Olga Siedakowa (poetka)
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki | |
Strona internetowa |
Olga Aleksandrowna Siedakowa (ros. Ольга Александровна Седакова; ur. 26 grudnia 1949 w Moskwie) – rosyjska poetka i tłumaczka, przedstawiana jako „jedna z najlepszych współczesnych poetek i poetów chrześcijańskich piszących dziś w języku rosyjskim”[1]. Jest również filozofką i humanistką[2].
Siedakowa urodziła się w Moskwie w rodzinie inżyniera wojskowego[3]. W młodym wieku podróżowała z ojcem za granicę, co umożliwiło jej poznanie świata z innej perspektywy[3]. W 1973 roku ukończyła studia na wydziale filologicznym Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego[3]. W 1985 uzyskała stopień kandydata nauk z filologii[4]. Przyjaźniła się z Wieniediktem Jerofiejewem i przechowywała w swoim domu rękopis jego dzieła Moskwa-Pietuszki[5].
Będąc osobą głęboko religijną, zaczęła pisać poezję w roku 1960. Chrześcijańskie motywy pojawiające się w jej neoklasycznych utworach sprawiły, że aż do 1989 roku nie miała możliwości publikacji w Związku Radzieckim. Do 2014 roku skompletowała siedem tomów poetyckich. Jej wiersze zostały przetłumaczone na wiele języków, w tym angielski, francuski, niemiecki, włoski i polski[4].
Dzięki Siergiejowi Awerincewowi, którego uważała za autorytet, Siedakowa zaangażowała się w ruch ekumeniczny. Podarowała swoje zbiory poezji Janowi Pawłowi II, który wręczył jej inauguracyjną Nagrodę Włodzimierza Sołowjowa (1998)[6]. Krytykowała także Rosyjską Cerkiew Prawosławną za nietolerancyjną wobec innych wyznań chrześcijańskich postawę[6].
Siedakowa jest laureatką kilku ważnych nagród literackich, w tym Nagrody Andrieja Bely'ego (1980), Paryskiej Nagrody dla Poetów Rosyjskich (1991), Europejskiej Nagrody w dziedzinie Poezji (1995), Nagrody Wodzimierza Sołowjowa za działalność na rzecz Rozwoju Kultury (1998)[6], i Nagrody Sołżenicyna (2001)[7].
W języku polskim ukazała się antologia wierszy poetki w przekładzie Adama Pomorskiego pt. Anioł Reims i inne wiersze (KEW, 2016). Wcześniej tłumaczenia pojedynczych wierszy publikowano w „Literaturze na świecie” (1994, nr 7/8, przeł. A. Pomorski) i w „Dekadzie Literackiej” (1999, nr 9/10, przeł. A. Wawrzyńczak i J. Socha)[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Reconstructing the Canon: Russian Writing in the 1980s (ed. Arnold Barrett McMillin). Taylor & Francis, 2000. ISBN 978-90-5702-593-8; p. 33.
- ↑ Olga Sedakova: Freedom to Believe: Philosophical and Cultural Essays. Associated University Presses, 2010. ISBN 978-0-8387-5691-1.
- ↑ a b c Stephanie Sandler: The Poetry and Poetics of Olga Sedakova: Origins, Philosophies, Points of Contention. University of Wisconsin Press, 2017. ISBN 978-0-299-32010-2.
- ↑ a b Ольга Александровна Седакова. (ros.).
- ↑ "Школа Злословия – Ольга Седакова (4)".
- ↑ a b c Ольга Седакова: Poems and Elegies. 2003. ISBN 978-0-8387-5558-7.
- ↑ Ольга Седакова. (ros.).
- ↑ Miłosz Festival [online], miloszfestival.pl [dostęp 2022-01-11] (pol.).
- ISNI: 0000000121006637
- VIAF: 36938681
- LCCN: n87912335
- GND: 122819632
- LIBRIS: 75kmqn8r024z1r1
- BnF: 12056519q
- SUDOC: 028804864
- SBN: PBEV008066
- NKC: jo20010083088
- NTA: 073244120
- BIBSYS: 90900614
- CiNii: DA08320774
- Open Library: OL5872246A
- PLWABN: 9810539853805606
- NUKAT: n02062174
- J9U: 987007300279405171
- LNB: 000066468
- CONOR: 91125603
- LIH: LNB:V*99475;=BU