Pałac w Shenyangu
Wygląd
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Widok z lotu ptaka na pałac | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
I, II, III, IV |
Numer ref. | |
Region[b] |
Azja i Pacyfik |
Historia wpisania na listę | |
Dokonane zmiany |
jako rozszerzenie dotychczasowego: Pałac cesarski dynastii Ming i Qing |
Położenie na mapie Chin | |
41°47′46,18″N 123°27′02,55″E/41,796161 123,450708 | |
Pałac w Shenyangu[1] (chiń. upr. 盛京宫殿; chiń. trad. 盛京宮殿; pinyin Shèngjīng Gōngdiàn) – rezydencja zbudowana w latach 1625 do 1636 przez Nurhaczego na wzór Zakazanego Miasta[2]. Do zdobycia Pekinu w 1644 główna siedziba dynastii Qing, później rozbudowywana, po upadku cesarstwa otwarta dla turystów[3].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Najstarsze i najważniejsze budynki – Sala Da Zheng (Da Zheng Dian) i Pawilon Dziesięciu Królów (Shi Wang Ting) – kompleksu znajdują się w północno-wschodniej części. W sali Da Zheng Hong Taiji, następca tronu Mandżurii i Dorgon, książę mandżurski mieli wydać rozkaz ataku na Chiny[2].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Sala Da Zheng
-
Najwyższy budynek - Wieża Feniksa
-
Brama wejściowa
-
Centrum Mukdenu (Shenyangu) z pałacem około 1660 r.
-
Plan pałacu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ UNESCO
- ↑ a b Frommer's China 2012 ↓, s.154.
- ↑ Top 10 attractions in Shenyang
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Simon Foster, Candice Lee, Jen Lin-Liu, Beth Reiber, Tini Tran, Lee Wing-sze, Christopher D. Winnan: Frommer's China. Wyd. V. Hoboken: John Wiley & Sons, INC., 2012. ISBN 978-1-118-09419-8.