.

Na mistrzostwach świata w Borowcu w 1993 roku zdobyła srebrny medal w sprincie. Rozdzieliła tam na podium Kanadyjkę Myriam Bédard i swą rodaczkę - Jelenę Biełową. Dzień później wspólnie z Biełową, Swietłaną Paniutiną i Olgą Simuszyną zdobyła brązowy medal w sztafecie. Na rozgrywanych cztery lata później mistrzostwach świata w Osrblie była druga w biegu drużynowym i ponownie trzecia w sztafecie. Razem z Galiną Kuklewą, Olgą Romaśko i Albiną Achatową zajęła ponadto drugie miejsce w sztafecie podczas mistrzostw świata w Kontiolahti/Oslo w 1999 roku.

Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, razem z Łuizą Noskową, Natalją Sinicyną i Anfisą Riezcową zdobywając złoto w sztafecie. Był to pierwszy w historii złoty medal olimpijski dla Rosji w biathlonie kobiet. Zajęła tam też 16. miejsce w biegu indywidualnym i 19. w sprincie.

Pracowała między innymi jako trenerka.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1994 Lillehammer 16. 19. nd. nd. 1. nd.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1993 Borowec 2. nd. nd. nd.
1994 Canmore nd. nd. nd. nd. nd. nd.
1995 Anterselva 16. nd. nd. 6. nd.
1997 Osrblie 11. 10. nd. 3. nd.
1998 Pokljuka nd. nd. 19. nd. nd. nd.
1999 Kontiolahti/Oslo 17. 20. 2. nd.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
1990/1991 38.
1991/1992 60.
1992/1993 49.
1993/1994 5.
1994/1995 6.
1996/1997 11.
1997/1998 35.
1998/1999 26.

Miejsca na podium chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 13 lutego 1993 Bułgaria Borowec Sprint na 7,5 km 2. 0+1 21:01,9 +16,6 Myriam Bédard
2. 15 stycznia 1994 Niemcy Ruhpolding Sprint na 7,5 km 3. 0+0 25:35,8 +27,3 Swietłana Paramygina
3. 19 marca 1994 Kanada Canmore Sprint na 7,5 km 1. 0+0 21:31,1
4. 21 stycznia 1994 Niemcy Oberhof Sprint na 7,5 km 2. 0+1 23:39,6 +32,0 Anne Briand
5. 28 stycznia 1995 Niemcy Ruhpolding Sprint na 7,5 km 3. 0+0 21:20,7 +22,0 Magdalena Forsberg
6. 16 marca 1995 Norwegia Lillehammer Bieg indywidualny na 15 km 2. 0+0+0+2 52:42,1 +1:45,8 Swietłana Paramygina
7. 8 stycznia 1999 Niemcy Oberhof Sprint na 7,5 km 3. 0+1 24:23,8 +34,2 Liv Grete Skjelbreid

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]