Niech sczezną artyści
Niech sczezną artyści – spektakl teatru Cricot 2 w reżyserii Tadeusza Kantora. Światowa premiera miała miejsce 2 czerwca 1985 roku w Norymberdze[1].
Przedstawienie powstało w ramach współpracy teatru Cricot 2 z norymberskim Institut Für Moderne Kunst oraz Centro Di Ricerca Per Il Teatro z Mediolanu[2]. Polska premiera spektaklu odbyła się w styczniu 1986 w klubie „Stodoła”[3]. W 1985 powstał film dokumentalny, który przedstawiał proces tworzenia spektaklu[4].
Spektakl był pozbawiony fabuły w klasycznym rozumieniu. Na przedstawienie składał się ciąg obrazów oraz wizji z pogranicza plastyki czy muzyki. Wspomnienia przeszłości oraz dzieciństwa mieszały się w sztuce Kantora z wydarzeniami historycznymi[5].
Ostatni raz sztukę wystawiono w Tokio w marcu 1990, niedługo przed śmiercią Kantora[3].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Ja. Postać realna, główny sprawca wszystkiego: Tadeusz Kantor
- Ja-umierający. Postać sceniczna: Lesław Janicki
- Autor postaci scenicznej – umierającego, opisujący w nim siebie samego i swoją własną śmierć: Wacław Janicki
- Ja – gdy miałem 6 lat: Michał Gorczyca
- Wiadomo, kto: Maria Kantor
- Mama: Maria Krasicka
- Asklepios, lekarz, Grek: Mira Rychlicka
- Właściciel składu przycmentarnego: Zbigniew Bednarczyk
- Strażnik więzienny: Stanisław Rychlicki
- Dwaj oprawcy: Jean-Marie Barotte/Wojciech Węgrzyn
- Sutener-karciarz: Lech Stangret
- Wisielec: Roman Siwulak
- Pomywaczka: Zbigniew Bednarczyk
- Brudas: Jan Książek
- Dziwka z kabaretu – anioł śmierci: Teresa Wełmińska
- Świętoszka: Ewa Janicka
- Mistrz Wit Stwosz: Andrzej Wełmiński
- Osobnik świętej pamięci: Bogdan Renczyński
- Generał I: Giovanni Storti
- Generał II: Marzia Loriga
- Generał III: Eros Doni
- Generał IV: Loriano Rocca della
- Generał V: Luigi Arpini
- Generał VI: Jean-Marie Barotte
- Generał VII: Andrzej Kowalczyk
- Generał VIII: Wojciech Węgrzyn[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Niech sczezną artyści, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2022-04-01].
- ↑ Tadeusz Kantor, "Niech sczezną artyści" [online], Culture.pl [dostęp 2022-04-01] (pol.).
- ↑ a b Niech sczezną artyści, 1985 – Wędrówki Teatru Cricot 2 [online], Cricoteka [dostęp 2022-04-01] (pol.).
- ↑ Niech sczezną artyści w bazie filmpolski.pl
- ↑ Encyklopedia, Niech sczezną artyści [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2022-04-01] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Niech sczezną artyści w bazie filmpolski.pl