Nat Pierce
 Nat Pierce (1961) | |
| Imię i nazwisko |
Nathaniel Pierce |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 lipca 1925 |
| Data i miejsce śmierci |
10 czerwca 1992 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania | |
| Zespoły | |
| The Woody Herman’s Third Herd Nat Pierce and His Orchestra The Capp-Pierce Juggernaut | |
Nathaniel Pierce Blish jr (ur. 16 lipca 1925 w Somerville, zm. 10 czerwca 1992 w Los Angeles)[1] – amerykański muzyk jazzowy, pianista, kompozytor, aranżer i bandlider.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował w New England Conservatory of Music (NEC) w Bostonie[1]. Współpracował jako amator z lokalnymi zespołami. W latach 1949–1951 prowadził własny, niestały big-band, w którym grał saksofonista Charlie Mariano. W tym czasie podrzucał swoje aranżacje bandliderom Countowi Basiemu i Woody’emu Hermanowi, który w 1951 go zatrudnił. W The Third Herd pracował do 1955 jako pianista i aranżer[1].
Osiadł w Nowym Jorku, gdzie działał jako „wolny strzelec”. Był wziętym aranżerem, pianistą studyjnym i okazjonalnym bandliderem. Współpracował z saksofonistami Rubym Braffem, Lesterem Youngiem, Colemanem Hawkinsem, trębaczem i bandliderem Quincym Jonesem, klarnecistą Pee Wee Russellem i wokalistką Ellą Fitzgerald[2]. W 1957 uczestniczył w dwóch znaczących przedsięwzięciach: aranżował muzykę do cyklicznego programu telewizji CBS „The Sound of Jazz” oraz jako pianista w sekcji rytmicznej Basiego wziął udział w nagraniu pierwszego albumu supertria wokalnego Lambert, Hendricks & Ross Sing a Song of Basie[1]. W latach 1957–1959 prowadził z przerwami własny big-band, w którym grali m.in. trębacz Buck Clayton, saksofonista Paul Quinichette i perkusista Gus Johnson[2].
W 1961 powrócił do Hermana i sprawił, że podczas jego pobytu orkiestra odnotowała renesans artystyczny i komercyjny[1]. Pełnił wówczas funkcje: głównego aranżera, „road managera” oraz łowcy talentów. W 1966 odszedł z big-bandu Hermana, żeby znów pracować na własną rękę. Aranżował repertuar dla m.in. Anity O’Day i Carmen McRae. Współpracował z zespołami Earla Hinesa, Louiego Bellsona i Billa Berry’ego, oraz ponownie wspierał Hermana. Okazjonalnie, w zastępstwie bandliderów prowadził orkiestry Basiego i Stana Kentona[2].
W 1971 przeprowadził się do Los Angeles. Cztery lata później podjął współpracę z perkusistą Frankiem Cappem. W 1975 założył z nim big-band The Capp-Pierce Juggernaut, którego skład tworzyli najlepsi muzycy studyjni w Los Angeles. Orkiestra nagrała kilka płyt dla wytwórni Concord Jazz, m.in. z gościnnym udziałem takich gwiazd wokalistyki jazzowej, jak Joe Williams i Ernestine Anderson. Prowadził ją z przerwami aż do śmierci.
W 1977 pojawił się w epizodzie w filmie fabularnym Martina Scorsese New York, New York[3]. Natomiast w 1980 odbył europejskie tournée jako członek formacji The Countsmen. Stale współpracował z wytwórnią Concord, nagrywając jako sideman m.in. z saksofonistą Scottem Hamiltonem i perkusistą Jakem Hanną[1].
Zmarł wskutek komplikacji wywołanych infekcją przewodu pokarmowego[2]. Miał 66 lat. Został pochowany na cmentarzu Inglewood Park w Los Angeles[2].
Wybrana dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Jako lider lub współlider
[edytuj | edytuj kod]- 1954
- The Nat Pierce–Dick Collins Nonet (Fantasy)
- Nat Pierce and the Herdsmen Featuring Dick Collins (Fantasy)
- 1957 Kansas City Memories – Nat Pierce and His Orchestra (Coral)
- 1962 Big Band at the Savoy – The Nat Pierce Orchestra Featuring Buck Clayton (RCA Victor)
- The Jaggernaut
- 1977 Frankie Capp/Nat Pierce – Juggernaut (Concord Jazz)
- 1978 Live at the Century Plaza – The Capp/Pierce Juggernaut Featuring Joe Williams (Concord Jazz)
- 1982 Juggernaut Strikes Again! – The Capp/Pierce Orchestra Featuring Ernie Andrews (Concord Jazz)
- 1987 The Frank Capp/Nat Pierce Juggernaut Featuring Ernestine Anderson – Live at the Alley Cat (Concord Jazz)
Jako sideman
[edytuj | edytuj kod]- Z Louiem Bellsonem
- Z Rubym Braffem
- 1957 The Ruby Braff Octet with Pee Wee Russell & Bobby Henderson at Newport (Verve)
- 1978 Benny Carter – Live and Well in Japan! (Pablo Live)
- 1955 The Natural Seven (RCA Victor)
- 1955 Mr. Rhythm (RCA Victor)
- Z Colemanem Hawkinsem
- 1958 The Saxophone Section (World Wide)
- 1961 Jazz Reunion – Pee Wee Russell–Coleman Hawkins (Candid)
- 1967 Triple Play (RCA Victor)
- Z Paulem Quinichettem
- 1957 For Basie (Prestige)
- 1958 Basie Reunion (Prestige)
- 1959 Like Basie! (United Artists)
- 1970 Unbroken (MPS)
- Z Woodym Hermanem
- 1963 Woody Herman – 1963 (Philips)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nat Pierce, allmusic.com
- Nat Pierce, Find a Grave
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nat Pierce – dyskografia, Discogs