Ospa ptaków

Ospa ptaków – wirusowa choroba ptaków, zarówno utrzymywanych przez człowieka, takich jak: kury, indyki, gołębie czy kanarki, ale również u ptaków dzikożyjących. Przebiega z objawami charakterystycznych krost ospowych pojawiających się na skórze lub błonach śluzowych w zależności od postaci choroby^[1]^[2].

Etiologia

Przyczyną choroby jest Avipoxvirus z rodziny Poxviridae należący do tak zwanych megawirusów^[2]. Jest to wirus swoisty dla ptaków, nie dając odporności krzyżowej z wirusami ospy ssaków^[2]^[1].

Występowanie

Choroba występuje we wszystkich krajach posiadających produkcję drobiarską. W Polsce choroba występuje bardzo rzadko i coraz częściej dotyczy ptaków towarzyszących – kanarków, niż kur czy indyków^[1].

Objawy

U kur, indyków i gołębi może wystąpić jedna z trzech postaci choroby:

postać skórna – pojawiają się typowe krosty ospowe na grzebieniu, dzwonkach, na skórze kończyn i w okolicach dziobu i steku^[1]
postać śluzówkowa – pojawiają się liczne, żółte lub ciemnobrązowe serowate naloty na błonach śluzowych, ponadto chore ptaki mają nastroszone pióra i problemy z poruszaniem (chwiejny chód)^[2]^[1]
postać mieszana – występują objawy obu wymienionych wyżej postaci choroby jednocześnie^[1]

U kanarków choroba przebiega zazwyczaj w postaci skórnej, ale czasami zdarza się, że dochodzi do posocznicy, u ptaków takich występuje silna duszność przy braku objawów skórnych^[1].

U gołębi postać skórna występuje najczęściej. Zmiany lokalizują się zazwyczaj na brzegach powiek, w kątach dzioba i na skórze nóg^[1].

Rozpoznanie i postępowanie

Do rozpoznania choroby wystarczające są charakterystyczne objawy. Można wykonywać badanie histopatologiczne zmienionej tkanki w celu upewnienia. W rozpoznaniu można również zastosować metody serologicznej (test seroneutralizacji lub ELISA) oraz metody molekularne – PCR^[1].

Brak jest swoistego leczenia przyczynowego. Leczenie wspomagające jest skomplikowane oraz czasochłonne i zawsze wymaga fachowej pomocy lekarza weterynarii^[1].

Dostępne są żywe szczepionki przeciwko wirusowi ospy^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ZdzisławZ. Gliński ZdzisławZ., KrzysztofK. Kostro KrzysztofK., Choroby zakaźne zwierząt z elementami epidemiologii i zoonoz, Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 491–493, ISBN 978-83-09-01082-1 .
↑ ^a ^b ^c ^d ZdzisławZ. Gliński ZdzisławZ., KrzysztofK. Kostro KrzysztofK., Wielkie nukleocytoplazmatyczne wirusy DNA (megawirusy) i megawirozy, „Życie Weterynaryjnych”, sierpień 2018, ISSN 0137-6810 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ZdzisławZ. Gliński ZdzisławZ., KrzysztofK. Kostro KrzysztofK., Choroby zakaźne zwierząt z elementami epidemiologii i zoonoz, Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 491–493, ISBN 978-83-09-01082-1 .

[:1-2] ZdzisławZ. Gliński ZdzisławZ., KrzysztofK. Kostro KrzysztofK., Wielkie nukleocytoplazmatyczne wirusy DNA (megawirusy) i megawirozy, „Życie Weterynaryjnych”, sierpień 2018, ISSN 0137-6810 .

[1]

[2]